اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۲۴ خرداد ۱٣۹٣ -  ۱۴ ژوئن ۲۰۱۴

* مجازات اعدام در جمهوری اسلامی ایران

پنج شنبه ١۲ ژوئن ٢٠١۴ (۲۲ خرداد ۱۳۹۳) در جریان بیست و ششمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، دومین رویداد جانبی کارزار افشای نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، برگزار شد.

این رویداد به تدارک سازمان غیردولتی و اتریشی سودویند، که در همکاری با همراهان ایرانی خود، از سال ٢٠١٠ در شورای حقوق بشر از طریق تنظیم موضع گیری ها و تدارک اجلاسی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران فعال می باشد، از ساعت ١۴ این روز، موضوع "مجازات اعدام در جمهوری اسلامی ایران"، با مدیریت رضوان مقدم و به شرح زیر برگزار شد:

رویا اشرف آبادی، فعال سیاسی، فعال حقوق بشر، از خانواده جانباختگان دهه شصت و عضو هیٔت امنا دادگاه ایران تریبونال، سخنران اول این نشست بود که صحبت خود را به موضوع "اعدام های فراقانونی، شتابزده و خودسرانه"، اختصاص داد.

او با اشاره به زیر پا نهادن عامدانه "عدالت، عدم تبعیض، عدم رسمیت حقوق انسانها"، وعدم توازن بین جرم و حکم، در قوانین جمهوری اسلامی ایران، قانون اساسی این کشور را در کلیت خود قانونی ایدئولوژیک، یکطرفه وغیر دمکراتیک خواند که با هیچکدام از معیارهای موجود در میثاق های حقوق بین الملل همخوانی ندارد.

رویا اشرف آبادی با انتقاد از جایگاه ولایت فقیه که فتوای او در جمهوری اسلامی بالاتر از قانون قرار دارد، در ادامه به ارائه آمارهایی از اعدام ها در استانهای مختلف و اعدام کودکان زیر 18 سال پرداخت.

او همچنین با اشاره به طلب یازده میلیون تومان از خانواده های دو زندانی اعدام شده، توسط مسئولان زندان چابهار با عنوان "پول طناب"؛ آن را ادامه عملکرد مسئولان جمهوری اسلامی ایران دانست که در دهه شصت، از خانواده زندانیان اعدامی "پول تیر" طلب می کردند.

امجد حسین پناهی، فعال حقوق بشر، سخنران دوم این نشست بود که به موضوع "زندانیان عقیدتی کرد محکوم به اعدام" ، اشاره داشت.

او که در خصوص حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی، و مخالفت با اعدام فعالیت می‌کند، در این سخنرانی به معرفی 53 زندانی که با اتهام های سیاسی و مذهبی در زندان های جمهوری اسلامی ایران در انتظار اجرای حکم قرار دارند، پرداخت.

امجد حسین پناهی، این لیست آماری را در پی تحقیق و گفتگو با خانواده های این زندانیان، برخی وکلای و حتی خود زندانیان، تهیه کرده است.

نیما پوریعقوب، دانشجوی مهندسی مکانیک، فعال سابق دانشجویی دانشگاه آزاد تبریز و فعال حقوق بشر که در سال ۱۳۹۰ بازداشت و به ۶ سال زندان محکوم شد، سخنران بعدی نشست این روز بود.

او که از ۲ سال پیش در اروپا ساکن است، موضوع سخنرانی خود را به "اعدام های مخفیانه در زندان های تبریز"، اختصاص داد.

این دانشجوی سابق دانشگاه تبریز، با اشاره به سانسور شدید اخبار زندان های جمهوری اسلامی ایران توسط منابع رسمی حکومت، نقش سازمان های و فعالان حقوق بشر را در این خصوص بسیار مهم اما آن را به خصوص در شهرستانها ناکافی اعلام کرد.

نیما پوریعقوب، با این مقدمه به شرح 34 مورد اعدام در زندان تبریز که تا پیش از آن، اخباری از آن در رسانه ها منتشر نشده بود، پرداخت.

مینا احدی فارغ التحصیل رشته پزشکی از دانشگاه تبریز، که بعد از روی کار آمدن حکومت اسلامی در ایران، به دلیل سازمان دادن میتینگهای گسترده علیه فرمان حجاب اسلامی از سوی خمینی ، از دانشگاه اخراج و به فعالیت مخفیانه سیاسی علیه حکومت اسلامی پرداخت، دیگر سخنران نشست این روز بود.

همسر مینا احدی در سال ۱۹۸۰ در زندان تبریز اعدام شد و مینا احدی خود در دادگاهی در تبریز به اعدام محکوم شده است.

مینا احدی در سال ۲۰۰۱ در آلمان کمیته بین المللی علیه سنگسار و در سال ۲۰۰۴ کمیته بین المللی علیه اعدام را بنیان گزاری کرد و یکی از فعالان سرشناس علیه اعدام در ایران و در سطح بین المللی است که از جمله آن کمپین های سازمان یافته از سوی نهادهای علیه سنگسار و علیه اعدام، کمپین نجات سکینه محمدی آشتیانی، کمپین نجات نازنین فاتحی، کبرا رحمانپور و ریحانه جباری است.

او در این سخنرانی با انتقاد از آمار بالای اعدامها در دوره حسن روحانی، ضمن انتقاد سیستم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران، فعالیت سازمان ملل و نهادهای حقوق بشر در اروپا در زمینه مبارزه با احکام اعدام در ایران را ناکافی توصیف کرد.

حسن نایب هاشم، پزشک و مدافع حقوق بشر، آخرین سخنران این روز بود که در خصوص معرفی کارزار لغو گام به گام اعدام (لگام)، صحبت کرد.

او که از زمان خروج از کشور در سال 1983، کوشش نموده است که در عرصه حقوق بشر فعالیت داشته باشد، در این چند ده سال عمدتا با جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در اتریش همکاری داشته است.

حسن نایب هاشم که در سال های اخیر در همکاری با سازمان غیر دولتی دارای مقام مشورتی سودویند در شورای حقوق بشر فعالیت می کند، در سخنرانی این روز، ضمن ابراز تاسف از موانعی که موجب عدم حضور اعضای کارزار لگام در ژنو شد، به نمایندگی از آنها، به بازخوانی قسمتهایی از فراخوان این کارزار و امضا کنندگان نخستین این فراخوان، پرداخت.

متن کامل سخنرانی ها را در این آدرس ببیند:
www.iranhrc.org