از : بهنام چنگائی
عنوان : مبارزه ی مشترک آری، اما!
سلام جناب تاج فر؛
شما نوشته اید:
چرا ازتاریخ درس نمیگریید ...تکرار اشتباه چند بار..اقایان موسوی و کروبی وسرکار خانم رهنورد وزندانیان سیاسی جزئ لاتجزا اتحاد چب ونیروهای دمکراتیک می باشند جنبش سبز راتنها نگذارید...! راه کارگر و برزگر و..غیرو...!
دوست گرامی، در اصلِ همکاری و مبارزه ی مشترک، لااقل در برابر این هیولای هزاران سر ولایت، امروزه هیچ جریانی و یا اغلب مخالفان دمکرات، مترقی، چپ و کمونیست رژیم دیگر تردید ندارند. بلکه تنها چگونگی انتخاب راهِ آن و با کدام نیروها و در برابر چه مواضعی ست که هنوز برایشان پیچیده مانده است.
بنابرین بحث بر سر محور های کار سیاسی مشترک برای اهداف و آمال فراایدئولوژیک ـ عقیدتی، دمکراتیک و دقیقا ضد ساختار دولت مذهبی کنونی و تمامیتگراست؛ که طیف سبز رهنورد، کروبی و موسوی در درون جنبش سبز با قرص چسبیدن به قانون اساسی و تأکید به بازگشت به دوران "شکوفائی خمینی" نبرد نسبتا همگانی و گسترده خرداد ۸۸ را خواسته و یا ناخواسته منحرف، مضمحل و عملا در بن بست غیر ممکن ها و غیر میسر ها و سرخوردگی های اسیر کردند.
آنان با این کارِ تکصدائی و فرقه گرایانه رسما هم جنبش رنگین سبز را متلاشی و هم رژیم را تقویت و هم خود را به سیاهچال مهیای ولایت کشانده و دچار ساختند.
این است آن واقعیت تلخ جنبش سبز ۸۸ که به حق ویرانی و یا تضعیف اش متاثر از اقتدارگرائی یکسویه و دوباره ی همین جریان مدافع حکومت مذهبی بوده است.
با این امید که پاسخ کوتاهم برایتان گویا باشد! از پانویستان متشکرم و تندرست باشید
۶۱۰۷۹ - تاریخ انتشار : ۱۰ اسفند ۱٣۹۲
|