اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٨ اسفند ۱٣۹۲ -  ۱۹ مارس ۲۰۱۴

لینک ویدیو؛ www.youtube.com

شهروندیار: روزی نیست که در ایران خبری از مرگ کارگران نشنویم. همین چند ماه پیش بود که رئیس پزشکی قانونی از کشته شدن شش کارگر در روز بر اثر حوادث کاری خبر داد. در واقع شش کارگر در روز قربانی نبود تجهیزات ایمنی و یا بی توجهی به آن می شوند.

با نگاهی به حقوق کارگران در سالهای گذشته در می یابیم که حقوق کارگران هر سال بسیار کمتر از نرخ تورم افزایش یافته. به عنوان مثال در سال جاری نرخ تورم رسمی حداقل 10 درصد از افزایش حقوق کارگران بالاتر بوده است. به عبارتی دیگر هر سال کارگران ایران قسمتی از قدرت خریدشان را از دست می دهند و سفره هایشان کوچکتر می شود. چرا؟.

بخش بزرگی از کارگران ایران از حق بیمه، حق دریافت حداقل دستمزد متناسب با تورم و دیگر حقوق قانونی محروم هستند. قسمتی از این مشکل برمی گردد به قانونی که کارگاههای کم تعداد را از شمول قانون کار خارج کرده اند. به عبارتی کسانیکه در این کارگاهها کار می کنند به عنوان یک کارگر یا شاغل به حساب نیامده و از پوشش قوانین حامی برخوردارنیستند.

تبعیض در استخدام موضوعی است که دیگر به بحثی تکراری و کلیشه ای در ایران بدل شده. در استخدام کارگران تبعیض های مذهبی، جنسیتی و سیاسی بیداد می کند. تا کنون سازمان بین المللی کار دهها بیانیه مختلف داده و خواهان پایان دادن به همه این تبعیضها شده اما گوش شنوایی در ایران نیست.

دردهای کارگران ایران یکی دو تا نیست. ذکر بسیاری از این دردها، مانند موضوع کار کودکان خارج از حوصله این بحث است.

اما یک سوال! چرا کسی به داد کارگران ایران نمی رسد؟ چرا وقتی دولت یا حکومت تحت فشار قرار می گیرند، اولین قربانیان خود را از میان کارگران می گیرند؟

در همه ی جای دنیا این خود کارگران هستند که به داد خود می رسند نه کسانی دیگر! آنها از طریق ایجاد تشکلها، سندیکاها، اتحادیه ها یا فدارسیون های کارگری متحد شده و در حمایت از حقوق خود مبارزه می کنند تا جایی که صاحبان کار یا دولتها مجبور به جلب رضایت آنها می شوند. اما در ایران مشکل آنجاست که آزادی اتحادیه های کارگری یا سندیکاهها نه تنها وجود ندارد بلکه بشدت سرکوب می شود. البته دولت بجای این تشکلها، تشکلهای دولت نهاد یا زرد را بنیان نهاده که عملا نه تنها در بهبود وضعیت کارگران موثر نبوده اند بلکه گاهی همگام با قدرت در سرکوب تشکل های مستقل کارگری اقدام کرده اند.

چنین تشکل هایی از آنجایی که هیچ گاه از قدرت واقعی کارگران برای بهبود وضعیت آنها استفاده نمی کنند، هیچگاه نیز نمی توانند بصورت موثر در بهبود وضعیت آنها نقش بازی کنند. چرا که آنها نه برای استفاده از قدرت کارگران بلکه برای مهار کردن آن تاسیس شده اند. از اینجاست که ارزش و قدر تشکلها و سندیکاهای کارگری آزاد و مستقل از نهادی های حکومت ساخته بیش از پیش معلوم می شود.

محصول آموزشی جدید شهروندیار با نام" گام به گام تا سندیکاهای آزاد کارگری" به همین موضوع اختصاص دارد. در این محصول آموزشی کوشیده ایم نشان دهیم چرا وجود سندیکاهها کارگری ضروری است؟ چه نوع سندیکاهایی وجود دارد و چگونه می توان آنها را قدرتمندتر کرد؟ راههای استفاده کارگران از قدرتشان چیست و چگونه می توانند نقاط قوت خود را تقویت کنند؟

شایان ذکر است این محصول آموزشی که به همت سپیده پورآقایی و کاوه شیرزاد و با طرح و گرافیک شاهرخ حیدری ساخته شده، قسمتی از مجموعه محصولات دیگر شهروندیار در ارتباط با حقوق کارگران است که به زودی بر روی وب سایت این موسسه قرار می گیرد.

از جمله منابع فارسی زبانی که در این محصول آموزشی استفاده کرده ایم کتاب آقای ایرج مصداقی با نام "نگاهی به سازمان بین المللی کار و نقض حقوق بنیادین کار" است که جا دارد بخاطر هدیه این کتاب به شهروندیار از نویسنده محترم تشکر نماییم. 

شایان ذکر است شهروندیار با توجه به سرعت پایین اینترنت در ایران، از این محصول آموزشی نسخه های پی دی اف و پاورپوینت با حجم بسیار پایین نیز تهیه کرده است که در لینک زیر می توانید آنها را دانلود کنید:

shahrvand-yar.com