عنوان : آن زمان که بنهادید پا در ره جدائی از اجا
جناب مرتضی ملک محمدی مقاله شما را بارها سطر به سطر که بخوانند جز تفسیر و اشارت های گذرا به سیر جمهوریخواهی از " اجا " تا حال حاضر نمی یابیم. من نیز تمام تلاش های تازه ای برای همگرایی و وحدت در میان طیف های مختلف اپوزسیون خارج از کشور را می دانم ، می فهمم. اینکه اپوزسیون سلطنت طلب مدل رضا پهلوی در قالب شورای ایرانیان و برگرد شعار انتخابات ازاد پس از سرنگونی جمهوری اسلامی، دوره تازه ای از فعالیت خود را شروع کرده است و یا سازمان مجاهدین خلق در پی جلب نظر آمریکا وارد فاز جدیدی از فعالیت سیاسی و دیپلوماتیک شده است. همچنین چگونه گروه های چپ کمونیست به یکدیگر نزدیک می شوند و از سوی دیگر چپ های دموکرات برای ایجاد یک "اتحادیه بزرگ چپ" به فعالیت های خود شتاب داده اند. در انتهای پاراگراف نیز به آوردگاه ما رسیده و نوشته اید:" جمهوری خواهان نیز پس از پشت سر نهادن یک تاریخ دهساله فعالیت سیاسی و تشکیلاتی دورنمای تازه ای از همگرایی و وحدت سازمانی را پیش روی گشوده اند."
در مورد تاثیر تلاش طیف های مختلف اپوزسیون خارج از کشور برای همگرایی و وحدت گفتنی ها بسیار است. اما می توان به صراحت گفت که همه تلاش های اپوزیسیون خارج کشور برای دستیابی به وحدت و همگرائی یا در دوره کودکی گرفتار شده اند و یا بعد از رشد مقطعی دچار رکود گشته اند. شما اگر بیطرفانه عملکرد "اجا " و " جدل" را نیک بنگرید نمی توانید قابلیت های بالقوه و بالفعل دو سازمان جمهوریخواه را نادیده بگیرید. البته "اجا " نسبت به "جدل" وضعیت متفاوتی دارد؛ مثلا علیرغم اینکه" سجا " خرج خود را از " اجا " جدا کرد . می بینید که " سجا " به جائی می رسد که به گفته احمد پورمندی در اذهان برخی ها " حزب شعار " نامیده می شود. البته من " سجا " را حزب شعار نمی دانم. اما معتقدم که کاش " سجا " از " اجا " جدا نمی شد. ولی متاسفانه جریان " سجا " به رفتار ذهنیگرایانه موجود در اپوزیسیون گرفتار شد. یکی از عوامل قابل توجه بلیه مزبور دوری عناصر " سجا " از متن رویدادها می باشد. منظور از دوری، فاصله جغرافیائی نیست بلکه دوری ذهنیت رفقا از وضعیت موجود جامعه داخل کشور می باشد.
آقای ملک محمدی!
رفتار ذهنیگرایانه ای که تکنولوژی ارتباطات، اینترنت رابطه میان نهادهای وافراد در چهارگوشه عالم نتوانسته است آن را تغییر دهد. باید گفت که نوشته شما مبنی بر اینکه " توسعه روابط اجتماعی میان ایرانیان درون و برون مرز به آگاهی رسانی و شناخت و حتی همکاری میان نهادهای این دو جامعه کمک بسیاری کرده است." ادعائی بیش نیست.
باید در این زمینه از شما بپرسم که آیا توسعه روابط اجتماعی میان ایرانیان درون و برون مرز به آگاهی رسانی و شناخت و حتی همکاری میان نهادهای این دو جامعه کفایت می کند؟ آیا این توسعه بین دو نهاد درون و برون مرز توانسته است سایه اجتماعی شود یعنی توانسته اند لایه هائی از طبقات و اقشار مردم داخل کشور را با سیاست های خود همراه سازند.
آقای ملک محمدی!
من بر این مدار می ایستم که هرگاه که این دو نهاد در داخل و خارج کشور بتوانند لایه هائی از طبقات و اقشار اجتماعی - اقتصادی را با خود همراه سازند دیوار جدائی میاناین دو بخش یا نهاد جامعه کوتاهتر می شود. ولی قبل از تلاش برای کوتاهتر کردن دیوار بین داخل وخارج کشور باید تمامی جمهوریخواهان از جمله "سجا " در راستای کوتاه کردن دیوار جدائی اقدام کنند.
۶۵۲٨۰ - تاریخ انتشار : ۱۲ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : بازسازی یا زوال؟
دوستان عزیز رضا سیاووشی و مرتضی ملک
با سلام، در یازدهم آوریل ۲۰۱۱ یعنی چند روزی بعد از انتشار اعلامیه انشعاب شما و فراخوان برای بازسازی جنبش جمهوریخواهی، گزارش زیر را همراه با نظرم و طرحی برای بازسازی، در سایت ها منتشر کردم



http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=۳۷۱۷۵


در این نوشته از شما که مدعی "بازسازی جنبش جمهوریخواهی بودید" درخواست کردم که شعار تان را اجرایی کنید و طرح تشکیل یک فروم به قصد گام نهادن در مسیر بازسازی را پیش نهادم. در آن گزارش، خیلی از مواردی که شما امروز روی آنها انگشت گذاشته اید،مورد اشاره قرار گرفته بودند و تا آنجایی که به خاطر دارم جز زنده یاد مشایخی هیچ یک از دوستان سجا و اجا استقبالی از این طرح نکردند و نه تنها این، که خود هم نه طرحی دادند و نه کاری کردند و چنین شد که سجا به حزب شعار بدل شد و رسید به اینجا که سیاووشی امروز "هیچ" می خواندش. من البته در این حد بد بین نیستم و تیتر کردن " زوال جمهوری خواهی" از سوی سیاووشی را هم دارای یک بار سیاسی به شدت منفی می بینم که بوی توبه می دهد. جمهوریخواهی به مفهومی که در بیانیه تاسیس اجا تبیین و فرمول بندی شده است، به مثابه تبیین مطالبات و برنامه هایی ملی و دمکراتیک ، تازه متولد شده است و قطعا چه ما باشیم و چه نباشیم، فردای ایران از آن این گرایش است و زوال فقط درخور حکومت هایی است که مشروعیتشان را یا از آسمان و یا از تخم و ترکه این وآن می گیرند.
در هر حال، شاید هنوز خیلی دیر نشده باشد و ما بتوانیم به این گفتگو ها- نه به صورت گپ های باری به هر جهت، بلکه در چهارچوبی هدفمند- ادامه بدهیم
زنده باشید
ا
۶۵۲۵٨ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹٣       

عنوان : احیای روابط مردمسالارانه
این نوشتار خوب با جمله، «در میان طیفهای مختلف اپوزیسیون خارج از کشور تلاشهای تازه ای برای همگرایی و وحدت شروع شده است...» آغاز می شود، که به گمان من هیچ سنخیتی با ادامه نوشتار، که اتفاقا جمعبندی ارزنده ای است از تلاشهای مردمسالارانه(دموکراتیک) ایرانیان خارج کشور، ندارد

‫تأکید روی کلماتی چون همگرایی و وحدت در دورانی که هر ایرانی از روی عقل و درایت، و نه از روی احساسات صِرف‫، خود را در کنار گروه یا گروههایی می بیند، بی مورد و شاید زیانبار برای جنبشهای نوین مردمسالارانه کشور باشد

‫برای به پیروزی رساندن مردمسالاری در ایران، نه تنها نیازی به وحدت از نوع ادغام شدن و یا‫ محلول شدن در یکدیگر نیست،
‫بل کشور بیش از گذشته نیازمند آن است، که گروهها، سازمانها و احزاب ‫متعدد موجود با اتکا به هویت گروهی خود، در یک سعی و تلاش اجتماعی مشترک به احیای روابط مردمسالارانه، که از دیرباز با فرهنگ شعر و ادبیات ما عجین بوده، در ملاحظات و اعمال جاری اجتماعی بپردازند
۶۵۲۲۵ - تاریخ انتشار : ٨ آبان ۱٣۹٣