• شلیر باپیری، روزنامه نگار کرد خواستار تلاش فمینیستها برای کمک به زنان «ربوده شده و موردتجاوز قرار گرفته» و بازگرداندن آنها به جامعه است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲٨ شهريور ۱٣۹٣ -  ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۴

سوسن محمدخانی غیاثوند پس از حمله نیروهای داعش به شنگال تعداد زیادی از زنان کرد ایزدی در این شهر توسط آنها ربوده شدند. زنانی که مورد تجاوز نیروهای داعش قرار گرفته و یا در شهر موصل به فروش گذاشته شدند. تعداد کمی از این زنان موفق به فرار شده اند. یکی از آنها طی گفتگویی با بخش کردی رادیو صدای آمریکا که ترجمه فارسی اش در سایت تغییر برای برابری منتشر شده گفته ‌است: ما که در موصل در یک سالن بودیم، امیرشان می آمد، نه، ده دختر را به میل خود انتخاب میکرد و می برد. اگر کسی کمی پیر بود یا زیبا نبود، نمی برد. دختران زیبا را انتخاب می کرد و می برد. می گفت باید به میل من باشد، اگر من نپسندم به دوستانم می دهم. ما که در سالن بودیم، مردان مسلح وی می آمدند و هرکسی را به میل خود انتخاب کرده و می بردند. امیرشان گفت که من و دوستم را در فلوجه به یک مردی داده است. ما را هدیه کرده بودند. هرکسی را که می بردند دیگر بر نمی گشت و نمی توانستیم او را دوباره ببینیم. (1)

شلیر باپیری، روزنامه نگار کرد در اقلیم کوردستان نیز از فرار 7 زن کورد ایزدی خبر می دهد و می گوید: تا کنون هفت نفر از زنان اسیر شده توسط داعش توانسته اند از دست این گروه ها فرار کنند و خودشان را به منطقه امن برسانند.
باپیری درباره شرایط روحی و جسمی زنان گریخته از دست نیروهای داعش می گوید: خود من با هیچ یک از این زنهای آزاد شده صحبت نکردم، ولی آنطور که در رسانه ها صحبت کرده اند، شرایط روحیشان بسیار نامطلوب است و خودشان می‌گویند مورد آزار و اذیت جسمی و روحی قرار گرفته اند.
این روزنامه نگار کرد در ادامه می افزاید: تاکنون بیانیه ای رسمی از سوی دولت اقلیم کردستان در مورد زنان ربوده شده توسط داعش صادر نشده است. بیانیه های دولتی بیشتر در مورد پیشروی های پشمرگان کرد و وضعیت عمومی آوارگان ایزدی و مسیحی بوده است. تشکلهای زنان کردستان در این مورد بیشتر فعال ‌هستند. زنان فعال در نوبت های جداگانه به اردوگاه های محل اقامت زنان آواره سر زده اند و در این دیدارها با زنان رانده شده از خانه هایشان گفتگو و مصاحبه هایی انجام داده اند. آنها تلاش می‌کنند با همکاری سازمان ها و نهادهای خارجی بین‌المللی، کمک و همکاری هایی را برای زنان رانده شده جذب نمایند و آنان را بیشتر با نهادهای مدافع حقوق بشر پیوند بدهند.

شلیر باپیری ضمن ابراز نگرانی از وضعیت روحی بسیار بد خانواده زنان ربوده شده توسط داعش می‌گوید: من خودم به همراه چندنفر از زنان فعال به یکی از کمپ های آوارگان در استان دهوک سر زدیم. در آنجا زنان در شرایط روحی بسیار دشواری بسر می‌بردند. شرایطی که احتمالا آنان را دچار بیماریهای روحی خواهد کرد. زنان ساکن این کمپها با نگرانی فراوان در انتظار عزیزان ربوده شده شان بودند. همچنانکه گفتم، شرایط روحیشان بد و نامطلوب است. زنان حرف اولشان این بود که اعضای خانواده های شان را بیابند. آنان هنوز هم تعجب می‌کردند که توانسته اند از کوه شنگال پایین بیایند و این همه مسیر را طی کنند.

این روزنامه نگار کرد درباره وضعیت کمپها و مشکلات ساکنین آن ها می گوید: وقتی ما به کمپ ها رفتیم، چند روزی بود از کوه پایین آمده بودند و در شرایط بدی قرار داشتند. مخصوصا بچه ها در گرمای بالای ٤٠ درجه در خیمه هایی بدون وسایل خنک کننده بودند. هیچ حمام و سرویس بهداشتی دیگری در اختیار آنان قرار نگرفته بود. ولی افراد محلی که با سازمانهای خیریه ی بارزانی و UNHCR کار می‌کردند، گفتند تا چند روز آینده مشکل حمام و سرویس بهداشتی آنان رفع خواهد شد. می‌گفتند به خاطر شمار زیاد آواره گان و کمبود وقت و همچینن کمبود امکاناتی که در اختیار دارند دچار مشکل شده اند. البته باید این را هم به خاطر داشته باشیم که از ٨ ماه قبل دولت مرکزی عراق بودجه ی اقلیم کردستان و حقوق کارمندان را معوق گذاشته و این هم تأثیر زیادی در امر کمک رسانی داشته است.

آمار دقیقی درباره تعداد زنان ربوده شده و مردم آواره در کوه های شنگال وجود ندارد. باپیری در این باره می گوید: آماری که اعلام می‌کنم رسمی نیست و بر اساس همین آمارهای غیررسمی در حدود یک هزار زن و دختر ایزدی از سوی افراد مسلح داعش ربوده شده اند. همچنین نزدیک به دو هزار نفر از مردم شنگال هنوز در کوه مانده اند. کمک ها به دست آنها می‌رسد و کسانی هستند که دام و احشام دارند و از طریق دامداری امرار معاش می‌کنند.

شلیر باپیری درباره کمک های مورد نیاز مردم ساکن در کمپها می گوید: آنها نیازمند کمکهای اولیه ای همچون لباس، چادرهای مقاوم در برابر گرما و سرما، غذا، آب آشامیدنی و بهداشت محیط هستند. با توجه به اینکه همه احتمال می‌دهند عقب‌نشینی کامل داعش به زمان بیشتری نیاز دارد، باید جامعه ی جهانی به فکر رساندن کمک های بیشتری به آنان باشد. طی هفته های آینده دمای منطقه تغییر خواهد کرد. باید در فکر تهیه ی سرپناه و لباس گرم برای آنان بود. با شروع سال تحصیلی هم باید محیط و امکانات آموزشی برای آوارگان در نظر گرفته شود.

شلیر باپیری، روزنامه نگار کرد خواستار تلاش فمینیست ها برای کمک به زنان «ربوده شده و موردتجاوز قرار گرفته» و بازگرداندن آنها به جامعه است. او در پایان صحبت هایش می گوید: فمینیست هایی که از حقوق زنان سخن می‌گویند، می‌توانند از راههای مختلف برای التیام زخمهای روحی زنان ایزدی اقدام کنند. باید جوی را در میان احساسات عشیره ای مردان و زنان ایجاد کنند که زنان نجات یافته از دست داعش با اعتماد به نفس و همچون افراد عادی به میان جامعه برگردند. شاید در میان آنان زنان و دخترانی باشند که به آنها تجاوز جنسی شده باشد. به نظر من زنان فمینیست و مردان ترقی‌خواه باید با انتشار مقالات و شرکت در برنامه های رسانه ها تلاش کنند زخم های روحی زنان ربوده شده التیام یابند و بتوانند همچون دیگران به زندگی عادی برگردند.

1: ترجمه مصاحبه یکی از دختر کرد ربوده شده توسط داعش با بخش کوردی رادیو صدای آمریکا که در سایت تغییر برای برابری منتشر شده است.
we-change.org