• من آن نمود ِ جوانه ام که می شناسم جهان خویش
تو از تبار ِ گذشته ای ، به رنگ و روی زمان ِ خویش
به دوره ِ تباهی و شکست ِ آن شکوه و فر
من آن زنم که زنده ام ، به قدرت ِ توان خویش ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۴ مرداد ۱٣۹٣ -  ۱۵ اوت ۲۰۱۴

 من آن نمود ِ جوانه ام که می شناسم جهان خویش
تو از تبار ِ گذشته ای ، به رنگ و روی زمان ِ خویش
به دوره ِ تباهی و شکست ِ آن شکوه و فر
من آن زنم که زنده ام ، به قدرت ِ توان خویش
دوباره می سازمت وطن ، اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف ِ تو می زنم اگرچه با استخوان خویش

زمانه بند پاره کُن ، توان بده که پا شوم
دوباره اوج گیرم و به هر کران ، صدا شوم
به دشت ِ تشنه سر زنم ، روان به چشمه ها شوم
که تخت ِ ظلم بَر کنم ، به لطف ِ بازوان خویش
دوباره می سازمت وطن ، اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم اگرچه با استخوان خویش

به جنبشی که من دَرَم ، ستاره هاست در برم
به قلب ِ این ستاره ها ، من آن زبان ِ دیگرم
چنین به متن ِ سینه ها ، سرود ِ خویش می برم
که پُر کنم زمانه را ، ز شعر خوب و روان خویش
دوباره می سازمت وطن ، اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم اگرچه با استخوان خویش

هزار بار گفته ام که نیست میل ِ ماندنم
به این سرای ظلم و شَر ، چه سود از کشاندنم
بگو به خیل ِ عاشقان ، رواست وقت ِ خواندنم
روان کنم صدای خود ، به نای ِ عاشقان خویش
دوباره می سازمت وطن ، اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم اگرچه با استخوان خویش

اگر چه بسته دست من ، ستاره هاست هست ِ من
پس از من آن چه گفته ام ، خدنگ ِ ناز ِ شصت ِ من
چه غم اگر که بی دلی ، گمان بَرَد شکست ِ من
کشاند این دل ِ جوان ، مرا به کهکشان خویش
نظاره کن مرا وطن ، به قلب ِ مردمان ِ خویش
ببین چه ها سروده ام ، به پای ِ آرمان ِ خویش

داریوش لعل ریاحی
چهار شنبه 22مرداد 1393
Dlr1266@hotmail.com