عنوان : آنچه بر باد می رود, زندگی هزار انسان است...
ناگفته پیداست که نمی توان از تباهی دردآور و تدریجی زندگی صدها انسان (مجاهد) خوشحال بود. در سی و پنج سال گذشته, رهبری مجاهدین سه ویژگی برجسته و پیگیر داشته است که به بی اعتباری سازمان انجامیده است: یکم حرکت راست روانه و پرشتاب آن تا رسیدن به دریوزگی از امپریالیسم, دوم نگرش نظامی-سربازخانه ئی آن و سوم خیره سری در جلوه دادن پسرفت (انحطاط) به پیشرفت (انقلاب) ایدولوژیک بوده است. این ویژگیها هم اکنون نیز در "لابی گری" مجاهدین در کنگره آمریکا, تداوم اسارتشان در کمپ های نظامی و دوپینگ (تخدیر) ایدولوژیک ادامه دارد. باید افزود که سرشت و کارکرد تبهکارانه, نامردمی و جنایتکارانه جمهوری اسلامی نیز نقش پرتاثیری در فروپاشی تاسف انگیز این سازمان, که می توانست زمانی نیروی ارزشمند و انکارناپذیری برای پیشرفت و بهروزی کشورمان باشد, داشته است.
آنچه در تاراج زمان رفته ست, دیگر رفته ست. اکنون پرسش اینست که چرا رهبری مجاهدین, همچنان پا فشار برنگرش نظامی-سربازخانه ئی, به اسیران در پادگان خود امکان انتخاب نمی دهد تا جائی بروند که می خواهند و نیز اینکه چرا آمریکا, ضمن گفتگو با جمهوری اسلامی, پذیرای چنین انتقال های پادگانی است. در پاسخ این پرسش نهفته هایی ست که هراس انگیزند.
آرمان
۶۵۷٣۴ - تاریخ انتشار : ۲۲ آذر ۱٣۹٣       

عنوان : خشکید و کویر لوت شد دریاتان
هان ای دل عبرت بین را دیگر برای مریم رجوی نمی توان مطرح نمود. او و مسعودش بعد از انقلاب ایدئولوژیک به دامن صدام خزیدند آنهم در هنگام جنگ رژیم صدام با جمهوری اسلامی . با سرباز نردبان به دوش صدام شدن نغمه های مجاهدین در کنار صدام که آی مردم ما حامی شما هستیم بیشتر به طنز می ماند ولی مریم ومسعودش امیدواربه بقا جاودانی صدام بودند که میسرشان نشد. سرنگونی صدام ناقوس اضمحلال سازمان مرم و مسعود رجوی را رقم زد. مسعود را از انظار دور کردند یا نه ؟ فرصت دیگری می طلبد. اما مریم رجوی امید به امپریالیسم آمریکا و کنگره را تقویت می کرد تا اینکه بنا به خبر پیش رو، اعطای پناهندگی به گروهی از اعضای سازمان مجاهدین خلق توسط سالی بریشا، نخست وزیر آلبانی، در اسفند ۹۱ پس از دیدار با باربارا لیف، معاون وزیر خارجه آمریکا اعلام شد و سازمان ملل در اردیبهشت ۹۲ اولین گروه از اعضای سازمان مجاهدین خلق را از عراق به آلبانی منتقل کرد.
اما برخلاف اراده سیاسی مریم رجوی مسلوب الاختیار که پیش از پیشنهاد رفتن به آلبانی، می گفت که یا باید همه اعضای این سازمان که در عراق هستند، به ایالات متحده آمریکا منتقل شوند و یا به اردوگاه اشرف در شمال بغداد بازگردند. اما موضوع بازکردن راه آلبانی به روی مجاهدین دهن کجی آمریکا به مریم رجوی بود که می کوشید تا برای آمریکا خط تعیین کند . اما مریم رجوی نمی دانست که سرسپردگی به امپریالیسم از تبعات رهاکردن مردم ایران و از دست دادن استقلال سیاسی شان است اما مریم گمان می داشت که بهای خوش خدمتی به آمریکا نماد سرمایه داری جهانی را پر و پیمان می گیرد. ولی دولت آمریکا به اعضای مجاهدین مستقردر اردوگاه لیبرتی عراق، پناهندگی مجاهدین در امریکا را نه تنها نپذیرقت و به مریم رجوی پس از پیشنهاد اسکان مجاهدین در آلبانی تاکید کرد که این سازمان باید این پیشنهاد را مغتنم بشمارد.
۶۵۷۲۷ - تاریخ انتشار : ۲۱ آذر ۱٣۹٣