عنوان : وقتی از تاریخ درس نمی گیریم
فضا سازی برای عملیات اخیر آمریکا و متحدشان در عراق و سوریه آنقدر قوی صورت گرفته که خیلی از ما فراموش می کنیم همین برنامه در مورد، عراق، لیبی و ... نیز صورت گرفته است. شکی نیست که صدام و قذافی دیکتاتورهایی سرکوبگر و جنایتکار بودند، اما درسی که گرفته شد این بود که تجاوزهای نظامی آمریکا در هر دو مورد صرفا فاجعه را گسترده تر کرد و دمکراسی «پروازی» چیزی جز فاجعه به بار نیاورد.
داعشی های جنایتکار همین جنایت ها و چه بسا بد تر از آن را در سوریه انجام می دادند، اما انگار اشکالی نداشت. اشکالی نداشت چون زیر زره بین رسانه های جهانی قرار نمی گرفت. وقتی همان جنایت ها به عراق کشیده شد، تازه تبدیل به جنایت شد و ضرورت مقابله با آن افکار عمومی مردم جهان را فراگرفت.
در مورد تمام جنگ های اخیر نیز فضای اولیه روانی به همین طریق دامن زده شد. اما نقطه پایانی کار با نقطه آغازینش مشابهتی نداشت. این بار نیز کم کم همین وضعیت را شاهد خواهیم بود.
مسلم است که کار به مداخله زمینی خواهد کشید. نیروهای میانه روی سوری یک واقعیت مجازی است. سال هاست آمریکا و متحدشانش دارند آن ها را تربیت می کنند و به آن ها اسلحه می دهند. چگونه ظرف چند هفته و یا چند ماه کاری باید انجام شود که طی سال ها تلاش حاصل نشد؟
این ها زمینه سازی است. به زودی ارتش های متحدین بویژه خلیجی ها و «مزدوران پروازی» از سراسر جهان راهی عراق و سوریه می شوند.
و دور نیست متوجه شویم آن ها زمینه ساز حضور نیروهایی باز هم جنایتکار تر از داعشی ها خواهند شد.
تجاوز نظامی راه حل بحران های منطقه ای نیست. جنگ ها نمایشگاه فروش سلاح هایی است که جنایتکاران صنعت جنگ برای فروش سلاح ها و افزایش سهام شرکت هایشان براه می اندازند. جنایتکارانی همچون داعشی ها سال ها از آنان حقوق گرفته اند و در خدمتشان اند.
کاش در زیر اخبار مربوط به این جنگ ها نواری اضافه شود که ارزش سهام شرکت های نظامی را نشان دهد. آن ها بیش از هر چیز گویای واقعیت پشت صحنه سیاست های جنگی اند.
۶۴۷۲۵ - تاریخ انتشار : ۵ مهر ۱٣۹٣