• "رویون موسکووتیز"، بازمانده ی ۸۵ ساله ی "هولوکاوست" و یکی از درخشان ترین چهره های جنبش صلح اسرائیل در گفتگو با "دانیل کیلی" و "یورگ هلگه" می گوید: اکثریت مردم اسرائیل می خواهند در پشت مرزهای ۱۹۶۷ در صلح و صفا زندگی کنند، بشرط آنکه وجود اسرائیل به رسمیت شناخته شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲٨ مرداد ۱٣۹٣ -  ۱۹ اوت ۲۰۱۴

*حماس به روشنی نشان داده است، که از خطاهای گذشته درس عبرت گرفته است.
* در حال حاضر حتی "موساد" بر آنست که باید با حماس به گفتگو نشست.


پرسش: گفته اید "سکونت در مناطق اشغالی مایه ی شرم است". آیا سکونت یهودیان در کرانه ی باختری رود اردن براستی بزرگترین سد در راه دستیابی به صلح است؟ یا اینکه چنین سد راهی را در میان فلسطینی ها هم باید دید؟

موسکوویتز: البته. ولی باید دید که این اشغالگری همانند خاری در چشم فلسطینی ها نشسته است. این سکونت اشغال‍گرانه باید مایه شرم یهودیان باشد.

پرسش: آیا می توان از گروهی همگون نام برد؟

موسکوویتز: نه، اما جریان اصلی این گروه، جریانی است خطرناک، نژاد پرست، نفرت انگیز و خشونت جو. در حالی که یهودیت می خواهد با دادپروری و صلح جویی جهان را نجات دهد. مسیحا تنها از آن یهودیان نیست.

پرسش: اما چگونه می توان از دولت اسرائیل خواست که اصلا با جنایت‍کارانی چون "ابو محسن" (منظور محمود عباس است ـ م.) به گفتگو بنشیند؟

موسکوویتز: دید شما بسیار یک سویه است. هنگامی که ما کسی را می کشیم، می گوییم بقصد دفاع از خود بوده است. همین طور هم هنگامی که فلسطینی ها دست به قتل می زنند، در واقع در برابر ستم، مهاجرت اجباری و نقض قرارداد واکنش نشان می‍دهند. "ابو محسن" نخستین فلسطینی بود که گفت حاضر است از خشونت دست بردارد. هدف او پایه گذاری کشوریست که بیست و دو نیم درصد سرزمین فلسطین در گذشته خواهد بود. یهودی ها هم اکنون ۶ در صد از همین بیست و دو و نیم درصد را هم با سکونت خود اشغال کرده اند.

پرسش: منظورتان کدام فلسطین است؟ فلسطینی که در دوران قیمومت بریتانیا بود؟ گذشته از آن، با کدام نماینده ی "حماس" باید درباره ی برسمیت شناختن اسرائیل به گفتگو نشست؟

موسکوویتز: هر چه باشد، شهردار غزه ما را به گفتگو دعوت کرد. من چندان دل خوشی از حماس ندارم. اما روشن است، که حماس نیز تغییر کرده است و می کوشد تا راه جنایت‍کاران "جهاد الاسلام" را سد کند. در حال حاضر حتی "موساد" بر آنست که باید با حماس به گفتگو نشست. اگر نه با دشمن، پس با چه کسی باید گفتگو کرد؟ اما دولت آماده ی تن دادن به چنین گفتگویی نیست. غزه زندانی است بزرگ با یک و نیم میلیون زندانی.

پرسش: اما از این زندان به جنوب اسرائیل موشک پرتاب می شود.

موسکوویتز: فرزانگان یهودی به این پرسش که "قهرمان کیست؟" پاسخ داده اند: "آن کس که پیوسته می کوشد تا از دشمن دوست بسازد."

پرسش: آریل شارون بساط ساکنان اشغالگر را برچید، اما اسرائیل در عوض به صلح دست نیافت.

موسکوویتز: آریل شارون آدم بسیار زیرکی بود. او این آتشفشان جوشان را خاموش کرد، چون می دانست، که در غیر آن صورت می‍باید چشم انتظار یک جنگ داخلی در میان فلسطینی ها می شد. نتیجه ی این اقدام هرج و مرجی بود، که حماس را به قدرت رساند. مهم آنست که ما تنها هنگامی به گفتگو با حماس بنشینیم، که حماس دولت خودمختار فلسطین را به رسمیت بشناسد. از سوی دیگر اسرائیل نیز مرزهای سال ۱۹۶۷ را به رسمیت بشناسد ـ کاری که دولت حاضرنیست به آن تن بدهد.

پرسش: آیا (فکر نمی کنید،) اینکه حماس بار دیگر خود را تابع "سازمان آزادی بخش فلسطین" کند توهمی بیش نیست؟

موسکوویتز: حماس به روشنی نشان داده است، که از خطاهای گذشته درس عبرت گرفته است. آنها دریافته اند که با ادامه ی سیاست کنونی همه چیز را از دست خواهند داد و می کوشند آنچه را که از فلسطین بجا مانده است، نجات دهند. از این رو، حماس آماده است تا "سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان یگانه نماینده ی مردم فلسطین به رسمیت بشناسد.

پرسش: پیشنهاد شما برای دستیابی به صلح چیست؟ خلع سلاح؟

موسکوویتز: نه، اما ما نباید مرتب با سلاح های خود پُز بدهیم و خیال کنیم که سر میز بازی پوکر نشسته ایم.

پرسش: اما اکثریت مردم اسرائیل تا چه اندازه پذیرای پیشنهادهای شما هستند؟

موسکوویتز: اکثریت مردم اسرائیل می خواهند در پشت مرزهای ۱۹۶۷ درصلح و صفا زندگی کنند، بشرط آنکه وجود اسرائیل به رسمیت شناخته شود. هیچ صلحی بدون مخاطره نیست. اما بدترین صلح بهتر است از پیروزمند‍ ترین جنگ.

پرسش: شما صلح دوست هستید، ولی نه ضدصهیونیست؟

موسکوویتز: نه، نه. صهیونیسم، جنبش آزادی بخش یهودیان بوده است. اما بدبختانه صهیونیست های فاشیست نیز در میان ما هستند.

پرسش: امید دارید که تا زنده اید، شاهد پایه گذاری دو کشور فلسطین و اسرائیل باشید؟

موسکوویتز: نه. اگر روند کنونی ادامه یابد. ما خلقی هستیم نوآور و توانمند. یهودیان دیگر، مانند زمان هیتلر، ناتوان نیستند. ما به خوبی می دانیم، چگونه از خود دفاع کنیم. از اینرو، با ماست که گام نخست را برداریم. ممکن است که آنها دیوانه و خواهان خودکشی باشند و به این گام نخست پاسخ ندهند، که در آن صورت همه چیز را از دست خواهند داد. بسود همه ی ما مردم خاورنزدیک است، که راه و رسم احترام گزاری به یکدیگر را بیاموزیم.