اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ٣۰ آوريل ۲۰۱۴

براداران و خواهران کارگر مان را به شرکت در تجمعات روز کارگر فرا می خوانیم

خواهران و برداران عزیز کارگر، اول ماه مه، روزجهانی، کارگر، و روز همبستگی ما دوباره از راه می رسد. ما فرا رسیدن صدوبیست وپنجمین سالگرد روز جهانی کارگر را به شما خواهران و برادران عزیزشادباش می گوئیم واز شما می خواهیم که به هر شکل ممکن که می توانید، روزجهانی کارگر را با تشکیل گردهم آیی و شرکت در گرد هم آئی های که توسط گروه های کارگری درنقاط مختلف برگزار می گردد تا حدی که می توانید با شکوه آنطور که شایسته است با همبستگی و طرح مطالبات تان گرامی بدارید.
روزکارگر روز ماست. به خیابان بیائیم، تجمع کنیم، هم صدا شویم وچون یک تن واحد به بیکاری، دستمزد زیر خط فقر، نداشتن امنیت شغلی و اجتماعی، قراردادهای موقت کار، بی قانونی حاکم برمحیط های کار، غارت درآمدها و دارائی های سازمان تامین اجتماعی، سرکوب تشکل های سندیکایی، زندانی کردن فعالین کارگری، نداشتن حق اعتصا ب، رواج تبعیض، کار کودکان وقانون استاد شاگردی، به گرانی و تورم، فقر و بی عدالتی، تبعیض وبه دیکتاتوری و سرکوب اعتراض کنیم.

خواهران و برادران عزیز، ما توانا هستیم، خودمان را دست کم نگیریم، بدون کارکارگر، گندمی آسیا ب وآردی نان نمی شود، پارچه ای تولید و لباسی دوخته نمی شود، ازشیر وشکر، چای و قهوه، گوشت وغیره خبری نخواهد بود. لامپی روشن نمی شود، تلفنی به صدا در نمی آید، نه ساختمانی، نه جاده ای، نه اسکله ای، ساخته نخواهد شد، قطار، اتوبوس و هوا پیمائی، نه ساخته خواهند شد و نه به حرکت در می آیند، بدون کار ما نفتی استخراج نخواهد شد، فلزسنگی فلز و کالا نخواهد شد، بورسی دوام نخواهد آورد و پولی چاپ نخواهد شذ. بدون ما هیچ چیز، چیز نخواهد شد. ما کارگران آفریدگار همه چیزیم. کاخ های، ویلاها، خودرو های مجلل، هواپیما های خصوصی، زندگی اشرافی حا کمان و سرمایه داران، همه نتیجه زحمت و ازدزدی دستمزد ماست. نه آن ها مستحق این زندگی فوق اشرافی هستند و نه ما مستحق این زندگی پررنج فقیرانه ای که به ما تحمیل کردهاند.

نسل های پیشین ما، بنیان گزاران جنبش هشت ساعت کار، پس از یک قرن زندگی برده وار در سده نخست استقرار نظام سرمایه داری، در١٢٥ سال پیش، به تجربه دریافتند، که راه نجات از زندگی برده وارشان، اتحاد و همبستگی و خود سازمانی، در سطح ملی و بین المللی است. آنها آن چنان مصم و آگاه به این مسائل بودند، که نه کشتار وحشیانه و اعدام کارگران، نساجی و نه سرکوب های خونین بعدی کارگران در اکناف و اطراف جهان، هیچ کدام نتوانستند مانع ادامه راهی که برگزیده بودند گردد. با گذ شت ١٢٨ سال از کشتار شیکا گو، این نبرد طبقاتی، گرچه هنوز تکلیفش روشن نشده و حتی طی دودهه گذشته شاهد اوج گیری تعرض نئولیبرالیسم لجام گسیخته به دست آوردهای ١٢٥ سال گذشته بودهایم، با این حال طبقه کارگر توانسته است با همبستگی، سازمان یابی ومبارزات خود علاوه بر بهبود وضعیت، کاری، معیشتی، اجتماعی، طبقه کارگر، به عبارتی سیمای کل جهان را تا حدود زیادی دگر گون و دمکراتیزه نماید و اهداف جنبش ٨ ساعت کاررا متحقق نمایند. اکنون نیز که تهاجم به طبقه کارگر توسط نئو لیبرالیسم اقتصادی، منجمله در ایران سال به سال تشدید شده وحکومت ایران و سرمایه داران حاکم، با تشدید اختناق، تلاش کرده و می کنند تا ، کلیه حقوق کار را از میان بردارند و کارگران را از لحاظ حقوقی صد سال به عقب برگردانند، تنها چیزی که میتواند این روند را دگرگون نماید، ایجاد همبستگی، اتحاد، سازما ن یابی وجسارت و فدا کاری درمبارزه، ودر واقع همان ابزار و امکا ناتی هستند، که طبقه کارگرتوانست به وسیله آنها سرمایه داران را عقب برانند و با تحمیل خواسته ها یشان، به آن ها شرایط برده وار خود شان را دگرگون نمایند.

هیچ کدام از حقوقی که ما کارگران در طی این مدت بدست آوردهایم، حتی یکی از آنها، بدون مبارزه و فشار و تحمل ضایعات به دست نیا مدهاند. جنبش کارگری نه تنها توانسته به بسیاری از خواسته های خود برسد، بلکه توانسته در طول مبارزاتش، به تحقق بسیار از مطالبات گروه های اجتماعی دیگر جا معه یاری رساند و در دمکراتیزه کردن و پیشرفت جامعه نقش و سهم مهمی به عهده داشته است.

تجربه ١٢٥ سال گذسته، به کارگران نشان داده که سرمایه داران هر چقدر که بیشتر ثروتمند شدهاند، بیشتر و بیشتر حریص و وحشی شدهاند و میل به تشدید استثمار و افزایش ثروت در آن ها بیشتر شده است. در مقابل این زیاده خواهی مرز ناپذیر، که حتی بدیهی ترین حقوق انسانی اکثریت جامعه را حاضر نیست بپذیرد و از ذات نظام سرمایه داری بر می خیزد و اگر به همین شکل پیش برود، عالم و آدم را به ورطه نابودی رهنمود خواهد کرد، باید مقاومت و مبارزه کرد و شرایطی را فراهم آورد که آنها دیگر نتوانند، به مانند امروز، در سایه دیکتاتوری، دست آورد های مبارزاتی جنبش ما را یکی پس از دیگری از ما بگیرند و ما را به آغاز سده گذشته که کارگر از هیچ حقوقی برخوردار نبود و مانند برده با او رفتار می شد برگردانند.

حرف و مطالبات ما همگی برحق اند، ما برای مطالبا ت مان تا کنون مبارزات زیادی کردهایم و تا رسیدن به آنها از مبارزه دست بر نمی داریم. :

ما می خواهیم در روز کارگر بطور آزادانه، بدون هر نوع مانعی، به خیابان بیاییم و روزمان را جشن بگیریم، تظاهرات کنیم، مطالبات مان را طرح کنیم و برای رسیدن به آنها تلاش کنیم. دولت حق ندارد مانع تظاهرات ما شود.

ما خواهان پذیرش حق تشکل، حق اعتصا ب، ورعایت شرایط پیمان های جمعی میان کارگران و کارفرمایان برمبناء کنوانسیون های ٩٨ و٨٧ سازمان بین المللی کار هستیم.

ما می خواهیم مانند کارفرمایان از حق تشکل و فعالیت سندیکایی برخوردار باشیم. همان قانونی که به آنها حق فعالیت می دهد، همان حق را باید برای ما کارگران بپذیرد.

ما پیگرد و زندانی کردن و اخراج کارگران به خاطر فعالیت های سندیکایی، اجتماعی وسیاسی را محکوم میکنیم وخواستار آزادی کلیه کارگران و سایر زندانیان سیاسی و مدنی هستیم.



ما کار میخواهیم، برای کاری که می کنیم، دستمزدی می خواهیم که بتواند نیاز های واقعی معیشتی و رفاهی ما را تامین نماید و مجبور نشویم، دوشیفته، واضافه کاری کنیم و استراحت و آسایش مان را از دست بدهیم و یا فرزندان مان را روانه بازار کار کنیم.

ما خواستار لغو قرار داد های موقت کارو تضمین امنیت شغلی هستیم.

خوا هان پرداخت منظم دستمزد و حقوق ما هانه کارگران و باز نشستگان هستیم.

مخالف کار کودکان و خواهان ممنوع شدن کار کودکان، رعایت حقوق کودک مطابق کنوانسیون های حقوق کودک و لغو قانون ارتجاعی استاد شاگردی هستیم.

مخالف هر نوع تبعیض، جنسی، نژادی، مذهبی وملی و بالاخص، تبعیض مزدی و غیره میان زن و مرد هستیم. خواست ما رفع همه این تبعیض ها و اجرای مواد مربوط به شرایط کار زنان درقانون کار است.

ما مخالف تغیرات تا کنون به عمل آمده در قانون کارهستیم. خواست ما لغو همه تغییرات، انجام شده و اصلاح قانون کار مطابق با کنوا نسیون های سازمان بین المللی کار، منشور جهانی حقوق سندیکایی و منشور حقوق بشر است.

ما سئو استفاده دولت از صندوق ذخیره سازمان تا مین اجتماعی و غارت دارایی و درآمد های این سازمان ومما شا ت دولت با غارتگران و عدم محاکمه آن ها را محکوم می کنیم. خواست ما پرداخت دیون دولت، پس گرفتن اموال غارت شده، تامین اجتماعی و محاکمه و مجازات عوامل آن و ارایه گزارش منظم سالیانه از بیلان کار، تا مین اجتماعی، حضور نمایندگان تشکل های مستقل در مدیریت ساز مان و اعمال نظارت این تشکل ها برکلیه فعالیت های آن است.

ما وجود استبداد و اختناق، نبود دمکراسی، عدم رعایت حقوق بشر در جامعه ، بویژه سرکوب احزاب و سازمان ها و مطبو عات کارگری، را عامل اصلی بحران های گونا گون، بی عدالتی وتشدید فقر و فلاکت طبقه کارگر وتهی دستان و یکه تازی مخرب نئولیبرالیسم اقتصادی می دانیم. ما بهمین جهت مبارزه برای کسب حقوق سندیکایی و دمکراسی را لازم و ملزوم و تفکیک نا پذیر می دانیم و از برداران و خواهران خود می خواهیم که مبارزه برای حقوق سندیکایی و دمکراسی را تلفیق و این دو را هم زمان به پیش ببرند.

ما ضمن ادامه تلاش برای به فعل درآمدن مطالبات جنبش کارگری وجنبش دمکراتیک که در بالا مورد تاکید قرار دادیم، برداران و خواهران کارگر، سازمان ها و نهاد ها و فعالین کارگری را به همبستگی و همکاری بیشتر با یک دیگر وحمایت بیشتر ازحقوق، مبارزات و مطالبات دمکراتیک و ترقی خواهانه جنبش های اجتماعی و از همه تلاش هایی که برای استقرار دمکراسی به عمل می آید دعوت می کنیم و متقابلا از فعالان جنبش های ترقی خواه انتظار داریم، از مبارزات حق طلبانه کارگران دفاع نمایند و بر این باوریم که حما یت جنبش ها از هم دیگر به نوعی تقویت خود هر یک از این جنبش ها نیز هست.

زنده باد اول ماه مه روز کارگر و روزهمبستگی جهانی کارگر
زنده و پیروز و همبسته باد جنبش کارگری ایران
زنده باد، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتما عی

انجمن کارگری دمکراسی خواه
١٠ اردیبهشت ۹٣