اعلامیه ی گروه خرداد (هواداران فدائیان خلق اکثریت در داخل کشور) درباره ی اول ماه مه



اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۷ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ۲۷ آوريل ۲۰۱۴


اول ماه مه- ۱۱ اردیبهشت – هر سال یادآور مبارزات کارگران سراسر جهان برای دستیابی به شرایط زیست بهتر، انسانی‌تر و ارتقاء سطح زندگی است، که توسط کلان سرمایه‌داران و دولت‌های حامی آنان، نقض می‌شود.
همه ساله در چنین روزی کارگران سراسر جهان با گرامیداشت یاد و خاطره کارگران مبارز شیکاگو در آمریکا در سال ۱٨٨۶که در اعتراض به شرایط غیرانسانی ساعت کار روزانه و محیط کار و دستمزدهای ناچیز، به خاک و خون کشیده شدند، خشم و انزجار خود را نسبت به پایمال شدن حقوق‌شان به اشکال و شیوه‌های مختلف چون تظاهرات خیابانی، برگزاری تجمعات و گردهمایی‌ها، صدور بیانیه و اطلاعیه و ... نشان می‌دهند.
در کشور ما نیز کارگران جشن اول ماه مه را، در قبل و بعد از انقلاب، جز چند سالی که در اثر مبارزات مردمی فضای باز سیاسی بوجود آمده بود و به صورت آزاد و وسیع برگزار می‌شد، همواره در شرایط حاکمیت جو اختناق و سرکوب، با محدودیت و به اشکال گوناگون، برگزار و مطالبات و خواستهای خود را اعلام و خواهان تحقق آنها می‌شوند.
اول ماه مه امسال هم کارگران میهنمان به رغم اعمال محدودیت برای برگزاری نمایش‌ها و تجمعات کارگری از طرف حاکمیت، با شرکت در مراسم گوناگونی که بصورت نیمه علنی و پنهان از سوی تشکل‌های واقعی، و یا علنی از طریق سایر تشکلهای رسمی برگزار خواهد شد، مطالبات خود و دیگر اقشار تحت ستم را اعلام خواهند کرد و راهکارهای‌شان را برای تحقق این مطالبات که متضمن آینده بهتر برای خود و دیگر زحمت کشان است، با دیگر اقشار و طبقات در میان می‌گذارند.
طبقه کارگر ایران و به طور کلی تمامی مزدبگیران جشن اول ماه مه امسال را در شرایطی برگزار میکنند که طی سالیان اخیر و به ویژه در دوره ٨ ساله دولت‌های نهم و دهم تحت شدیدترین فشارهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی قرار داشته و هر روز نه فقط بیش از پیش قدرت خرید خود را، به دلیل فشارهای تورمی، از دست داده و به زیر خط فقر سقوط کرده‌اند، بلکه با تعطیلی کارخانه‌ها و بنگاه‌های تولیدی از کار، بیکار شده‌اند و کمترین اعتراض آنان به وضعیت نابسامان شغلی و معیشتی و بیکاری، با شدیدترین و خشن‌ترین شکل ممکن توسط نیروهای امنیتی، حراست و قوه قضاییه سرکوب شده است.
طبقه کارگر آگاه و تلاشگر ایران طی سالها مبارزه به درستی به این واقعیت پی برده و آموخته است که ساختن زندگی بهتر و شرافتمندانه و دست یافتن به خواستهای خود، بدون استقرار آزادی و دموکراسی و فضای باز سیاسی امکان پذیر نبوده و در صورت عملی شدن نیز پایدار نخواهد ماند. در عین حال به این ضرورت نیز واقف شده است که دستیابی به آزادی و دموکراسی، بدون اتحاد عمل با سایر اقشار و طبقات محروم و زحمتکش و همبستگی با سایر جنبشهای اجتماعی و احزاب ترقی‌خواه نا ممکن و استقرار حاکمیت ملی و دموکراتیک که پیش شرط لازم برای استقرار عدالت اجتماعی است، میسر نخواهد بود.
کارگران میهن‌مان در یازدهم اردیبهشت ماه امسال نیز با شرکت در گردهمایی‌ها و تجمعات کارکری که به اشکال گوناگون برگزار میشود، اصلی‌ترین مطالبات خود را که عبارتند از: پرداخت حقوق‌های معوقه، اعتراض به اخراج‌های دستجمعی، لغو قراردادهای موقت کار، داشتن تشکل‌های مستقل کارگری و فعالیت‌های سندیکایی، تعیین دستمزدها متناسب با نرخ تورم، آزادی کارگران زندانی و دیگر زندانیان سیاسی، عقیدتی است اعلام و بر همبستگی خود، با سایر جنبش‌های اجتماعی ترقیخواه مدافع آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی نظیر جنبش‌های دانشجویی، معلمان ، زنان، روزنامه نگاران، هنرمندان و ... که امروز از عناصراصلی تشکیل دهنده جنبش سبز محسوب میشوند تاکید نموده و تحکیم و توسعه اتحاد عمل با آنان را تا حصول به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی و استقرار حاکمیت ملی و دموکراتیک ادامه خواهند داد.

پیش به سوی ایجاد تشکل‌های مستقل کارگران
مستحکم باد پیوند و همبستگی جنبش کارگری ایران با جنبش‌های اجتماعی مدافع آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)- هواداران داخل کشور - گروه خرداد
دوم اردیبهشت ماه ۱٣۹٣