اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱ آبان ۱٣٨۵ -  ۲٣ اکتبر ۲۰۰۶

صدراعظم سابق آلمان در کتاب شرح حال خود نوشته است که اشاره‌های مکرر جورج بوش به خدا طی دیدارهایشان پیش از آغاز جنگ در عراق موجبات نگرانی وی را نسبت به تصمیمات سیاسی رییس‌جمهور آمریکا فراهم آورده بود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از خبرگزاری رویتر، گرهارد شرودر، صدراعظم سوسیال دموکرات سابق آلمان در کتاب زندگی‌نامه‌اش تحت عنوان "تصمیمات؛ زندگی من در عرصه‌ی سیاست" آورده است که کشورش به دنبال وقوع حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بر تعهد خود مبنی بر انسجام و یکپارچگی بی‌حد و مرز پایبند بود، اما با بیرون ماندن آلمان از جنگ در عراق روابط واشنگتن - برلین دستخوش تزلزل و بی‌ثباتی شد.
شرودر در کتاب خود که بخش‌هایی از آن به صورت خلاصه در اشپیگل منتشر شده، افزوده است که نسبت به اظهارات پی در پی جورج بوش، رییس‌جمهور آمریکا در مورد خدا نگران بوده و بیم آن است که عقاید مذهبی روی تصمیمات وی تاثیر نامطلوب گذارد.
شرودر می‌نویسد: به رغم آنکه فضایی آرام و عاری از تنش بر مذاکراتمان حاکم بود، نسبت به این مساله که چه طور رییس‌جمهور آمریکا خود را خدا ترس و در حقیقت فردی می‌داند که از بالاترین مرجعیت برخوردار است، نگران بودم.
صدراعظم سوسیال دموکرات سابق آلمان که پس از شکست حزبش در انتخابات سراسری ۲۰۰۵ با سیاست وداع کرد، هم‌چنین می‌گوید که به اعتقاد و ایمان بوش نسبت به مسیحیت ذره‌ای شک و تردید ندارد، اما نمی‌تواند این موضوع را انکار کند که مذهب نقش نیروی محرک را در تصمیمات سیاسی وی ایفا نموده است.
شرودر تصریح کرده است: من به خوبی به ابعاد شخصیتی افرادی که خود را متدین دانسته و یا تشنه‌ی گفت‌وگو با خدا و عبادت هستند، واقفم. مشکل از آنجایی نشات می‌گیرد که نتایج گفت‌وگو با خدا به مجموعه‌یی از تصمیمات سیاسی منجر شود.
وی یادآور شد که مشکل چنین تصمیمات سیاسی در این مطلب نهفته است که نمی‌توان در خصوص آن‌ها مذاکره کرد و درصدد تغییرشان برآمد.
این درحالیست که بوش در پی خودداری شرودر از حمایت از جنگ عراق و زیر سوال بردن فلسفه‌ی این حمله روابط خود را با صدراعظم سابق آلمان قطع کرد. شرودر اگرچه اعلام داشت که با دیدن تصاویر حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ منزجر و اندوهگین شده اما مواضع مخالفت جویانه‌اش در قبال جنگ بستر شکست وی در انتخابات سراسری ۲۰۰۵ را فراهم آورد.
شرودر در کتاب خود افزوده است: هر آنکس که می‌کوشد به تصمیمات سیاسی خود از طریق گفت‌وگو با خداوند وجهه‌ی قانونی ببخشد، به بیان بسیار ساده نمی‌تواند اجازه دهد که کسی از تصمیماتش انتقاد کرده و یا درصدد تغییر آن‌ها برآید؛ چرا که اگر چنین اجازه‌یی دهی در حقیقت برخلاف رسالت خود که از جانب خدا تفویض شده عمل کرده‌یی. چنین خودکامگی و مطلق‌گرایی که من در نظام سیاسی آمریکا ( در دوره‌ی ریاست جمهوری بوش) ‌مشاهده کرده‌ام به بدبینی‌های من نسبت به تصمیمات سیاسی وی دامن می‌زند.