اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ خرداد ۱٣۹٣ -  ۴ ژوئن ۲۰۱۴

غلامرضا خسروی سوادجانی، زندانی سیاسی متهم به همکاری با سازمان مجاهدین خلق ایران، صبح روز یکشنبه ۱۱ خردادماه در زندان رجایی‌شهر کرج اعدام شد.
او پیش از اجرای حکم اعدام از بند ۳۵۰ اوین به قرنطینه زندان رجایی‌شهر منتقل شد و تا صبح روز شنبه دهم خردادماه در آن‌جا ماند و پس از آن به انفرادی این زندان منتقل شد.
مسئولان زندان اوین پیش از انتقال این زندانی به زندان رجایی‌شهر گفته‌اند که او یکی از عوامل اصلی اعتراض‌های ۲۸ فروردین‌ماه سال جاری در بند ۳۵۰ زندان اوین بوده است.
آخرین ملاقات غلامرضا خسروی با خانواده‌اش ساعت ۹ شب روز شنبه انجام شد و مسئولان زندان پس از ملاقات به خانواده‌اش اطلاع دادند که حکم اعدام وی سپیده‌دم یکشنبه ۱۱ خرداد اجرا خواهد شد.
غلامرضا خسروی سوادجانی نخستین بار هنگامی که ۱۶ سال بیشتر سن نداشت در سال ۱۳۶۰ دستگیر شد و تا مردادماه ۱۳۶۵ در زندان به‌سر برد.
وی بار دیگر در سال ۱۳۸۶ در رفسنجان به اتهام جاسوسی بازداشت شد و در سال ۸۷ به جرم «کمک مالی به شبکه تلویزیونی مجاهدین خلق» به شش سال حبس تعزیری محکوم گردید اما پس از اعتراض‌های مردمی در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال ۱۳۸۸، در حالی‌که حکم قطعی گرفته بود بار دیگر محاکمه و به اعدام محکوم شد.
چند روز پیش از اجرای حکم اعدام غلامرضا خسروی، خانواده وی هشدار داده و گفته بود احتمال اعدام او می‌رود.
یک روز پیش از اعدام نیز سازمان عفو بین‌الملل خواهان توقف این حکم شده بود اما دستگاه قضایی ایران بدون توجه به اعتراض‌ها و درخواست‌ها حکم اعدام غلامرضا خسروی را به اجرا درآورد.
کانون ره‌آورد در شهر آخن آلمان ضمن محکوم کردن اعدام زندانی سیاسی، غلامرضا خسروی سوادجانی، همدردی خود را با خانواده وی اعلام می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران که همواره وجود زندانیان سیاسی در زندان‌های خود و اعدام آن‌ها را انکار می‌کند مسئول این اعدام سیاسی و پاسخگوی جنایت‌هایی است که در زندان‌های کشور رخ می‌دهند.
در دستگاه قضائی جمهوری اسلامی محاکمه‌ها بدون رعایت حقوق زندانی صورت می‌گیرد و به‌ویژه در مورد زندانیان سیاسی مسئولان قضائی عملا خود بخشی از دستگاه سرکوب به‌شمار می‌روند.
حکومت ایران همواره سعی کرده است تا مشکلات سیاسی و اجتماعی خود را از طریق حذف فیزیکی و کشتار بیشتر حل کند، اما واقعیت‌ها نشان می‌دهند که چنین روشی نه تنها به حل این مشکلات یاری نرسانده که آن‌ها را پیچیده‌تر هم کرده است. با چنین روشی گاه زندانیان قربانی جدال‌های جناحی حکومتگران نیز می‌شوند تا از این طریق یک جناح قدرت خود را به رخ جناح دیگر بکشد و از جامعه زهر چشم بگیرد.
ما به‌عنوان یک کانون مخالف حکم اعدام بار دیگر اعلام می‌کنیم که اجرای هر حکم اعدام، زخمی دیگر بر پیکر جامعه‌ی رنجدیده‌ی ایران و هیزمی دیگر بر تنوره خشم و خشونت در این جامعه است.
مخالفت مدافعان حقوق بشر با حکم اعدام، مخالفتی اصولی است که بدون در نظر گرفتن اندیشه‌ها و اعمال محکوم‌شدگان، بر ضرورت ارتقاء منزلت انسانی و ارج نهادن بر حق زندگی به‌عنوان اصلی‌ترین حق بشری، استوار است.

کانون ره‌آورد ـ آخن ـ آلمان
۱۱ خردادماه ۱۳۹۳
اول ژوئن ۲۰۱۴