نهادهای همبستگی با جنبش کارگری: موج خصوصی سازی اموال دولتی در راه است



اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۱ تير ۱٣۹٣ -  ۲ ژوئيه ۲۰۱۴


دولت جمهوری اسلامی بر اثر مبارزات و استقامت کارگران معدن سنگ آهن مرکزی بافق از واگذاری این معدن به بخش خصوصی عقب نشست، اما واگذاری دارایی های دولت به بخش خصوصی جزو برنامه عمل دولت است و آن را در عرصه های دیگری به پیش می برد. تازه ترین آن واگذاری معادن زغال سنگ البرز شرقی در استان سمنان به بخش خصوصی است. سازمان خصوصی سازی، سهام شرکت زغال سنگ البرز شرقی را به به صورت صد در صد به بخش خصوصی ذوب آهن اصفهان واگذار کرده است که این موضوع سرنوشت بیش از ١٤٠٠ کارگر این معدن را در ابهام قرار داده است. امنیت شغلی کارگران بیش از بیش در خطر قرار گرفته است.شرکت معادن زغال سنگ البرز شرقی (سهامی خاص- مالکیت سهامی دولتی) یکی از بزرگ‌ترین تولید کنندگان کنسانتره زغال سنگ به منظور استفاده در کوره‌های کک سازی ذوب آهن اصفهان به شمار می‌رود. حوزه فعالیت آن در شرق سلسله جبال البرز (از شمال شهرستان دامغان در استان سمنان تا جنوب شهرستان مینودشت واقع در استان گلستان) به طول ۲۲۰ کیلومتر گسترش دارد. اداره مرکزی این حوزه در شهرستان شاهرود و استان سمنان جای گرفته است.

با این حال خصوصی سازی معادن زغال سنگ البرز آخرین دست اندازی دولت سرمایه داری به حقوق وهستی بلافاصله کارگران نیست، زیرا واگذاری های گسترده تازه در آغاز راهند. در بودجه دولت احمدی نژاد، ٣٧ هزار میلیارد تومان واگذاری دارایی های دولتی به بخش خصوصی تصویب شده بود و توسط شورای نگهبان تائید گشته بود. این ثروت هنگفت چنان ابعادی دارد که حتی دولت روحانی آن را غیر قابل تحقق نامید، هم اکنون مجلس شورای اسلامی و دولت روحانی بر سر رقم ٢٥ هزار میلیارد تومان واگذاری اموال دولت توافق کرده اند.

سازمان خصوصی سازی در اردیبهشت ١٣٩٣ اعلام کرد، ١٨٦ شرکت قابل واگذاری در قالب ٢٧شرکت بسیار بزرگ، ٧٦ شرکت بزرگ، ٣١ شرکت متوسط و ٣١ شرکت دیگر به همراه سهام خرد دولت در ٩ شرکت بورسی و ١٢ شرکت (بورسی و غیربورسی) را در فهرست واگذاریهای امسال گنجانده شده است. این فهرست از پالایشگاههای نفت بندرعباس، لاوان و کرمانشاه و نیز شرکتهای ملی حفاری، هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران، پتروشیمی دماوند را در برمی گیرد تا هیلدینگ گاز ایران، مهاب قدس، صبا و نیروگاه‌های شهید رجایی، سهند، زاهدان، مفتح، خلیج فارس و آذربایجان!

چنین کارزار گسترده ای در راستای خصوصی سازی سرمایه ها، به معنای دست اندازی بیشتر و بیشتر به سطح معشیت و هستی طبقه کارگر است، به معنای قرار دادن کارگران در شرایط ضعف فزونتر، برای تحمیل آن چه که به سود کارفرماست. کارگران ناچارند برای دفاع از هستی بلاواسطه شان، آن هم در شرایطی که از تشکلات مستقل خود محرومند، دست به مقاومت بزنند.

الگوی مقاومت و مبارزه ی کارگران معدن سنگ آهن، الگویی که دولت را به عقب نشینی وادار نموده است، سرمشق مناسبی است که کارگران می توانند با کاربست آن صفوف خود را در مقابل تعرضات سرمایه مستحکم نگه دارند

جون ۲۰۱۴ – تیر ۱٣۹٣
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران-خارج کشور