اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲ اسفند ۱٣۹۲ -  ۲۱ فوريه ۲۰۱۴

* حزب کمونیست امریکا : دست ها از ونزوئلا کوتاه

حزب کمونیست امریکا رخ دادهایی را که در طی هفته گذشته در جمهوری بولیواری ونزوئلا رخ داد محکوم می کند. برخی از مخالف های دولت ترقی خواه نیکولاس مادورو، از لایه های ممتازکه پیشرفت های دولت بولیواری را نمی پذیرند، از اعتراض های مسالمت آمیزی که به عنوان حق در قانون اساسی ونزوئلا برای آن ها تضمین شده است فراتر رفتند و به اقدام های خشونت آمیز در کاراکاس و سایر منطقه ها دست زدند. با ادامه آشوب حداقل ۴ نفر کشته شدند.
جان کری وزیر امور خارجه امریکا به جای محکوم کردن خشونت به دولت ونزوئلا حمله کرده است و درخواست هایی از جمله دستگیر نکردن شورشی ها و تحریک کننده های آن ها را مطرح کرده است که هیچ کشور مستقلی نمی تواند آن را بپذیرد. این بخشی از الگویی است که به زمان دولت بوش باز می گردد که در سال ۲۰۰۲، در تلاشی برای سرنگون کردن هوگو چاوز رئیس جمهور درگذشته به وسیله کودتایی خشن آشکارا مورد استفاده قرار گرفت. از آن زمان اقدام ها و بیانیه های امریکایی بسیار بوده اند که ونزوئلا تمام آن ها را با بزرگواری رد کرده است. در حقیقت، دولت امریکا باید پیروزی رئیس جمهور مادورو در انتخابات آوریل گذشته را به رسمیت بشناسد. تمام دولت های امریکای لاتین مادورو را بعنوان رئیس جمهور به رسمیت می شناسند، و بسیاری از آن ها بیانیه های تندی در محکومیت خشونت جاری منتشر کرده اند.
دولت امریکا، با گرایش خود، خود را با افراد بسیار دست راستی در ونزوئلا و در کشور های همسایه (مانند الوارو اریبه رئیس جمهور سابق کلمبیا) و در ایالات متحده (اشخاصی از دولت های ریگان و بوش مانند اوتو ریش، که مادورو او را به تامین مالی اعتراض های دست راستی متهم می کند) هم سو می سازد.
رسانه های جمعی تحت کنترل شرکت ها در امریکا در این وضعیت هم دست هستند. حتی روزنامه های به اصطلاح "لیبرال" مانند واشنگتن پست در کارزار شدید بدنام کردن تمام گروه های چپ و دولت های مایل به چپ در امریکای لاتین، از جمله دولت ونزوئلا شرکت داشته اند.   
لازم است دولت امریکا دریابد که دوران دولت های پوشالی در امریکای لاتین که اوامر واشنگتن و وال استریت را می پذیرفتند سپری شده است. با حضور دولت های چپگرا یا چپ مرکز در قدرت، کاهش شدید فقر و بهبود عظیم مراقبت های بهداشتی و آموزش و پرورش در تمام منطقه امکان پذیر شده است. سیاست های تجارت و کمک هدایت شده از سوی دولت ونزوئلا عامل عمده ای در امکان پذیری این امر بوده است. این چیزها هرگز، زمانی که امریکا بر منطقه تسلط داشت رخ نداد. با وجود دروغ های روزنامه ها و رسانه ها، افراد بیشتر و بیشتری در ایالات متحده این واقعیت را در می یابند.
حزب کمونیست امریکا حمایت کامل خود از پیشرفت های دولت بولیواری ونزوئلا را اعلام و خود را به تلاش برای متوقف کردن تلاش های بی ثبات سازی امریکا در آن کشور و سایر کشورها متعهد می داند.
به ویژه از دولت اوباما خواستاریم که:
حق مردم ونزوئلا برای گزینش دموکراتیک رهبری خود و شکل حکومت را به رسمیت بشناسد. این امر، در بین سایر چیزها، مستلزم به رسمیت شناختن نیکولاس مادورو بعنوان رئیس جمهور جمهوری بولیواری ونزوئلا است.
استفاده از پول مالیات دهنده های امریکایی برای تامین مالی فعالیت های بی ثبات سازی نهاد بین المللی جمهوری خواه، نهاد دموکراسی ملی، سی آی اCIA، ان .اس .ا N.S.A و سایر نهادهایی که امنیت کشور ونزوئلا و همسایه های آن را تخریب می کنند متوقف سازد.
با رهبرهای دست راستی در امریکا و خارج امریکا که برای به شکست کشاندن تصمیم های دموکراتیک مردم ونزوئلا تلاش می کنند، از جمله شخصیت های پیشین دولت بوش مانند اوتو ریش، رئیس جمهور سابق کلمبیا آلوارو اریبه و سیاست مدارهای ونزوئلایی مانند لئوپولدو لوپز گسست آشکاری ایجاد نماید.
بالاخره، جان کری وزیر امورخارجه پیش از این اظهار داشت که دکترین مونرو به گذشته تعلق دارد.
بگذارید در حقیقت چنین باشد: در عملکردها و نیز در کلمه ها.