• پناهجویان هایم بلانکن بورگ (Blankenburg) واقع در اولدنبورگ - آلمان از جمعه گذشته ۲۹ سپتامبر، علیه شرایط پناهندگی حاکم بر این هایم، دست به اعتراضات گسترده ای زده اند که از سوی گروه های ضدنژادپرستی در آلمان حمایت می شود و تا کنون ادامه دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱٨ مهر ۱٣٨۵ -  ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶

پناهجویان هایم بلانکن بورگ( Blankenburg ) واقع در اولدنبورگ- آلمان از جمعه گذشته ۲۹ سپتامبر، علیه شرایط پناهندگی حاکم بر این هایم، دست به اعتراضات گسترده ¬ ای زده اند که تا کنون ادامه دارد.
این "هایم" ، پیش از این، اقامتگاه موقت پناهجویان بود. آنان در ابتدای ورودشان به خاک آلمان برای مدتی کوتاه و فقط تا هنگامی که معاینات پزشکی، مصاحبه های تشخیص هویت و مصاحبه نهایی، صورت پذیرد، در آن نگهداری می شدند و سپس ایشان را برابر با تصمیم کامپیوتر!! به مناطق ثالث، اعزام می کردند.
این انتقال را "ترانسفر" می نامیدند و بیشترین زمانی که یک پناهجو در این هایم معطل می شد تا زمان ترانسفر وی فرا برسد ۲ تا ۴ ماه بود. البته در موارد خاص، مانند عدم تشخیص هویت پناهجو، یا بیماری های حاد و یا نکات دیگر، زمان این اقامت تا یکسال به طول می انجامید.
شرایط هایم بلانکن بورگ، از آن جا که برای مدت ٣ تا ۴ ماه اقامت پناهجو برنامه ریزی شده بود از این قرار بود:
غذای یکنواخت که از طریق کانتین هایم میان پناهجویان   توزیع می شد؛ دوری مسافت آن از شهر وعدم دسترسی آنان به خدمات شهری مانند فروشگاه، مدرسه، کلاس زبان و پزشک؛ سطح بسیار نازل خدمات درمانی، تجویز تنها یک مسکن پیش و پا افتاده برای هر گونه بیماری؛ فقدان امکانات مناسب برای کودکان؛ عدم اجرای قوانین مدنی برای حراست از حقوق ساکنین هایم در برابر مشکلات اجتماعی، مانند پخش مواد مخدر، سروصدای نابهنگام در نیمه شب، عدم رعایت شئونات اجتماعی و شهروندی و عدم کنترل آن ها؛ پرداخت مبلغ ٣۶ ایرو برای مخارج شخصی به هر پناهجو در هر ماه و در پایان عدم اجازه کار طی مدت اقامت.
بدیهی ست که این شرایط حتی برای مدت زمانی اندک، نمی توانست پاسخگوی مسائل ضروری زندگی انسانها باشد، به ویژه انسان هایی که ناملایمات بسیاری را متحمل شده بودند تا خود را به اصطلاح به منطقه ای امن برای زندگی برسانند، اما از آنجا که زود گذر بود مبارزه بر سر بهبود این شرایط از سوی پناهجویان هرگز مطرح نشد.
 
اما اکنون دو سال است که با اجرای سیاست جدید دولت آلمان نسبت به نحوه پذیرفتن پناهنده، علاوه بر تنگ تر کردن عرصه حقوقی بر پناهجویان، مدت زمانی که آنان می بایست در این اقامتگاه یا هایم به سر ببرند، بسیار طولانی تر شده، که در بهترین حالت ۱٨ ماه است. بعضی از پناهجویان بیش از ۵ سال است که هنوز هیچ تصمیمی نسبت به وضعیت آنان گرفته نشده است و همچنان بلاتکلیف، در این هایم بسر می برند.
از سوی دیگر شرایط زندگی در هایم نیز، نه تنها بهبود نیافته بلکه با کم تر شدن امکانات زندگی و خدمات شهری، عرصه زندگی بر پناهجویان بیش از پیش، تنگ تر شده است.
اگر پیش از این اتوبوس شهری تا میدان داخلی هایم می رفت، طی این دو سال، مسافرین را که فقط پناهجویان هستند، اول بزرگراه پیاده می کند و این بدان معناست که ایشان برای مراجعت به هایم باید نزدیک به ٣ کیلومتر را در تاریکی مطلق، پیاده بروند. بنابر این چنانچه شب به خدمات پزشکی نیاز داشته باشند یا برای گردش و یا استفاده از کلاسهای زبان و یا خرید بخواهند از هایم خارج شوند، با درنظر گرفتن ایستگاه اتوبوس، از آن صرف نظر می کنند.
کیفیت غذایی که کانتین به پناهجویان توزیع می کند، بسیار بد است و علاوه بر آن تحمل این نحوه تغذیه برای مدت حداقل دو سال دشوار است، این غذاها به ویژه برای کودکان و زنان باردار یا شیرده که نیاز به غذاهای تازه دارند، در مدت طولانی نمی تواند پاسخگوی نیازهای آنان باشد.
مونیکا نینمان ( Monika Nienman ) از گروه Flüchtlingscafe گفت که آزمایش شیری که در این هایم به پناهجویان داده میشود، نشان داده است که این شیر طبیعی نبوده بلکه تماما از شیر خشک با مقادیر زیادی شکر تهیه شده است.
هم چنین پیش از این خانواده هایی که دارای کودک بودند و یا زنان شیرده و یا باردار و نیز بیماران، اجازه طبخ غذا در درون اتاق خود داشتند و علاوه بر آن وسیله طبخ شخصی، یعنی یک هیتر کوچک در اختیار آنان قرار داده می شد.
اما اکنون حتی اجازه این کارهم، که گاهی کاملا ضروری ست، داده نمی شود.
پناهجویان ناگزیرند حتی گاهی بیش از دو سال شرایط غذایی، درمانی، بی قانونی و عدم دسترسی به هرگونه خدمات شهری را تحمل کنند.
تاکنون درخواست های مکرر پناهجویان برای بهبود شرایط هایم، بی پاسخ مانده است و گاهی نیز با پاسخ هایی از این دست روبرو شده است:
- شما در کشورتان هر روز زیر بمب و موشک بوده اید، چطور از شرایط اجتماعی درون هایم می ترسید!
- شما در کشورتان با هزار جور بیماری زنده مانده اید، چطور حالا در مورد بدی دارو ادعا دارید!
- اگر از اینجا خوشتان نمی آید می توانید برگردید!
وووو
 
اکنون پناهجویان هایم بلانکن بورگ – اولدنبورگ عزم بر آن داشته اند تا با پی گرفتن مبارزات گسترده خود، شرایط زندگی در این هایم را به نفع خود تغییر دهند.
این مبارزه که اکنون مدت یک هفته از آغاز آن می گذرد توسط سازمان ها، گروه ها و احزاب ضدنژادپرستی آلمانی، حمایت می شود.این سازمان ها که به طور مداوم برای حقوق زنان، کودکان و پناهندگان، مبارزه می کنند، گروهی را به این منظور تشکیل داده اند تحت عنوان Antirassistisches Plenum Oldenburg . این گروه از ۲۹ سپتامبر تا اول اکتبر، برای گفتگو و رسیدگی به مشکلات پناهجویان، در برابر هایم بلانکن بورگ چادرهایی را بر پا داشتند و طی این سه روز ضمن اجرای برنامه های متنوع آموزشی، ورزشی و نیز سخنرانی در باره مسائل قانونی و حقوقی مربوط به پناهندگی در آلمان، فرصتی را هم به بیان دیدگاه ها و مشکلات پناهجویان که هم چنین از شهرهای دیگر نیز آمده بودند، اختصاص دادند.
سپس در برابر در اصلی هایم که با انبوهی از پلیس های مسلح محافظت می شد تا تظاهرات به درون هایم راه نیابد، جمع شدند و شعار دادند: "هایم باید برچیده شود"( Das Lager muss weg ).
 
یک کودک لبنانی که همراه مادرش از هایم "برامشه" آمده بود بیان کرد که به دلیل خواستن یک موززبیشتر، مامور محافظت هایم "برامشه" او را بشدت گرفته و از در کانتین (محل توزیع غذا) به بیرون پرتاب کرده که در نتیجه این عمل، کمر او به شدت آسیب دیده است . لازم به ذکر است که برابر با نامه پزشک معالج این کودک، ضربه در تاریخ ۲٨ جولای به کودک وارد شده است اما در پشت کمر او هنوزآثار کبودی کاملا واضح مشاهده می شد.   مادر این کودک (رحاب) گفت که بر اثر این برخورد وحشیانه، پسرش شب ها می ترسد و پی درپی دچار حملات عصبی می شود. او برای دفاع از حق کودک خود، از طریق مراجع قانونی، موضوع را پی گیری می کند.
او گفت که "هیچ کس حق ندارد کودکان ما را بزند."
 
زنان فعال آلمانی نیزاز جمله گروه های کاری دراین برنامه بودند که برای آشنایی با مسائل زنان، از نزدیک با زنان پناهجو گفتگو می کردند.
پناهجویان از شهرهای متفاوت، هر کدام به بازگویی شرایط خود پرداخت و دیگران را با مشکلاتی که با آن روبرو بوده و هستند آشنا ساختند.
سپس این گروه جلساتی را برای بررسی امکان و شیوه های مبارزه مشترک، حول مسائل مشترک پناهجویان، ترتیب دادند و پیرامون آن به بحث و گفتگو پرداختند.
آن ها کل سیستم پناهندگی در آلمان را غیرانسانی نامیدند و گفتند که باید با کل این سیستم مبارزه شود.
زنی جوان به نام فاطمه که از لبنان آمده بود اظهار داشت: "پلیس ها یک هفته است که ما را از پیوستن به این تظاهرات ترسانده اند و گفته اند که این ها آمده اند تا برسر شما بمب بیاندازند و کودکانتان را از شما بگیرند. اما ما می دانیم که اگر در اتاق مان بنشینیم، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. اگر تعدادمان کم باشد پلیس می تواند ما را بگیرد و برگرداند یا به جای دیگری منتقل کند، اما چنانچه زیاد باشیم، دیگر کاری از پیش نخواهند برد."
آنان روز شنبه ٣۰ سپتامبر درخیابان های شهر اولدنبورگ راهپیمایی کردند و پیرامون شرایط موجود هایم ها و خواست های خود شعارهایی را عنوان کردند.
از جمله شعارها:
بدن هایم در هیچ کجا
هایم یعنی جداسازی انسان ها
برگرداندن پناهجویان، هرگز
آموزش برای همه
هایم یعنی عدم آزادی
هایم، عدم مراقبت های پزشکی
حق ماندن برای همه
ما انسان هستیم
هایم باید برچیده شود
 
راهپیمایی روز شنبه آنان با تعداد نزدیک به ٣۰ تن از افراد پلیس و به طور دقیق ۱۰ ماشین پلیس، همراهی می شد. اما راهپیمایان با کمک و همراهی   سازمان یافته گروه آلمانی نام برده شده در کمال آرامش و نظم، برنامه های خود را پی گرفتند.
آن ها از بلندگوها فریاد می زدند "حق برابر برای همه"
رونالد سپرلینگ از سوی گروه آلمانی آنتی راسیسم در پشت بلندگو و به آلمانی رو به عابران آلمانی گفت: "ما امروز اینجا علیه هرگونه هایم و تبعیض پناهجویان تظارهات می کنیم. ۹۹ درصد پناهجویان برگردانده می شوند. ما برای آنان خواهان آینده ای روشن هستیم و حق ماندن در هر جای دنیا که می خواهند. این حق هر انسانی است. دولت آلمان می گوید مایل به ایجاد هماهنگی فرهنگی میان پناهندگان و آلمانی هاست، اما سیاستی که او در پیش گرفته است، ضد فرهنگی ست."
جالب توجه بود که سخنرانان در پس پرده سخنرانی می کردند. زیرا هر یک از آنان دارای مشاغلی در نهادها و یا دانشگاه بوده و نگران بودند که توسط پلیس که فیلمبرداری می کرد شناسایی شوند.
راهپیمایان با چوب بر روی بشکه های پلاستیکی بزرگ و یا قوطی های خالی کنسرو، می نواختند و به این ترتیب با ایجاد سر و صدا، توجه عابران را به تظاهرات خود جلب می کردند.
آنان در پایان با تشکر از گروه های کاری آلمانی که آنان را حمایت کرده بودند، و یادآوری این نکته که مبارزه آنان تا رسیدن به خواست هاشان، ادامه خواهد داشت، راه پیمایی را به پایان رساندند.
در آخرین روز استقرار چادرهای گروه معترضین در برابر هایم بلانکن بورگ یعنی روز یکشنبه، به بررسی چگونگی ادامه مبارزات پناهجویان پرداخته شد و پس از صرف ناهار، همه حاضران چادرهایی را که طی این سه روز، پلیس ناچارشان کرده بود تا هرشب آن ها را جمع کنند و دوباره برپا دارند، جمع کردند.
 
 
راهپیمایی جمعه ۶ اکتبر ۲۰۰۶
تحریم غذا
 
پناهجویان و اعضای گروه ضدراسیسم آلمانی بنا به تصمیمی که طی آخرین گردهم آیی خود در یکشنبه گذشته گرفته بودند در جمعه ۶ اکتبر به راهپیمایی در سطح شهر اولدنبورگ پرداختند. آنان در این راهپیمایی ها با حمل پلاکارت ها، اجرای دو نمایش خیابانی و سخنرانی و توقف در مراکز مهم شهر، اهالی شهر الدنبورگ را با مشکلات و خواست های خود آشنا کردند.
پناهجویان با تحریم غذای هایم، دست به اعتصاب غذا زده اند و تصمیم گرفته اند تا رسیدن به خواست های خود، مبارزه و اعتصاب غذا را ادامه بدهند.
آنان دیگر از کانتین هایم غذا نمی گیرند و خواست های خود را در اطلاعیه ای که توزیع می کردند به این ترتیب مدون کرده اند:
۱-    ما می خواهیم غذای مان را خودمان بپزیم.
۲-    ما خواهان دریافت پول برای تهیه وسایل ضروری زندگی هستیم.
٣-    ما انسانیم و می خواهیم مسایل خود را از طریق گفتگو حل کنیم.
۴-    ما   داروی درست برای درمان بیمارهامان می خواهیم.
۵-    ما می خواهیم افرادی که در رابطه با امور پناهندگی کار می کنند، نژادپرست نباشند.
۶-    ما می خواهیم که پزشک مان را خودمان انتخاب کنیم.
۷-    برای کودکان مان مواد کافی و سالم می خواهیم. نه موادی که تاریخ مصرف آن ها گذشته است.
٨-    برای رفت و آمد، ما خواهان اتوبوس شهری هستیم که هر یک ساعت به شهر تردد کند و بلیط آن برای ما، نیم بها باشد.
۹-    ما می خواهیم ترانسفر بشویم اما نه به "برامشه"
۱۰   - خواهان اجازه کار هستیم.
۱۱- ما پول کافی برای لباس، مواد غذایی و مواد بهداشتی می خواهیم.
 
هر یک از پناهجویان و آلمانی های همراه در راهپیمایی جمعه ۶ اکتبر برای جلب توجه مردم، سوتی به همراه داشت که هم زمان آن را به صدا درمی آوردند.
جالب توجه تر آن بود که راه پیمایی این بار با همراهی تنها ۲ ماشین پلیس و حدود ۴ تن از افراد پلیس بود که شاید در نتیجه برخورد بسیار منظم راهپیمایان در شنبه گذشته بوده است.
رونالد نماینده گروه آلمانی در بلندگو بیان داشت که "برای بر پا داشتن جامعه عادل که بتواند از تمام نیروهای خود بهره ببرد، نمی توان روش های غیرانسانی و نژاد پرستانه به کاربرد."
لازم به ذکر است که کلیه گفتگوها و شعارها و مطالبی که پناهجویان در بلندگو بیان می کردند به زبان آلمانی، انگلیسی و فرانسه تکرار می شد و به این روش تا پایان راه پیمایی ادامه دادند.
 
تظاهر کنندگان پس از پیمودن مناطق مرکزی شهر، در برابر کلیسای لامبرتی و ساختمان شهرداری واقع در مرکز پر تردد خرید توقف کردند و پناهجویان رو به مردم، مشکلات و خواست های خود را بیان کردند. تمام این گفتگوها توسط گروه ضدراسیسم آلمانی به زبان آلمانی دوباره ترجمه و گفته شد. این راهپیمایی که از ساعت سه بعدازظهر از برابر در اصلی ایستگاه قطار شهر آغاز شده بود حدود ساعت ۵ در برابر این کلیسا به پایان رسید.
پناهجویان از همه افراد و گروه های به ویژه آلمانی که آنان را حمایت کرده بودند تا بتوانند این تظاهرات را و مبارزه عمومی خود را به پیش ببرند سپاسگزاری کردند و در خاتمه اعلام کردند که تا رسیدن به خواست هاشان از مبارزه و اعتصاب غذا دست بر نخواهند داشت.
آن ها جمعه آینده ۱٣ اکتبر نیز برای ادامه مبارزه خود، در شهر اولدنبورگ- آلمان راه پیمایی خواهند کرد و از همه پناهجویان، پناهندگان، فعالین حقوق بشر و دیگر گروه هایی که در زمینه حقوق کودکان، زنان و همه آسیب دیدگان جنگی فعال هستند، دعوت کردند تا برای پشتیبانی از این مبارزه، که جهت رفع شرایط ناهنجار پناهندگی در حال حاضر است، با حضور خود یا ارسال نامه پشتیبانی، حمایت کنند.  
 
گزارش ازسوسن احمدگلی
۱۰ اکتبر ۲۰۰۶