• جنگل های کردستان که سوخت هیچ کس به روی خود نیاورد، اما با سوختن اندکی از مراتع پیرامون کرج به یکباره شاهد ان می شویم که این امر تیتر اول تمامی روزنامه ها و رسانه ها شده و ندای دفاع از این مراتع و جنگلها به گوش جهانیان رسیده و دولت را به زیر سوال می برند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ مرداد ۱٣۹٣ -  ۲۷ ژوئيه ۲۰۱۴

مولانا می فرماید:
همدلی از همزبانی خوشتر است / همدلی خود زبانی دیگر است

علیرغم میل باطنی تاریخی ملت کرد به داشتن حکومت مستقل همانند سایر ملل جهان و همچنین برخورداری از حق تعیین سرنوشت، تاکنون هیچکدام از احزاب و جریانات کردی در این راستا قدم برنداشته و شعار استراتژیک خود را در این راستا قرار نداده اند ولی مع الاسف همیشه و از جانب عموم به ویژه ملت فارس با این نگاه به کرد و کردستان نگریسته شده و هم از جانب ملت و هم از جانب روشنفکران و هم از جانب اپوزیسیون مورد ظلم مضاعف قرار گرفته ایم. مع الاسف این ظلم تنها مشمول ملت کرد نبوده است بلکه حتی طبیعت و محیط زیستمان نیز از تیغ بران این نگاه مصون نمانده و گاه خود صاحبان این نگاه زهرآلود امدادگر این ظلم بوده اند.
مدت مدیدی است به بهانه ناامن بودن کردستان و برپا بودن جنگ در این منطقه از کشور، ماموران و حکام و روزنامه ها از آمدن مردم به این مناطق بخصوص در ایام نوروزی جلوگیری می کنند و حتی تهدید می کنند که در صورت حرکت به سوی این مناطق مسئول جانشان خود آنها هستند، مدت درازی است که از جذب سرمایه و ایجاد اشتغال از سوی سرمایه داران و حتی پرداخت وام بدانان در کردستان به طور آشکار و کلی ممانعت به عمل می آید و صراحتا بدانان اعلام می شود که منطقه ناامن بوده و امکان سرمایه گذاری در این منطقه وجود نداشته و در مقابل بدانان پیشنهاد وام چندبرابری در دیگر مناطق ایران را می دهند.
همه این مسائل را می توان به گونه ای ناشایست توجیه و قبول نمود اما فاجعه بار بودن امر زمانی بیشتر آشکار می شود که این نگاه ستمکارانه حتی به محیط زیست نیز کشیده میشود و این درست زمانی است که مردم مناطق و شهرهای مختلف کردستان خود و به صورت خودرو، اقدام به تشکیل انجمنهای سبز و محیط زیستی می نمایند.
آری طی یکسال گذشته حدود چهارصد هکتار از جنگلهای بکر و کم نمود کردستان از جمله در مریوان و سردشت و ربط در زیر لبه های بیرحم و سختسر آتش سوخت، آتشی که بنا به شواهد خود ماموران حکومتی آنهم به بهانه وجود احتمالی نیروهای پیشمرگ، اقدام به برپایی آن نموده اند و می نمایند، اما مع الاسف حتی یک تیتر خبری رسانه های ایران و حتی اپوزیسیون خفته خارج و انجمنهای طرفدار محیط زیست نیز بدین مسئله اختصاص نیافت و هیچ اعتراضی در راستای محکوم نمودن آن انجام نشد و تمامی این جریانات و رسانه ها و روشنفکران و طرفداران محیط زیست و کارگری داخل و خارج (بغیر از کردها) همگی یکباره چشم و گوش بسته از کنار آن رد شدند و گاهی حتی با کمال تاسف همسو با عاملین آن نیز شده و ندای ضد استقلال کردها را در این و آن سو برآوردند.

اما در همین حال و با سوختن اندکی از مراتع پیرامون کرج به یکباره شاهد ان می شویم که این امر و داد و فغان پیرامون آن تیتر اول تمامی روزنامه ها و رسانه ها شده و ندای دفاع از این مراتع و جنگلها به گوش جهانیان رسیده و دولت را به زیر سوال می برند.
آیا واقعا چنین قصاوت قلبی را می توان نادیده گرفت، آیا می توان در این شرایط به هموطن بودن و همزیستی اندیشید؟
اگر ما نیز جزئی از ایرانیم و ما را هموطن خود می دانید، پس چنین قصاوت و عداوتی چرا؟
آیا در صورت تغییر حکومت و حاکمت کنونی و بر تخت قدرت نشستن این چنین اپوزیسیون و جریاناتی می توان باز به عنوان یک کرد یه ایرانی بودن دل بست؟
این سوال و سوالهایی دیگر، سوالاتی است که باید این دسته از ایرانیان بدان بیندیشند و راه چاره ای بیابند و گرنه دائم و مکرر در گوش کردها خواندن که شما اصیلترین قوم (!!!؟؟؟) ایرانی هستید چه معنی و مفهومی جز یک دروغ فاحش تاریخی و به زیر یوغ کشیدن مجدد کردها خواهد داشت؟؟
همزیستی و همره بودن، شروطی دارد که این شروط دیگر برای کردها تنها در لای اوراق و قانونها قابل قبول نیست و لازم به اتخاذ تدابیری عمل می باشد، لازم است به اتخاذ و اعمال آن در آتیه تاریخ ایران کمر همت ببندید، البته اگر خواهان همزیستی هستید و گرنه ما را به خیر و شما را به سلامت.
در خاتمه به شعر مولانا برمی گردم که همدلی از همزبانی خوشتر است، اما ما تاکنون هیچ همدلی ای ندیده ایم و ترس و گمان از دیدن آن در آتیه نیز همواره در دل ما موج می زند. ممانعت از تجزیه ایران (به قول آنان) با ضرب و شتم و ستیز عملی نیست بلکه همان همدلی را می طلبد که بودن یا نبودن آن در دست دیگر ملل ایران و از جمله فارس هاست. 


* تیتر اصلی مقاله: مطبوعات و انجمن های محیط زیست ایران و موضعی دوگانه در قالب سوختن جنگلهای کوردستان

عمر (هه ڵمه ت) معروفی
عضو اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران