اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۴ ارديبهشت ۱٣۹٣ -  ۱۴ می ۲۰۱۴

ناامنی در محیط کار یک جنگ تمام عیار اعلام نشده بر علیه کارگران است. و این مختص ایران نیست. در چند سال گذشته و برای پایین آوردن هزینه‌های تولید، کارفرماها در همدستی آشکار با دول حاکم، شرایط کار و زندگی را برای کارگران به یک جهنم واقعی تبدیل کرده اند. نه دستمزدها مکفی است، نه بیمه و مزایای کافی به کارگران تعلق می گیرد، نه شغلی امنیت و آینده ای دارد و نه امنیت جانی کارگری تضمین شده است.
در هفته گذشته دو خبر از ناامنی محیط کار در آمریکا و چین را دیدم که مو بر بدن انسان سیخ می کنند. "فدراسیون کار آمریکا" در گزارشی می نویسد که بنابر آخرین آمار منتشره وزارت کار، ٤٦٢٨ نفر در سال ٢٠١٢ در آمریکا بر اثر حوادث مربوط به کار جان خود را از دست دادند. تقریبا ٥٠ هزار نفر دیگر هم بر اثر بیماریهای ناشی از کار جانشان را از دست دادند. نزدیک به ٤ میلیون نفر در محیط کار آسیب دیده اند، اما گفته است که از آنجا که بسیاری از آسیب دیده ها گزارش نکرده اند، رقم واقعی چیزی حدود ٣ برابر رقم گزارش شده است. بر اثر محاسبات انجام شده، در سال ٢٠١٤ هم، روزانه ١٥٠ نفر به همین صورت جان خود را از دست خواهند داد. حدود ١١ و نیم میلیون نفر هم سر کار آسیب خواهند دید.
مرگ معدنکاران در چین هم که خود حکایت دیگری است. اخیرا رسانه ها و فعالینی که برای امن کردن معادن چین فعالیت می کنند، از بهبود شرایط کار و کاهش مرگ تعداد کارگرانی که بر اثر حوادث در این معادن جانشان را از دست می دهند، خبر دادند. فقط، بله "فقط"، ١٠ نفر ناقابل اکنون بر اثر سوانح مستقیم مربوط به محیط کار جانشان را از دست می دهند. البته حق هم دارند که اظهار شادی و خوشحالی کنند، در سال ٢٠٠٨ روزی ١٦ معدنکار در این معادن جانشان را از دست می دادند. در سال ٢٠٠٢ نزدیک به ٧ هزار معدنکار در این کشور جانشان را در معادن از دست دادند. البته باید این را هم در نظر گرفت که آمارهای دولت چین هم دست کمی از آمارهای رسمی ایران ندارند که همیشه ارقام را به نفع خود دستکاری می کنند! مقامات دولتی بخصوص در سطح محلی، دستانشان تا آرنج در فساد برای ماستمالی کردن و نشان ندادن آمار واقعی مرگ و میر معدنکاران است. با همه این فساد و رشوه گیری و رشوه دادنها، البته نتوانسته اند این واقعیت را بپوشانند که ٤ نفر از ٥ معدنکارانی که در دنیا جانشان را از دست می دهند، از معدنکاران چین هستند.
با این آمار صاحبان سرمایه امروزه با این وضعیت دو راه جلوی کارگر می گذارند: یا باید کار کنی و قید اطمینان حاصل کردن از برگشت سالم به خانه را بزنی و یا اینکه خود و خانواده ات از گرسنگی جان بدهید! این انتخابی است که بورژوازی جلوی کارگر می گذارد. انتخاب خود کارگران جنگ و مبارزه برای پایان دادن به این وضعیت است. برای رفتن رفقای جانباخته مان افسوس می خوریم و یادشان را گرامی می داریم؛ اما برای زندگان و ادامه زندگی می جنگیم که این دنیای وارونه را بر روی قاعده اش بگذاریم.

٩ مه ٢٠١٤