ماخولیای Auschwitz


جهانگیر صداقت فر


• تابوتِ عام ِ مخوف،
پی‌ افکنده ز سیمان ِ مسلح و ساروج ِ قساوت،
بی‌ درز و بی‌ شکاف
تا نه‌ رخنه‌ی آهی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٨ بهمن ۱٣۹۲ -  ۲٨ ژانويه ۲۰۱۴



 
 

....و نیز

       تا امروز و

                   هنوز

در ظلماتِ دهشتِ شب

اشباح ِ ده گانه بر آوار ِ اردوگاه مرگ

دردناک‌ترین کلام ِ تسبیح را

                            ز حفره‌های سیاه جمجمه شیون می‌‌کنند :

-" ایتگدل

          وایتکدش

                      شمه ربا...."۱

***

اه،

تکرار ِ مرور ِ کابوس

                         جان و جهانم را به لرزه می‌‌آرد :

تابوتِ عام ِ مخوف،

پی‌ افکنده ز سیمان ِ مسلح و ساروج ِ قساوت،

بی‌ درز و بی‌ شکاف

تا نه‌ رخنه‌ی آهی

                  نه‌ سرخ ِ نشتِ سرشکی

                                        نه‌ بانگِ استغاثه‌ی محتضری .



و حضور ِ نامرئی ِ مرگ

زهرآگین ِ کینه را ز سینه‌ی سوراخ ِ گاز پاش

فرو می‌‌ریزد

             بی‌ امان و یکریز

به منخرین ِ خیل ِ محبوس ...

و نمایش ِ جان ِ انسان

                           که در هیمه‌ ی کالبد ِ خویشتن

تنوره می‌‌کشد از کوره‌ی نفرت ...

و کفتارانی که در بزم ِ کبابِ لاشه‌ی آدم

                                        سر مست می‌‌شوند ...



های !

      ادنای الهینو ! ۲

در این محشر ِ شر

دربازه‌ی آسمان به هفت قفل ِ فولاد بسته بود مگر

که ضجه‌ی جنینی‌ ز زهدان ِ دیگر سارایی به کبریای تو راه نبرد ؟

یا حجم ِ عظیم ِ فاجعه آن چنان مگر مسدود

که انوار ِ شخینا ۳ را به درون اندر امید ِ رسوخ نبود !

[ و آنک ، در حنجر ِ ایمان

لفظ ِ یهوه

             هجایی بس بی‌ امتیاز می‌‌نمود . ]

***

نگاه کن

بدین ر د ِ خراش ِ چنگ بر خارای جدار ِ دیوار ِ بتن ،

و شتکِ خونابه ز بن بیخ ِ ناخن

که چونان چون آیتِ آزرم

ماسیده بر جبین ِ چرک ِ تاریخ ِ تمدن .

[ اینک، سکوت ِ نسیانی ِ نسل ها

فرو مرده غریوی

                   به تنگای نای ِ عاطفت است؛

این،

   بزنگاه ِ افول ِ آفتابِ معرفت است .]

***

های !

در بارگاه ِ کدامین آئین

سترگی ِ جنایتِ قابیل ِ قرون را

خردک امید ِ مغفرت است ؟



و نیز تا امروز و هنوز.....

                                                       *********

جهانگیر صداقت فر

لوس آنجلس - ۳ دسامبر ۲۰۰۸



۱- عبری؛ بخشی از دعای میت: نام اعظم پروردگار تجلیل با د .

۲- عبری : خدا، خالق ما.

۳- عبری: حضور خداوند در جهان.