عنوان : تحلیل توأم با ترس
شاید اگر اندک امیدی برای کنش مدنی مداوم وجود داشت چنین سخنی قابل تأمل بود اما جالب است که کسانی که از ساختار متصلب سیاسی به دریوزگی آزادی میپردازند برای مثبت نشان دادن خود به سیستم و البته با خود سانسوری توأم با ترس دست به قلم میبرند ، و اصلا کار آنها هم در تحلیل استراتژیک نیست ،،، اما مبارزهی مسلحانه را میتوان آخرین راهکار برای مبارزه قابل قبول باشد و گرنه در دراز مدت شاید بیهوده باشد ، اگر مقداری به تبعات قلم خود بیاندیشیم، معلوم میشود که در چیدمان و نتیجهگیری نوشتههای خود بسیاری از خواستههای شخصی برملا میشود ، اگر میخواهید که در کنار اینها واقعیات را بیان کنید راحت میتوانستی بگویید که چنانچه کردها همچنان از حقوق خود محروم باشند و فشار بر آنها ادامه داشته باشد، با وجود وضعیت آشوب زده خاورمیانه احتمال شروع جنگ مسلحانه بسیار زیاد است و نشانههای آن هم معلوم است، اگر چنین مینوشتی احتمالا مطلوبیت این نوشته به جیب سیستم سرکوب نمیرفت.
۶۵۱۶۲ - تاریخ انتشار : ۴ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : آرمانسازی ومرگ پذیری
انسان متولد می شود.یکبار شانس زیستن می یابد .گروهی بر گروهی دیگر تسلط پیدا می کنند.مسیر زیست طبیعی را برای آنان دشوار می کنند.آنان تلاش می کنند تا به مسر اصلی بر گردند اما در این میان گروهی راه نشان خود را مطرح می کنند،برای برگشت به مسیر اصلی به آنان راهکار ارائه می دهند،بعضی از این راه نشانان راهکار خود را ساخته عقل می دانند ،گروهی راهکار خود دستور ماوراء می دانند وخود را پیام رسانان بالا می دانند. این راه نشانان این روند را به جایی می برند،که آن انسان نگون بخت باید راهکارهای آنان را برای خود آرمانی بدانند واو باید در خدمت آن آرمانها قرار گیرد .نه آن راه کارها در خدمت زیست طبیعی این انسان نگون بخت.تحقق ارمانها ی ساخته شده نیاز به فدا کاریست وآن فدا کاری باید تا آنجا پیش رود، که آن انسانی که امده برای زندگی کردن ،مرگ پذیر می شودوآن را هم افتخار بداند چون او می شود شهید تاریخ، می شود قلب تاریخ ویا رونده به بهشت خواهد بود. پس برای آرمانها باید جنگید وآن هم مسلحانه جنگید وکشت وکشته شد.برای این کشتن وکشته شدن ها، رویاپردازان به ارائه طریق فیلسوفانه خواهند پرداخت. در اینجا کشتن دیگر قتل نیست بلکه شجاعت ورشادت و جوانمردی است وآن راه نشان دیگر قاتل پرور وجانی نیست بلکه فیلسوف است وآن راه نشان پیام آور ، دیگر شیاد نیست ودروغ زن نیست بلکه قدیس وپرستش پذیر می شود . بله! جناب کیا گرامی ، شما می توانید آرمانهایی برای خود و گروهی دیگر طراحی کنید وآن را هم روند تکاملی تاریخ بدانیدومبلغ نبرد مسلحانه شوید خود ودیگران را هم به کشتن دهید وبه دیگران هم بدیده شک بنگرید .اما سئوالی که مطرح است اینست آیا خیلی از آرمانها واقعا"همان چیزی است که راه به مسر اصلی می برد،ویا بی راهی است که گذر زمان آنرا نشان می دهد اگر بی راهه باشد آن افرادی که توان درک مسائل را نداشتند وبازیچه این آرمانسازی ها شدند واز حق طبیعی ، زیستن خود محروم شدند وتوان بروز خلاقیتهای خود را نیافتند ودر این مسیر دیگران را کشتند وخود را هم به کشتن دادند ، چه باید نامیده شوند وآرمانساز را چه بنامیم.با آرزوی موفقیت.
۶۴۹۰۲ - تاریخ انتشار : ۱۶ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : به ایرانی
من نمیخواستم جوابی بدهم ولی‌ به نکاتی‌ اشاره کردی که میتواند کٔج فهمیده شود.

مثلا:

۱.مبارزه مسلحانه ساده‌ترین مبارزه است!!!!

۲.نیروهای مبارزه مسلحانه موجب حکومت ولایی شدند!!!!!

۳. این متفکران بعد از انقلاب بوجود آمدند!!!!!

عزیزم احساس می‌کنم که شما قصد خوبی دارید و امیدوارم اینطور باشد.
۶۴٨٨٨ - تاریخ انتشار : ۱۵ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : جنگ مسلحانه ، خودکشی ،دیگر کشی
واقعه ۲۲ بهمن بدون جنگ مسلحانه حادث شدوتغییر و تحولات ناشی از آن باعث شد بعضی از مبارزان وتئوری پردازان جنگ های چریکی کم کم از خواب بیدار شوند وبسراغ کتابهای جنگ های چریکی بروند و دست بکار شوند ودر بعضی از مکانها با سوء استفاده از انفعال ارتش به شیوه غارتی اقدامات شجاعانه ای ! راانجام دهند.و دلیرانه وشجاعانه با اقدامات ویرانگر خود بر علیه حکومت اقدام می کردند .اما همیشه نتیجه بر عکس می شد ،بجای ضعیف تر شدن حکومت، پایه های آن محکمتر می شد،وهر چه این روند ادامه پیدا می کرد حکومت بسمت ولایی تر شدن می رفت.وشد آن چیزی که نباید می شد.اما تنها چیزی که از اقدامات متهورانه مسلحانه بعضی از مبارزین عاید جامعه شد این بود که نیروهای مفید وفعال از جامعه گرفته شد. با روشهای آنارشی نه جامعه دمکرات ساخته می شود ونه دمکراسی رشد و تعمیق پیدا می کند.دنبال راه های مبارزاتی دیگر باید رفت، نه ساده ترین آن که همین جنگ مسلحانه است که خود ودیگران را بکشتن دادن است.
۶۴٨۷۵ - تاریخ انتشار : ۱۴ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : خود را برای رفراندوم آماده کنیم!
چه باید کرد؟

واقعه ۲۲ بهمن ،ترمز مبارزه مسلحانه و تثبیت حکومت ولایی، میتواند ادامه یابد!.

با نوشتن و داد و بیداد کردن مساله قابل حل نیست .

بهتر است برای جلوگیری جنگ چاره یی اندیشه شود و آن هم راههای مبارزه دمکراتیک است.
۶۴٨۷۲ - تاریخ انتشار : ۱۴ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : حذف فاز نظامی
جناب فرخ نعمت پور گرامی درود بر شما ،مطالب آورده شده حاوی هشدارهایست که دراین رابطه می توان مطالبی آورد.در منطقه مردمانی بنام کرد معروف شده اند .گروهی این اسم گذاری را ناش از نوع زیست جمعی آنان که داشته اند می دانند وگروهی برای این نام گذاری دلیل نژادی آورده اند و افسانه سازی ها کرده انداما هر چه باشد در مقابل حق فردی و شهروندی افراد ،این مسائل بی اهمیت است،در میان این مردمان گروه ها وتشکیلات سیاسی ظهور کرده وبازیگری هایی را هم داشته ودارند،وبرای این مردمان نگون بخت، آرمانسازی هایی که ناشی از تفکرات قومی وایلی وطایفه ایست مطرح می کنند.اگرچه گروهی از آنان از ادبیات چپ هم در این آرمانسازی ورویا پردازی ها استفاده می کنند اما ریشه ،همان تفکرات قومی وایلی وطایفه ایست وتقدم حق قومی بر حق فردی وشهروندی است.با این آرمانسازی ورویا پردازی های آنچنانی ، گروهی از این مردمان معروف به کرد را گروگان اهداف خودشان قرار داده اند.در شرایطی هم بازیگری هایی را بصورت مامورانه ومخرب هم انجام می دهند.این روند در منطقه ادامه داشته ودارد .در شرایط فعلی در منطقه گروهی از آنان در کشور عراق دولتکی هم ایجاد کرده اند وبا این اقدام دچار توهم قدرت و توان مندی می شوند،وبا ظهور داعش بازیگری مخربی را شروع می کنند که در این بازی بسمت شکست وحتی حذف برای همیشه پیش می روند که در لحظه آخر آنان می پذیرند ، اگر بخواهند از وضعیت فعلی نجات پیدا کنند تنها پناه گاه آنان مردمان ایران و همین حاکمیت فعلی ایران است که با پذیرش کمک هایی تا حدودی از مرگ حتمی که می رفت با سقوط پایتخت بزک کرده شان ، برایشان پیش آید ، نجات یافتند.در این روند دیگر دولت ایران در آنجا با دست بالا عمل خواهد کرد ودولت اقلیم هم دیدگاهش نسبت به گروه هایی که خود را اپوزیسیون دولت ایران می دانند تغییر خواهد کرد.دراین حالت گروه های کرد ایرانی برسر یک دو راهی قرار می گیرند واین گروه ها چون حفظ گروه وتشکیلاتشان ودارو دسته هایشان مقدم بر هرچیز می باشد گزینه های پیش رو را به هر طریق مرگ آور خواهد دید وبصورت ریسکی راهی را انتخاب می کند که حداقل یک زیست گروهی اندک برایشان باقی بماند. اگر آنان طبق تفکرات دولت اقلیم بخواهند دولت ایران را حامی بدانند ، دیگر اپوزیسیون بودن و تشکیلات و دار ودسته داشتن بی معنی خواهد بود .وباید دکان را تعطیل کرد. واین تصمیم هم از طرف همان افرادی که با رویا پردازی آنان، عمرشان را تلف کرده اند مورد نکوهش قرار می گیرند و حتی ممکن است بسمت انتقام گرفتن از هم ،پیش بروند.پس این راه غیر قابل پذیرش است. یکی از راه های دیگر ، اینست که باید وارد فاز نظامی ودر گیری شد.وخود می دانند در شرایطی که تمام نیرو های کردی ،در گیر با داعش شده اند ویکی از حامیان گروه های مبارز با داعش دولت ایران است پس در گیری هر کردی با دولت ایران درشرایط فعلی ، نوعی دهن کجی به بقیه است ، وهمراهی دیگر کردان را با خود نخواهد داشت.ونوعی فرصت طلبی ....... وخودکشی محسوب می شود.اما این احزاب کردی با توجه به شرایط پیش رو چاره ای جزء انجام اقداماتی که منجر به مرگ گروهی از آنان شود نمی بینند. اماتصمیم گیران این نوع اقدامات انتحاری چه سودی خواهند برد، به آن اشاره می شود:این تشکیلات طبق برآوردها می بینند اگر بخواهند در آینده فاز سیاسی را بصورت دفتر ودستک نگهدارند و دکانی هم از این بابت داشته باشند،ودر همان اقلیم هم گذران ایام کنند وهر چند وقت یک بار ابراز وجود کنندوشهید بازی راه بیندازند ،باید قسمت نظامی تشکیلات مهار شود .یکی از روشهای اینست که آنان را به قتل گاه بفرستند هم از شرشان راحت می شوند وهم آمار شهدا زیاد می شود و هواداری خانواده های آنان را برای خود می خرند.همان روشی که مجاهدین خلق در آخرین لحظه پذیرش قطعنامه انجام دادند وعملیات انتحاری فروغ جاویدان را انجام دادند وخود را از وجود نیروهای نظامی که مدتها انان را آماده کرده بودند خلاص کردند وآنان را به دست تیغ دیگران سپردند و تشکیلات نفس راحتی را در روندادامه تشکیلات کشید . این احزاب کردی هم محکوم به همین راه و روش هستند اما اینجا می مانند، گروهی شهید وشهید پرستان و واگویه گویان آنان .
۶۴٨۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۴ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : منبع مهم و مفیدی برای ‫الهام و تفکر
‫آقای نعمت پور گرامی، اگر اوایل دهه پنجاه خورشیدی، یعنی اوانِ تولد جنبش فدائی را از طریق مراجعه به آثار و کتب تاریخی در ذهن خود تداعی کنیم، بی گمان راحتتر خواهیم توانست دریابیم، چرا برخی از نیروهای مبارز استان کردستان ایران، به جای زندگی روی زمین، و یاری گرفتن از امکانات موجود محلی و در هماهنگی با مبارزات دموکراسی خواهانه سراسری در کشور برای نهادینه کردن دموکراسی، با استناد به وحشیگری و عدم انعطاف در نیروی مستبد حاکم بر کشور، طریق مبارزه مسلحانه را یگانه راه رسیدن به مقصد اعلام می کنند.

‫همانگونه که مردان و زنان ‫آغازگر جنبش فدائی به تبع شرایط اجتماعی، وسع فکریشان همانی بود، که از خود به یادگار گذاشتند، اما تفحص ‫در مراحل مختلف زندگی ایشان و سیر تحول و فراروئی پیروان جنبش فدایی‫ از اندیشه های زمخت مبارزات مسلحانه‫ ‫به مبارزات سیاسی، میتواند منبع مهم و مفیدی برای ‫الهام و تفکر، برای شیفتگان امروزین مبارزات مسلحانه باشد
۶۴٨۶۶ - تاریخ انتشار : ۱۴ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : سئوالاتی که باید پاسخ داده شود
نه تنها جنگ هرگز برای کردستان راه حل بحران نبوده است بلکه خود عامل تشدید بحران است. از اینها گذشته اگر حتی بخشی از نیروهای کرد به مبارزه مسلحانه معتقدند باید گفت بدترین زمان و بدترین موقعیت را برای جنگیدن با نیروهای جمهوری اسلامی انتخاب کرده اند. آسان است هر منتقدی را به سبک مجاهدین مامور جمهوری اسلامی خواند اما در این نوشته فرخ نعمت پور سئوالاتی بود که باید به آنها پاسخ دهند. دستاورد مبارزه مسلحانه برای کردستان ایران چه بود؟ هدف از درگیرهای امروز و هیاهو پیرامون آن چیست؟
۶۴٨۵۴ - تاریخ انتشار : ۱٣ مهر ۱٣۹٣       

عنوان : خود بزرگ بینی بی انتها
بنظر میرسد هر چه رکود سیاسی و مبارزاتی در ایران اوج میگرد، حود بزرگ و بینی صرفن برای خود نشان دادن و معروف شدن (یاد عزیز نسین بخیر که چه زیبا در ایران داستانی نوشت) همراه با بیهوده نویسی هم در جامعه اوج میگیرد. غرض نه مطرح کردن یک ایده و جستجو برای پیدا کردن راهی برای برون رفت از این بن بست بل یا حمایت اشکار و پنهان از رژیم با محکوم کردن مخالفین و یا صرفن برای نامی در کردن و شاید فردا بی بی سی و یا صدای آمریکا و فرانسه و آلمان کاری برای آنها ارائه دهند.
نوشته جناب نعمت پور دقیقن در این چار چوب میگنجد. آخر مقاله نوشتن بدون یک تحلیلی اثباتی که از عهده هر کودک دبستانی هم ساخته هست. ایشان نمیگوید آنانی که همراه با رژیم بودند و یا خواهان مبارزه "مسالمت آمیز" با رژیم بودند به چه سرنوشتی دچار شدند. ایشان نمی نویسد که وقتی قاسملو رسمن خواهان گفتگو و مصالحه با رژیم شد چه بلایی سرش آمد. ایشان نمینویسند که چگونه میشود با داعش شیعه "جمهوری اسلامی" مبارزه مسلحانه نکرد در حالی که امروز شاهدیم انسان های واقعی که حیثیت انسانی و اصول انسانی را در پیش راه خود گذشته اند از زن ومرد و پیر و جوان علیه داعش سنی مبارزه مسلحانه میکنند و انسان های واقعی دنیا سر تعظیم در مقابل آنها فرود میاورند. براستی منافع شخصی باید در چه باشد که در این مقطع زمانی چنین بی پروا دست به بیهوده نویسی زد
۶۴٨۴٨ - تاریخ انتشار : ۱٣ مهر ۱٣۹٣