عنوان : سیری ناپذیری رهبری در به مسلخ بردن عناصر تشکیلات
شاید شعر اخوان ثالث زبان حال وضعیت کنونی هواداران ساده اندیش و دگم مجاهدین خلق باشد. م. امید سالیانی دور سروده بود :« خشکید و کویر لوت شد دریامان
امروز بد و بدتر از آن فردامان »...
نگاهداشتن کثیری هوادار در مقر اشرف در عراق و سپس انتقال به لیبرتی در حومه بغداد موضوع مبهمی است. مریم رجوی با همسر ناپیدا و کادرهای نورچشمی از عراق به دامان امپریالیسم می خزند و برخی عناصر ساده و صدیق را در عراق جا گذاشته اند. چرائی و ضرورت نگهداری اینان در لیبرتی مشخص نیست. اما هر از چندی گروه های تندرو و شاید آسیب دیده و سرکوب شده از همکاری مجاهدین با صدام فرصتی می یابند به محل نگهداری هواداران مجاهدین حمله می کنند. فرق نمی کند انها در مقر اشرف باشند یا در لیبرتی و در جوار نیروهای امریکائی مستقر در عراق. نتیجه کشته شدن تنی از هواداران اسیر در توهم می شود.
قبلا « کتائب حزب الله » بعد از هشدار به مقامات عراقی مبنی بر اخراج مجاهدین مبادرت به حمله کردند. چند روز پیش در استانه سال نو میلادی، حمله موشکی گروه " جیش مختار" به لیبرتی بار دیگر تنی از هواداران را به خاک و خون کشید. هوادارانی که گرفتار تار وپود سیاست عنکبوتی رهبری مریم و مسعود شده اند. فلسفه نگهداشتن این عناصر چیست؟ گلوله دم توپ وخمپاره قرار دادن هوادران وخلاص شدن از دست آنها؟ تا از رهگذر اعلام شهدای مجاهد وجه از دست رفته خود را ترمیم کند؟ اما نکته بدیع انست که گروه " جیش مختار " سازمان مجاهدین را مرتبط با القاعده دانسته است. با توجه به تلاش های اخیر عربستان و سلطان بن بندر در تنش زائی در کشورهایی نظیر لیبی، مصر، سوریه و عراق انتساب اتهام چندان بی پایه نیست. مریم و مسعود در تجربه همکاری با رژیم صدام و دریافت کمک های مالی و لجستیکی نشان داده اند که از کارگزاری سرمایه داری و دول مرتجع عربی بدشان نمی آید. بنابراین از به مسلخ فرستادن هواداران جاگذارده در لیبرتی عراق و بی تفاوتی در انتقال آنها به کشورهای غرب اهداف چند لایه دارند. نخست از رهگذر نمایش انها کمک های گوناگون دریافت کرده و دیگر آنکه نهایت در خلال همکاری با دول خارجی، خشم و نفرت مردم عراق و گروه های تندرو را برانگیخته و در نتیجه باعث کشته شدن تدریجی هواداران خود می گردند و خلاص شدن از این عناصر و افزودن تعدادی بیشتر بر آمار شهدای خود
۵۹۵۰٣ - تاریخ انتشار : ۷ دی ۱٣۹۲