از : مسعود بهبودی
عنوان : عطر شورانگیز اندیشه
خیلی زیبا ست.
عطر عواطف و اندیشه های سیاوش کسرائی از این شعر تأمل انگیز و ژرف به مشام جان آدمی می رسد.
ظاهرا زاگرس با شخصیت خود شاعر انطباق می یابد، یکی می شود و این تصور به خواننده دست می دهد که شاعر را سخن با خویشتن خویش است، ضمن گذراندن رئالیستی رئالیته حزن انگیز از پرده سینمای ذهن خویش.
همسایگی واژه های تظاهر و تزویر (و نه فقط این) زیبائی فرمال خاصی به شعر می بخشد و دلنشین ترش می سازد.
بند واپسین شعر خیلی قوی و ضمنا فوق العاده تفکر انگیز است:
« و پس از اینهمه سال
همچنان ـ به تظاهر ـ تزویر می کند
و «از شب هنوز مانده دو دانگی»
چاووشی سر می دهد برای یک فجرِ موهوم
برای چند تن بی امید،
چند تن خوش باور،
چند تن درمانده.»
عمر شاعر دراز باد تا نومیدی، خوشباوری و درماندگی خلایق در تنور سوزان شعرش تبخیر و محو و نابود شود.
۵۹۵٣٨ - تاریخ انتشار : ۹ دی ۱٣۹۲
|