عنوان : کوتاه ، پر مفهوم و به مانند همیشه بس زیبا و دلنشین ، اگرچه غمناک اما امید دهنده ! ولی
اگر کبریتی جرآت نفس کشیدن درتاریکی یافت تا روشنی ای موجب شود : من اما و ایکاش آن شمع میبودم تا بجای گریستن بر شمارش معکوس زندگی ام ، سرعت نور و صوت را برآش آرزو میکردم ،،، آدمی گاه بجایی میرسد که دیگر نه آن نیمه ی روشن را میجوید تا خندیدن را از یاد نبرد و نه حال و هوش خود باز خوانی در کنار حجم روشن شمع را دارد ،، و من شدیدآ دل تنگ ام . درین شش هفت ماهه ی اخیر سه کس را بدور از هر گونه سنخیت (جز همدلی ای انسانی) از دست داده ام ، جز یکی ، آندوی دیگر ۱۱ و ۲۱ سال ازمن جوانتر بودند و من هنوز زنده ام و نمیدانم تاکی ؟؟ با عر ض پوزش و سپاس از شعر بینهایت تآثیر گزارتان
۶۲۱۵۰ - تاریخ انتشار : ۴ ارديبهشت ۱٣۹٣