از : سهیلا وحدتی
عنوان : احترام به کار همه
خواننده عزیز: از توجه و لطف شما صمیمانه سپاسگزارم. اما زحمت کنشگران گمنامی که در دفترهای فقیر و تاریک و در محل وقوع به زنان کمک می کنند به جای خود با ارزش است، و کار هنرپیشه سرشناسی مثل آنجلینا جولی که چنان کمپین جهانی به راه می اندازد که ۱۴۰ دولت جهان و نیز میلیون ها تن شهروندان عادی صدایش را می شنوند به جای خود.
کار یکی نباید باعث شود که کار دیگری را بی ارج بدانیم. امروزه اگر بسیاری از ما درباره مثلا تجاوز به عنوان ابزار جنگی در کنگو می دانیم، تاحدود زیادی به خاطر کار هنرپیشگان هالیوود است. طبیعی است که تلاش های بی چشمداشت کنشگرانی که در محل کار می کنند در جلب توجه هنرپیشه های هالیوود به اصل مساله سهم بسزایی دارد. اما شهرت و معروفیت یک سرمایه اجتماعی است که برخی از هنرپیشگان یا در راه های نیکوکاری یا برای بالابردن آگاهی عمومی مثلا درباره تجاوز از آن استفاده می کنند. من به این انتخاب آنها ارزش می گذارم. مجبور نبودند که اینکار را بکنند. آیا با اینکار معروف تر می شوند؟ بله. ولی نتیجه کارشان بسیار مثبت است و سزاوار معروفیت بیشتر هستند. از جان لنن John Lennon خواننده معروف که در مبارزه بر علیه جنگ ویتنام بسیار تاثیرگذار بود تا مایکل مور Michael Moore کارگردان معروف که برعلیه اشغال عراق توسط امریکا و نیز برعلیه نابرابری اجتماعی مبارزه می کند، چهره های برجسته و موثر در پیشبرد هدف های مترقی در صحنه هنر و هالیوود وجود داشته و دارند. مگر نه این که برخی از هنرپیشه های سینمای ایران برای مبارزه با اعدام گام پیش گذاشتند و در این راه از شهرت خود استفاده کردند و به دیدن خانواده مقتولی رفتند تا قاتل اعدام نشود. آیا آنها از مالکان خود پیروی کردند؟
۶۲۹٣۷ - تاریخ انتشار : ۲۴ خرداد ۱٣۹٣
|