اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۵ خرداد ۱٣۹٣ -  ۲۶ می ۲۰۱۴

برای جامعه ایرانیان کویینزلند روز یکشنبه بیست و پنجم ماه مه, به یکی ازشیرین ترین روزهای سالیان اخیر تبدیل شد, روزی که برای مدتها در خاطره ها خواهد ماند, روزی که درطی آن بر یک خواسته دیرینه جامه عمل پوشانده شد, آرزوی داشتن یک خانه مشترک و آزاد. و چه احساس قشنگی که برای همه مان به ارمغان آورد, چه آن گروه صد نفری که حضور داشتند و چه برای هزاران نفری که در آینده از آن بهره های فراوانی خواهند برد. هرچند که این برنامه بازگشایی, جنبه رسمی و قانونی داشت و با شرکت و سخنرانی نماینده منطقه و به نمایندگی از طرف شهردار بریزبین همراه بود, اما در آن کوچکترین نشانه ای از سخنان و حرکات کسالت آور اداری و یا نگاه های بیفروغ شرکت کنندگان, دیده نمیشد.
مجری این برنامه شورانگیز و بیادماندنی کانون ایراینان کویینزلند بود, نهادی که منتخب واقعی جامعه ایرانیان است و اعضایش را داوطلبانی تشکیل میدهند که قصدشان خدمت به ایرانیان است و پاسداری از فرهنگ و هنر ایران زمین و کمک به شناساندن و گسترش آن در جامعه بزرگتر جهانی.
ایده داشتن چنین مرکزی از اواسط دهه هشتاد میلادی در ذهن ایرانیان این ایالت نقش بسته بود, زمانی که تعداد مهاجران ایرانی به پنجاه نفر هم نمیرسید. با افزایش جمعیت ایرانیان مهاجر و شکل گیری نهاد های شان, رفته رفته این آرزو تبدیل به یک گفتمان پویا شد و در هر جمع کوچک و بزرگی در باره آن سخن ها گفته شد و قدم هایی هم برداشته شد.
اما تجربه نشان داد که دسترسی به منابع مالی لازم, مهمترین مشکل برای دسترسی به این هدف جمعی بوده و هست, مشکلی که معمولا توسط دولت های مردمسالار در سرزمین های مادری حل میشوند. در حالیکه کج اندیشی, کوته بینی و فساد گسترده در میان حاکمان کنونی کشورمان, کانون های ملی و فرهنگی برون مرزی را همچنان از دریافت چنین کمک هایی محروم میدارند همواره مبالغ هنگفتی از ثروت های ملی صرف اهداف غیر مردمی در سرزمین های بیگانه میشوند.
سرانجام بدنبال تلاش های پیگیر و آگاهانه هیات مدیره کانون و کمک شهرداری بریزبین, در اواخر سال قبل ساختمان مناسبی در اختیار جامعه ایرانیان قرار گرفت و بی درنگ و در کوتاه ترین زمان و به بهترین شکلی مورد نوسازی قرار گرفت و بصورت مطلوب کنونی در آمد. با توجه به اینکه خانه ایرانیان کویینزلند در منطقه توونگ قرار دارد, که در نزدیکی مرکز شهر و نیز دو دانشگاه بزرگ کویینزلند می باشد, آسان ترین امکانات دسترسی را برای همگان فراهم میکند. ایستگاههای متعدد قطار, اتوبوس و قایق های شهری در فاصله های نزدیک این ساختمان قرار دارند و پارک کردن در خیابان های مجاور نیز هم آسان است و هم رایگان.
در ضمن این ساختمان دو طبقه را پارکی احاطه میکند که امکانات بیشتری را در اختیار میگذارد, محلی مناسب برای برگزاری جشن ها و گردهمایی های هنری, ورزشی و تفریحی. تا کنون وحتی قبل از مراسم افتتاح رسمی, چهار گروه مختلف فعالیت خود را به این محل منتقل کرده اند, کتابخانه, شاهنامه خوانی, مثنوی خوانی و قرائت قرآن. کتاب ها, قفسه ها و سایر ابزار کتابخانه را دوستداران کتاب هدیه کرده اند و مدیریت آن را هم داوطلبان انحام میدهند. گروه های موسیقی, رقص, تئاتر و سینما هم بزودی از استفاده کنندگان این مرکز خواهند بود. برنامه ریزی برای بخش سالمندان و بازنشستگان نیز در حال شکل گیری است و کسانی آستین های شان را بالا زده اند تا به آن عزیزان خدمت کنند. در فضای دوستانه روز یکشنبه در مورد مسابقات جام جهانی فوتبال برزیل هم قول و قرار هایی گذاشته شد, از جمله جمع شدن و تماشای سه بازی تیم ملی ایران در مرحله مقدماتی.
خانه ایرانیان کویینزلند بزودی میزبان یکی از فرهیختگان کشورمان خواهد بود که همواره خدمات مطبوعاتی ارزنده ای به مردم کشورمان کرده است.
پختن و فروش غذا از دیگر برنامه های روز گشایش بود که آن هم بصورت داوطلبانه انجام گرفت و مبالغی را به صندوق کانون واریز کرد.
تزیین سالن اصلی با تابلوها و تصاویر زیبایی از مناظر شگفت انگیز, شخصیت های خوشنام و آثار باستانی ایران با سلیقه قابل تحسینی انجام شده بود و پذیرایی با چای و شیرینی هم بدرستی مهمان نوازی ایرانی را به نمایش میگذاشت.
دیدن نوار طولانی سه رنگ و قالیچه های رنگارنگ عشایری, در زیر یکی از درختان تنومند و سایه گستری که در مجاورت ساختمان قرار دارند, لطف خاصی داشت.
هر چند در کشور استرالیا داشتن خانه شخصی یک آرزو نیست و وضعیت مالی مهاجران ایرانی نیز بالاتر از میانگین کشور است, شادی جامعه ایرانیان از داشتن "خانه ایران" مفهوم خاصی دارد, تنفس در مسکن مشترکی که بوی تهوع آور استبداد,کهنه پرستی و فساد ندارد. محلی برای دوست داشتن, همزیستی و پویایی, برای گفتن حرفهای دل, جایی برای   نشنیدن دروغ و ندیدن تظاهر و تفاخر.

مهران رفیعی