پیام اوجالان بمناسبت ۱ می، روز جهانی کارگر
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۱۰ ارديبهشت ۱٣۹٣ -
٣۰ آوريل ۲۰۱۴
در زمان کنونی به اندازه‌ای که نمی‌توان آن را با هیچ دوران تاریخی مقایسه کرد, نیاز به سوسیالیسم وجود دارد. در کنار این نیاز به سوسیالیسم, دورماندن از عمل و ایدئولوژی سوسیالیسم به اندازه بحران کاپیتالیسم, بیانگر بحران سوسیالیسم است. بحران سوسیالیسم خود را بر دلایل عینی متکی نمی‌سازد. این بحران بخاطر تأثیرات سوبژکتیو, نقض در زمینه ذهنی هماهنگی, سازماندهی و فعالیتی است. بدونشک در اینجا, هژمونی ایدئولوژیک سرمایه‌داری تأثیرگذاری خارجی مهم بر آن است, اما آنچه تعیین‌کننده است, دورماندن از عرصه عمل و ایدئولوژی سوسیالیسم است. برخوردها و عمل, بر آن مضاعف می‌باشد.
در دوران حاکمیت سرمایه‌داری فیناس, حملات نه تنها بر ضد جهان زحمتکشان که علیه تمامی جامعه, تاریخ آن, ایدئولوژی و آینده آن است. مسئله به سطح «یا سوسیالیسم یا بربریت؛ یا جامعه یا نابودی» رسیده است.
ژن کاپیتالیسم که در سلولهای تاریخ خود را به مثابه موشهای جونده ظاهر می‌سازد, در دوران ما سرطانی است که تمامی هستی اجتماع را در چنگ گرفته است. بدونشک در اینجا, یکدست بودن آگاهی‌ها هم نقش اساسی را بازی کرده است, لذا باید جنگ آگاهی‌ها برای رهایی اجتماعی, با جنگ جامعه پلتیک و اخلاقی در حین اتحاد صورت گیرد. برای همین علیه سه ستون که سیستم سرمایه‌داری را زنده نگهداشته, یعنی علیه یکدستی سرمایه, صنعت‌گرایی و دولت ـ ملت, با سوسیالیسمی که متکی بر اقتصاد کمونال , صنعت‌گرایی اکولوژیک و ملت دموکراتیک است, مبارزه کرده و به آن پاسخ می‌دهیم. به عبارت دیگر باید ما علیه مدرنیته سرمایه‌داری با توسل به مدرنیته دموکراتیک, آلترناتیو شویم. سیستم‌های متشکل از رئال سوسیالیسم, سوسیال دموکرات و رهایی ملی بخاطر اینکه نتوانستند علیه مدرنیته سرمایه‌داری خود را از اقتصادگرایی توسعه‌گر استوار بر یک ستون رهایی بخشند, زوال یافتند. سرمایه‌داری را به یک هیولای هار مبدل ساختند. تنها راه رهایی, مدرنیته دموکراتیک و اتکای آن بر ملت دموکراتیک , صنعت‌گرایی اکولوژیک و اقتصاد کمونال است.
ضعیف‌ترین حلقه سیستم حاکمیت در روزگار کنونی ما در خاورمیانه وجود دارد. وضعیتی همچو جنگ جهانی سوم به میان آمده است. کردستان هم مرکز این تحولات است. جنبش آزادیخواهی پیشاهنگ مبارزات فرهنگ‌ها, ملت‌ها و خلق‌ها بر ضد قدرت‌طلبی است. کارگران و بیکاران ناچارند با توسل به ایدئولوژی ذاتی و سلاح عمل خود این مبارزه را رهبری کنند. با گرفتن درس عبرت از تاریخ گذشته و با صاحبداری از تاریخ خلق‌های منطقه, باید برای همه جامعه, بویژه روستایی و غیرروستایی نقش رهبریت را بازی کنند. پ.ک.ک, اینگونه نقش تاریخی خود را تعریف می‌کند. پشتیبانی انترناسیونالیستی خود از خلق‌های منطقه, همه خلق‌های زحمتکش و طبقه کارگر ترکیه را مصرانه و مصمم, بیان می‌دارد و در عمل آن را اثبات می‌کند.
زنده‌باد پشتیبانی طبقه کارگران و همه خلق‌ها!
مرگ بر هژمونی سرمایه‌داری!
عبدالله اوجالان
زندان نوع «ف» امرالی
۲۵ آوریل ۲۰۱٣
|