اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲ فروردين ۱٣۹٣ -  ۲۲ مارس ۲۰۱۴

کانون پناهندگان سیاسی ایرانی در برلن فرا رسیدن نوروز و آغاز سال ۱٣۹٣ را به همه تبعیدیان ، پناهجویان، پناهندگان و مهاجران ایرانی و افغانستانی تبریک گفته و امیدواریم که این سال با سلامتی ، موفقییت و زندگی ای راحت تر برای همه همراه باشد.
در سال گذشته نیز گریز از جمهوری اسلامی ایران ادامه داشت: در این سال ۴۴۲۴ ایرانی در آلمان تقاضای پناهندگی کردند، حدود ۲ %بیش از سال پیش، که نشان دهنده استمرار فشارهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، جنسیتی و اقتصادی بر مردم ایران می باشد. در این سال همچنین ۷۷٣۵ افغانستانی در آلمان تقاضای پناهندگی دادند، ۲،٣% بیش از ۲۰۱۲، که نشان دهنده نقض روزانه حقوق انسانی در افغانستان و ایران است، زیرا بسیاری پناهجویان افغانستانی زیر فشارهای دولتی وشبه دولتی از ایران نیز گریخته اند.
وضعیت اسفبار حقوق بشر در ایران و نقض سیستماتیک آن در ٣۵ سال گذشته، در سال پیش نیز ادامه یافت. بیدادگاههای رژیم علیه مخالفین، دگراندیشان و منتقدین، ضرب و شتم و شکنجه زندانیان، اعدام های بی شمار، حمله سیستماتیک به حقوق زنان، دانشجویان، کارگران، جوانان، معلمان، اقلیتهای ملی و قومی و جنسیتی و مردم کوچه وخیابان .......... دگربار نشان می دهد که تثبیت حقوق دمکراتیک در این سیستم میسر نمی باشد و برای بسیاری راهی جز فرار از کشور باقی نمی گذارد. سیاست تازه سردمداران رژیم ایران و " انتخاب" رئیس جمهور جدید تا حدودی سبب تشنج زدائی با دولتهای پرقدرت غربی و احیانا کاهش نسبی فشارهای اقتصادی و تحریم ها علیه ایران می شود، ولی وخامت وضعیت حقوق بشر در در ایران همانی است که بود. بنظر می رسد نگاه جامعه جهانی بیشتر به مشکلات سیاست های اتمی و امنیتی رژیم دوخته شده و نقض سیستماتیک و روزانه حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران هم چنان به حاشیه رانده شود، و این وظیفه نهادهای مدنی-سیاسی مدافع حقوق بشر از جمله کانون ما را دوچندان کرده است. علاوه بر این ما در سال گذشته شاهد تشدید سیاست نمایندگی های رژیم در خارج از کشور برای برپائی نهادهای "فرهنگی" و نفوذ در نهادهای علمی و تخصصی و "ایران دوست" نیز بودیم. گزارشات متعددی از تهدیدها وفشارهای دستگاه امنیتی بر ایرانیان فعال در خارج از کشور، و در این میان در برلین و دیگر شهرهای آلمان، و خانواده های آنها در ایران در دست است. دستگاه تبلیغاتی رژیم ایران در سال گذشته برای "بازگشت ایرانیان" تلاش دوباره ای را آغاز کرده، که به وضوح دارای مضمون واریز کردن پول وسرمایه "خارج از کشوری ها" در اقتصاد ورشکسته رژیم است، و به هیچ عنوان از تضمین آزادی های سیاسی_ اجتماعی در آن اثری نیست، که به عکس برخی از کسانی که در چندماه گذشته به ایران بازگشته اند، از جمله از برلین، بازداشت نیز شده اند. در همین رابطه نمایندگان کانون چند بار با مسئول حقوق بشر دولت آلمان و یک بار با گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد ایران ملاقات داشتند. فزون بر این، اخبار نگران کننده ای مبنی بر اخراج هزاران پناهجوی افغانستانی از ایران نیز به گوش می رسد. حملات تبعیض آمیز به شهروندان افعانستانی مقیم ایران در سال گذشته نیز ادامه یافت.

با وجود این فشارهای اجتماعی- سیاسی در بسیاری از کشورها "غرب" و به ویژه اتحادیه اروپا تمایل شدیدی به کشیدن حصار و نظامی کردن مرزهای خود و فشار بر پناهجویان درون این کشورها دارد. در این رابطه و فقط به عنوان مثال میتوان به سیاستهای کشورهای اروپائی از جمله اسپانیا، ایتالیا، یونان، استرالیا و به ویژه به رفتار غیر انسانی آنها با پناهجویان در سال گذشته اشاره کرد. هزاران پناهجو در سال گذشته در راه ورود به کشورهای امن جان خود را از دست دادند. در سال گذشته پیگیری وضعیت پناهجویان ایرانی و افغانستانی در یونان و ترکیه و قبرس و گاه ایتالیا بار دیگر یکی از کارهای عمده کانون بود که همچنان در دستور کار است. تعداد کمی از پناهجویان ایرانی در ترکیه وشمال عراق از طرف آلمان پذیرفته شدند. تلاش برای پذیرفتن هرچه بیشتر پناهجویان در حاشیه اتحادیه اروپا در آلمان به یکی از فعالیتهای مهم ما تبدیل شده است. پس از ماه ها تلاش در ژانویه سال گذشته توافقی میان وزارت کشور آلمان و دادگاه قانون اساسی این کشور صورت گرفت، که بر اساس آن پناهجویانی که تا پایان ۲۰۱۴ از طریق یونان وارد آلمان شده اند به یونان پس فرستاده نمی شوند. در آلمان فدرال به اجرا در آمدن قانون جدید مهاجرت، بیش از کمک به مهاجران و پناهندگان و پناهجویان، باعث ترس، محدودیت حقوق ودست اندازی به خصوصی ترین جنبه های زندگی آنان شده است. فشار زیاد به برخی از پناهندگان، از جمله پناهندگان ایرانی، به دلایل سیاسی و بررسی دوباره پرونده- شان به منظور محدود کردن موقعیت پناهندگی آنها، فشار بر مهاجران دارای تابعییت دوگانه و سختگیریهای اداره امور پناهندگی در بررسی دلایل پناهندگی پناهجویان از پیامدهای تصویب این قانون بوده، هرچند این قانون در موارد بسیار کمی تسهیلاتی برای پذیرفته شدگان پناهندگی از نظر مسائل انسان دوستانه قائل شده است.
در سال گذشته مقاومت علیه این ناملایمتی ها و تلاش برای بهبود وضعیت پناهندگان و ایرانی ها و افغانستان های مقیم برلن برای کانون پناهندگان و دیگر نهادهای مدافع حقوق پناهندگان وحقوق بشر در صدر کارها قرار داشته است: امکان اقامت پناهجویان در آپارتمانهای خصوصی، بهبود نسبی امکان یادگیری زبان آلمانی حتی در دوران پناهجویی و دسترسی به کارتهای استفاده از وسائل نقلیه عمومی با قیمت نازلتر و جا به جایی آزادانه حداقل میان استان های برلین و براندنبورگ از جمله این فعالیت ها می باشد. افزایش مقرری پناهجویان پس از تصمیم دادگاه قانون اساسی آلمان از جمله اتفاقات مهم سال گذشته بود، ولی در همین جا نمی توان از ورود بسیار مشکل پناهجویان به آلمان، سیاست خشن اخراج پناهجویان، عدم جا- به جایی آزادانه پناهجویان وطولانی بودن بیش از حد دوران پناهجویی، شرایط بد زیست در بسیاری از کمپهای پناهجویان، جیره غدا بجای پول نقد نام نبرد، که باعث اعتراضات گسترده ای از سوی پناهجویان در بسیاری از شهرهای آلمان شد و به مارش اعتراضی و تحصن و اعتصاب غذا و برپائی چادرهای اعتراضی در برلن رسید. کانون ضمن پشتیبانی از خواست های آنان در هماهنگی و همکاری با نهادهای مدافع حقوق پناهندگان تلاش در پذیرفتن خواستهای پناهجویان از سوی نهادهای تصمیم گیرنده می کند. بنا بر آمار وزارت کشور آلمان حمله و اعتراض به کمپ های پناهندگی در ۲۰۱٣ از سوی نیروهای راست و راست افراطی دو برابر شده، که همزمان است با چند برابر شدن حمایتهای نیروهای انسان دوست از پناهندگان و حقوق آنهابه ویژه در برلین.

دو مسئله مهم در سال گذشته، که هنوز هم بخشا ادامه دارند، مسائل سیاست پناهجوئی و انتگراسیون برلن را تحت تاثیر قرار داد: مارش پناه جویان به برلن برای احقاق حقوق انسانی شان وکمبودهای روزانه صنفی و حقوقی، که برای چند ماه به یکی از خبر های مهم تبدیل شد و به علت همه گیر شدن این خواست ها احتمال تغییر و یا اصلاح برخی از مقررات مربوط به پناهجویان را می توان داد. موضوع دیگر مباحث چند ماهه میان مسئولین دولت، نمایندگان پارلمان و نهادهای مهاجرتبار، معروف به مباحث کیفیتی، برای- و برسر ممیزه های جدید برای همکاری و چگونگی کمک به این نهاد هاست که از سال ۲۰۱۴ مضمون جدیدی پیدا کرد. مارش پناهجویان و کمپ اعتراضی آنان در سال گذشته نیز فراز و نشیب هائی داشته ولی همچنان یکی از مسائل حل نشده دولت ایالتی برلن و دولت فدرال آلمان می باشد. دولت جدید فدرال تصمیم به برخی اصلاحات در امور پناهندگی دارد که جزئیات آن هنوز روشن نیست. مباحث چند ماهه میان مسئولین دولت، نمایندگان پارلمان و نهادهای مهاجرتبار، معروف به مباحث کیفیتی در برلن پایان گرفت و بر طبق موازین جدید برای دو سال آتی تقاضا های ٣۲ نهاد مهاجرتبار از میان حدودا ۲۰۰ تقاضا مورد پذیرش قرارگرفت. پروژه و تقاضای کانون ما از نخستین پذیرفته شده گان بود.

از سپتامبر سال ۲۰۱۰ با توافق سنات برلین مشاوره پناهجویان و افغانستانی های مقیم برلین نیز به عهده کانون گذاشته شد و ما از آن تاریخ به مرکز مشاوره ایرانیان و افغانستانی های مقیم برلین تبدیل شدیم. مراجعه افعانستانی های مقیم برلن به کانون نسبت به شروع این پروژه افزایش ممتدی داشته است.   

در رابطه با دیگر فعالیتهای کانون می توان به ادامه کاری در شورای پناهندگان برلن، در اولین مجمع علیه هموفوبی و اولین شورای مهاجران در برلین – براندنبورگ اشاره کرد که کانون پناهندگان سیاسی در برلن از موسسان آن ها بوده اشاره کرد. علاوه بر آن نمایندگان کانون بطور مستمر در مجمع "کنگره والدین" برلن و نشست های سراسری آموزگاران فارسی زبان در آلمان و اروپا شرکت دارند. به کانون در سال ۲۰۰۹ به عنوان یکی از اولین نهادهای مهاجرتبار مدرک کیفیت مدیریت اعطاء شد، که سال گذشته نیز تمدید گردید. در سال گذشته دو ابتکار و شبکه جدید در برلن شروع به فعالیت کرده که کانون یکی ار نخستین پایه گذاران هر دو ابتکار بوده: یکی شبکه " ما (جامعه) بدون ما (مهاجرتباران) وجود ندارد"، که وظیفه خود را بررسی انتقادی سیاست های دولت جدید برلن در مورد همپیوندی قرار داده و دیگری ابتکاری است برای مشارکت بیشتر نهادهای مهاجرتبار در جلب متقاضیانی که مایلند یک سال کار داوطلبانه اجتماعی انجام دهند.

در سال گذشته کمک به مشکلات پناهندگان و پناهجویان ایرانیان و افغانستانی های مقیم برلین و همراهی آنان در ادارات و موسسات همچنان مهمترین عرصه کار ما بود: همراهی حدود ۴۰۰ نفر در ادارات و موسسات مختلف، بیش از ۱٨۰۰ مشاوره حضوری، ٣۰۰۰ مشاوره تلفنی در برلن و حدود ۷۰۰ مشاوره تلفنی برای خارج از برلن و سازماندهی بیش از ٣۰۰ دوره و کلاس و حضور مرتب نمایندگان کانون در محل های زندگی پناهجویان، گویای بخشی از فعالیتهای روزانه ما میباشند. مشاوره و کمک از طریق پست الکترونیکی در این سال به حدود ٣۰۰ رسید که نسبت به سال گذشته افزایش چشمگیری است.

کانون با پروژه های متعددی برای تسهیل هر چه بیشتر مشارکت و همپیوندی ایرانیان و افغانستانی ها در جامعه جدید فعالیت می کند: پروژه زنان، پروژه مدرسه فارسی، کلاسهای متعدد یادگیری زبان آلمانی و اشنائی با کشور آلمان، مشاوره برای تحصیل، کاریابی و ... از سوئی و سازماندهی دورهای یادگیری کامپیوتر، جلسات متعدد و منظم سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و همکاری منظم و ممتد کانون با دیگر نهادها، احزاب و سازمانهای آلمانی و غیر آلمانی از سوی دیگر گوشه هائی از فعالیتهای سال گذشته ما را در بر می گیرد. کمپین جدیدی در دفاع از حق پناهجویان برای تحصیل، کارآموزی وآموزش زبان از مارس سال گذشته فعالیتش را آغاز کرده که کانون نیز از پایه گذارانش است. علاوه بر این به علت مشکل تر شدن پیداکردن خانه مناسب، بویژه برای پناهجویان و پناهندگان، گروه کار ویژه ای در این رابطه در شورای پناهندگان برلن تشکیل شده که نماینده کانون نیز در آن شرکت دارد. افزایش دانشجویان ایرانی در برلن قابل توجه است. مشاوره با بسیاری از آنان در موارد مختلف در سال گذشته از فعالیت های جدید کانون بود. در رابطه با ازدواج زنان ایرانی و درخواست موافقت پدر برای این امر از سوی مقامات اداری در شهرداری ها، اعتراض هائی از سوی ما به این سیاست به وضوح زن ستیز انجام گرفته که باید منتظر نتایج آن شد.

در مورد وضعیت تابعیت ایرانی ها در آلمان در سال گذشته شاهد موانع بوروکراتیکی، بویژه درمورد داشتن کار ثابت، بودیم که در نشست های متعدد با مسئولین ادارات بخش ها، مسئول امور خارجیان در برلن و نمایندگان احزاب در پارلمان برلن آنها را مطرح و برای رفع آنها پیشنهادهای مشخصی ارائه کردیم. مشکلتر شدن آوردن خانواده از ایران و چگونگی صدور ویزای مخصوص در این رابطه از دیگر موضوعات کاری ما و مقامات رسمی ادارات بود. از دو سال گذشته از متقاضیان ویزا برای کشورهای قرارداد شنگن اثرانگشت نیز گرفته می شود. گزارشات و شکایات زیادی از مشکلتر شدن تقاضای ویزا از سفارت آلمان در تهران و به ویژه رزرو وقت از طریق اینترنت، به ما شده است که به نوبه خود آنها را به مسئولین امر منتقل کرده ایم.

نمایندگان کانون در این سال در جلسات عمومی، در مصاحبه های مطبوعاتی و از طریق رسانه های ایرانی در برلن در توضیح قوانین و امکانات جدید به جامعه ایرانی می کوشند. خروج اجباری بسیاری از فعالان سیاسی از ایران و اقامت آنها در ترکیه، یونان و شمال عراق ابعاد جدیدی از کار را برای کانون در پی داشت. ابتکارات متعددی برای کمک به این ایرانیان در دست اند تا امکان پذیرش آنها را در آلمان و دیگر کشورهای اروپائی تسهیل کنند. انبوهی از جلسات، مصاحبه ها، گزارشها و نشست با مسئولان احزاب و نهادهای دولتی و غیر دولتی، و همچنین شرکت منظم در جلسات نهادهای انسان دوست، حقوق بشری، پناهندگی و مهاجرین، موقعیت هائی بودند تا دست اندرکاران و افکار عمومی با خواست ها و مشکلات ایرانیان و افغانستانی های مقیم برلن آشنائی بیشتری پیدا کنند وخواست های آنان مورد بررسی قرار گیرند.

   برشمردن این نکات مانع از آن نمی شود به مشکلات بزرگی که با آنها روبرو هستیم اشاره ای نشود: دولت برلن با مشکل مالی جدی دست به گریبان است و بنا به تجربه، نهادهای اجتماعی از اولین موسساتی هستند که متاسفانه با سیاستهای کم کردن امکانات مواجه خواهند شد. کانون پناهندگان نیز به طور مستقیم شامل این امر بوده و امکان استمرار کاری آن نسبت به سالهای گذشته کاهش یافته است، به عنوان نمونه بودجه مدرسه فارسی کانون از ابتدای سال ۲۰۰۷ کاملا قطع شد. با تمام این مشکلات در سال گذشته برنامه ها و دوره های متعدد و جدیدی بویژه برای تازه واردین ایرانی و افغانستانی، زنان و همچنین مشاوره حقوقی رایگان سازمان دهی شدند. وب-سایت و فیس بوک کانون در سال گذشته نیز مورد استفاده قابل توجهی قرار گرفت.   

علاوه بر وظایف روزانه فوق، کانون پناهندگان فعالانه علیه نقض روزانه و سیستماتیک حقوق بشر در ایران، که عامل اصلی فرار و آواره گی پناهندگان ایرانی است و در سال گذشته ابعاد ویژه ای گرفت، فعالیت کرده و در سطوح مختلف سعی در برجسته کردن این نقض وحشیانه حقوق انسانی در مجامع ایرانیان و بین المللی، بویژه در رسانه های عمومی آلمانی، داشته و در این راستا حرکات اعتراضی متعددی را راسا و در بیشتر موارد در همکاری و اتحاد با دیگر نهادها سازماندهی کرد.

پناهندگان، تبعیدیان و مهاجران ایرانی،
امیدواریم که مبارزات مردم ایران برای دمکراسی، آزادی و برابری روزی به ثمر نشیند و مردم کشورمان بهاران را در ایرانی دمکراتیک جشن بگیرند.

کانون پناهندگان سیاسی ایرانی- برلن
(مارس ۲۰۱۴- فروردین ۱٣۹٣)