• نشریه اکونومیست در آخرین شماره خود مساله آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی را بررسی کرده و با توجه به اتفاقات ۹ دی نتیجه گرفته که امیدها در این زمینه کم رنگ تر شده است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۲ دی ۱٣۹۲ -  ۲ ژانويه ۲۰۱۴

مرکز دموکراسی برای ایران: نشریه اکونومیست در آخرین شماره خود مساله آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی را بررسی کرده است. آنچه می خوانید ترجمه گزارش اکنومیست است در این زمینه.


پنج ماه پس از ریاست جمهوری روحانی، بسیاری از ایرانیان باور دارند که اوضاع شفاف تر شده ، اما برای دو مرد در تهران امیدها در حال تیره تر شدن است.
میرحسین موسوی و مهدی کروبی، نامزد مخالفان در سال ۲۰۰۹ که صدها هزار نفر را علیه انتخاب دوباره احمدی نژاد به خیابان ها آوردند، حدود سه سال است که در حبس خانگی به سر می برند. انتخاب حسن روحانی، یک میانه رو که سعی دارد چهره مهربان تری از جمهوری اسلامی ارائه کند، انتظار آزادی فوری آنها را به وجود اورد. اما در مراسم رسمی روز نهم دی، مقامات عالی رتبه محافظه کار تاکید کردند که موسوی و کروبی در قفل و زنجیر باقی خواهند ماند.
رهبران تندرو در یابود نهم دی ۱٣٨٨ که راهپیمایی دولتی در حمایت از دولت و مخالفت با تظاهرات ضد دولتی برگزار شده بود، از فرصت برای حمله به دو رهبر اصلاحات استفاده کردند. محمد رضا نقدی، فرمانده نیروهای بسیج پرقدرت، در شهر ری گفت که "رهبران فتنه، قطعاً مفسد فی الارض هستند" و این بیشترین حد اتهام در ایران است که معمولاً به مجازات مرگ ختم می شود. او گفت: « آنها باید مجازات شوند تا سبب عبرت دیگران شود.» اسماعیل احمدی مقدم، رئیس پلیس ایران، در یک کنفرانس شورش های سال ٨٨ را غیرقابل بخشش خواند.
و بنا به گزارش خبرگزاری فارس، محسنی اژه ای، دادستان عمومی تهران گفته است که کروبی و موسوی باید با مجازات شدیدتری روبرو می شدند و تنها به خاطر رافت اسلامی مورد حبس خانگی قرار گرفته اند.
تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی از جمله کروبی و موسوی یکی از قول های اصلی کمپین حسن روحانی بود. او حمایت فعالان سیاسی مخالف را به دست آورد وگرنه بسیاری رای دادن را تحریم می کردند. مورد استثنا، آزادی چندین زندانی سیاسی از جمله نسرین ستوده وکیل حقوق بشر در ماه سپتامبر بود. یک ماه بعد وزیر دادگستری ایران اعلام کرد که شورای امنیت ملی حبس خانگی کروبی و موسوی را مورد "بازبینی" قرار خواهد داد.
اما هنوز این مساله خیلی کار دارد و این مراسم تازه، امیدها را برای آزادی آنان از بین برد. تظاهرات نهم دی سال ۲۰۰۹ به رژیم فرست داد تا کبربندهایش را در برابر چیزی که "فتنه" و با حمایت غرب می داند، محکم تر ببندد. از آن تاریخ رژیم از این روز به عنوان بیعت با علی خامنه ای و مقاومت در برابر دشمنان خارجی و داخلی استفاده می کند.
یک نویسنده روزنامه کیهان که بازتاب دهنده نگاه بسیاری از محافظه کاران است نوشت که موج سبز، "درهای سیاسی کشور را به روی خارجی ها باز کرد و به آمریکا، بریتانیا، فرانسه و اسرائیل اجازه داد که وارد سیاست ایران شوند.»
به نظر می رسد که آقای روحانی خطر را حس کرده است. او در سخنرانی اش در دانشگاه کوچک ترین اشاره ای به حبس های خانگی نکرد و با خطوط اصلی سیاست های رژیم اعلام توافق کرد. او در ملاقات با وزیران کابینه اش در روز هشتم دی گفت که مردم در تظاهرات نهم دی شرکت نکردند تا از یک طرف دعوا حمایت کنند، بلکه آنها "علیه دخالت خارجی ها در باورهای مذهبی شان" تظاهرات کردند.
یکی از معدود چهره هایی که از موسوی و کروبی حمایت می کند، علی مطهری، نماینده محافظه کار مجلس است که به خاطر دیدگاه های غیرمرسوم اش مشهور است. او در مجلس گفت که محاکمه علنی رهبران مخالف و دیگر زندانیان سیاسی فضای متشنج کشور را آرام خواهد کرد. زیاد طول نکشید که غلامحسین غیب پرور، یک فرمانده استانی سپاه پاسداران گفت «آقای مطهری از لحاظ روانی ثبات ندارد.»
هر اتفاقی بیفتد، مقامات تحت فشارند تا راه حلی برای این حبس های خانگی پیدا کنند. موسوی و کروبی و همسر موسوی، زهرا زهنورد که همه می گویند از بیماری رنج می برد، در حبس خانگی هستند. رفتار انسانی در برداشتن حصر آنها، معقول و منطقی به نظر می رسد. با این وجود سرو صدای تقلیل نیافته محافظه کاران، هر کسی را که حرف از ملایمت بزند، تهدید می کند. اغلب این تهدیدات در قبال اصلاح طلبان به حقیقت های نامطبوعی بدل شده اند. برای آقای روحانی که همیشه روی طناب باریکی حرکت می کند، دیروز زندگی سخت تر شد.