اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ٣ دی ۱٣۹٣ -  ۲۴ دسامبر ۲۰۱۴

کرد سنندجی: بحث فساد در فوتبال ایران هم چنان در کانون سیاسی و رسانه ای کشور قرار دارد و گذشته از تشکیل پرونده و شل کن و سفت کن امروز گزارش بررسی فساد منتشر می شود و فردا منتشر نمی شود و شاید هر گز منتشر نشود که به یک امر عادی در نظام ولایت تبدیل شده میزگردهای رسانه ای نیز در باره چرائی گزارش کمیسیون اصل نود از چنین موضوعی هر از چند گاهی تشکیل می شود. از جمله در یکی از برنامه های ورزش از نگاه دو، چنین نشستی برگزار شد.
ترکیب شرکت کنندگان در این میزگرد از یک فوتبالی و دو نفر غیر فوتبالی تشکیل شد. محمد دادکان بازیکن سابق پرسپولیس در قبل از انقلاب و رئیس فدراسیون فوتبال در دوره نخست ریاست جمهوری احمدی نژاد در این نشست مواضع تندتری نسبت به گذشته بر علیه ریشه های فساد گرفت در حالی که وی فراموش کرده که این افراد نیستند که فاسد می شوند یا فساد ببآر می آورند بلکه این شبکه و مکانیسم نظام حکومتی است که چنین محیط مناسبی را برای پدیده ای چون فساد فراهم می کند و از آن نیز حمایت می کند. درد اصلی دادکان مردم نیستند بلکه نگاه وی دوباره به میز ریاست است. طیف رسانه ای که در زمان دادکان به قول معروف نانشان در روغن بود و چپ و راست با هزینه فدراسیون به سفر می رفتند اینک به هر دربی می زنند تا راهی را برای حضور مجدد وی در فدراسیون فوتبال باز کنند اما وزارت ورزش هم در زمان عباسی و هم در دوران ریاست کنونی گودرزی علاقه و تمایلی به چنین رویگردی نداشته و ندارند.
محمد دادکان در این برنامه اظهار کرد: در ورزش و فوتبال فساد وجود ندارد بلکه این افراد هستند که در درون ورزش فساد ایجاد می کنند. وی افزود: چه کسی به اندازه من فوتبال را می داند اما کمیسیون اصل ۹۰ اصلا از من دعوت نکرد تا مشاوره دهم. من ۴ سال و سه ماه رئیس فدراسیون فوتبال بودم و ۴۵ سال است که در ورزش هستم اما در سمینار علم و فوتبال از من دعوت نکردند اما یک خیاط در آن سمینار سخنرانی کرد. باشگاه پرسپولیس در روز دانشجو جشن می گیرد و من دعوت نمی شوم. یک جای کار عیب دارد.
رئیس سابق فدراسیون فوتبال ادامه داد: خیلی ها میخواهند من را حذف کنند اما من می ایستم و حرفم را می زنم و به هیچ کس هم بی احترامی نمی کنم. مردم دوست دارند واقعیت ها را بشنوند. کارت های معافیت جعلی نبوده، تمام این کارتها درست و با آگاهی بوده است. الان مبلغ ۲۰ تا ۵۰ میلیون برای کارت معافیت عنوان شده و بازیکنان ۷۰ میلیون پرداخت کرده اند با این حساب آنها حداقل ۲۰ میلیون تومان طلبکار هم می شوند. من می گویم اگر غذا شور است مقصرش آشپز نیست. وی تاکید کرد: اول مبالغ میلیاردی و آن سه هزار میلیارد معروف گرفته شود و بعد این ۷۰ میلیون فوتبالیست ها. امیدوارم به عمر ما قد بدهد.
دادکان با اشاره به برخورد و محرومیت بازیکنان فوتبال بیان کرد: قوانین فیفا هم این اجازه را نمی دهد که بر سر این موارد محرومیتی رخ دهد. من قبلا هم در مصاحبه هایم گفته ام فوتبالیست های ما ۱۰۰-۱۵۰ میلیون تومان هم نمی ارزند ولی در این مشکل باید برای ورزشکاری که نیاز فوتبال ماست راهکاری اندیشید. این جا بحث، بر سر تیم ملی است.

تابناک که از حامیان دادکان است در مطلبی پیرامون این میزگرد و موضوع فساد نوشته بود: اعتراضات و ادعاهایی که بعد از پایان لیگ فوتبال در سال گذشته مطرح شد، موضوع بررسی به مفاسد فوتبال را به جایی رسانده است که شاید یک سال پیش هم خوش بین ترین افراد، آن باور را نداشتند. نزدیک شدن به پایان این پرونده، البته فرصتی برای مرور روش های مختلف مقابله با اتهام فساد نیز هست!
برنامه این هفته ورزش از نگاه دو با حضور حمید رسایی، نائب رئیس کمیسیون اصل نود مجلس، محمد دادکان رئیس سابق فدراسیون فوتبال و شاه حسینی، رئیس سابق کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، نشان داد نه تنها کارت های پایان خدمت برخی فوتبالیست ها مشکلاتی دارد، بلکه مسإله فساد در فوتبال اساسا گسترده تر از دلیل اولیه بررسی این پرونده است و چاه فساد در فوتبال و حواشی آن عمیق تر از چیزی است که تصور می شد، می توان به سرعت آن را بررسی کرد. علاوه بر موضوع پایان خدمت، بحث مالیاتی، شرط بندی، تبانی، نقل وانتقالات و دلالی از جمله مشکلات دیگر فوتبال است که ظاهرا مورد توجه مجلس قرار گرفته است.

در پاسخ به اتهامات مطرح علیه فوتبال، طرفداران فوتبال البته نه برای بی اهمیت انگاشتن مفاسد فوتبال بلکه برای دفاع از کلیت فوتبال و بی توجهی نشدن به فساد در حوزه های دیگر، حداقل در سه مورد از ابزارهایی نادرست استفاده می کنند؛ توجیه فساد در فوتبال با اشاره به فسادهای بزرگ تر در حوزه های دیگر، اشاره به هزینه های تبلیغاتی نمایندگان مجلس و توسل به مفهوم مصلحت برای نجات خاطیان فوتبال.

یکی از اولین ادعاهای مطرح این بود که «نماینده مجلسی که یک میلیارد هزینه می کند تا نماینده شود، ماهی ده تا دوازده میلیون حقوق می گیرد و چهار سال حقوقش می شود پانصد میلیون تومان؛ آیا یک میلیارد هزینه می کند برای انتخاب شدنش که پانصد میلیون را چهار سال ماه به ماه بگیرد؟»

با طرح این مسأله مغالطه آمیز، منتخبان همه انتخابات ها در معرض اتهامی مبهم و اثبات نشده قرار می گیرند. چه سید محمد خاتمی، چه محمود احمدی نژاد، چه رئیس دولت یازدهم و چه غالب نمایندگان مجلس، بیشتر از حقوقی که به سبب جایگاه ریاست جمهوری دریافت می کنند، در دوره انتخابات ریاست جمهوری هزینه تبلیغات کرده اند.

همین وضعیت در مورد بیشتر منتخبان در هر نظام سیاسی دیگری نیز صادق است، ولی کسی جسارت طرح این هزینه ها به عنوان دلیل فساد و یک محل ابهام را ندارد؛ اولا به این دلیل که هزینه های انتخاباتی ابزار به دست آوردن مستقیم پول و درآمد نیست، بلکه هزینه های انتخاباتی، هزینه به دست آوردن قدرت سیاسی، نفوذ، توانایی تأثیرگذاری بر سیاست ها و احتمالا کسب منافع مالی غیرمستقیم برای حامیان مالی فرد منتخب است. وقتی صنعتگران یا کشاورزان اصلی ترین حامی یک نامزد انتخابات یا حزب سیاسی می شوند، به این دلیل است که می دانند فرد یا حزب مورد حمایت آن ها، سیاست هایی را در پیش خواهد گرفت که به سود آن هاست.

با توجه به این واقعیت، سخن گفتن در مورد مفاسد در حوزه های دیگر و یا در باره هزینه های انتخاباتی منتخبان انتخابات، گونه دیگری از دور زدن اتهام فساد در فضای سیاسی و رسانه ای کشور است.

بسیارند کسانی که وقتی اتهام فسادی در باره آن ها و یا همفکران و دوستان سیاسی آن ها مطرح می شود، به جای پاسخ دادن به اتهامات خود، در مورد مفاسد دیگران سخن می گویند یا اینکه دیگران را به سکوت در مورد مفاسد دیگر متهم می کنند. هرچند شاید این شیوه رفتار در برگیرنده سخنان حقی نیز باشد، پاسخی به سوال افکار عمومی نیست.

اگر قرار باشد، همه به این شیوه متوسل شوند، آن گاه دزدی که در دادگاه جلوی قاضی ایستاده است هم می تواند، به قاضی این جواب سر بالا را بدهد که در همان هنگام محاکمه وی، دزدهای دستگیر نشده ای هم در شهر هستند.

با نزدیک شدن به جام ملت های آسیا که قرار است در استرالیا برگزار شود، عده ای مصلحت نتیجه گرفتن تیم ملی فوتبال در جام ملت های آسیا را مهم تر از اجرای عدالت در مورد متخلفین می دانند.

حتی شروع توسل به چنین مصلحتی برای تخفیف دادن به فوتبالیست های متخلف نیز خود شروع یک تبعیض دیگر است. مجری برنامه و رسایی از مشکلات قانونی کارت پایان خدمت هزاران نفر سخن گفتند و تخفیف قائل شدن برای عده ای فوتبالیست، تبعیض نسبت به متخلفان غیرفوتبالیست است و اگر قرار باشد به همه متخلفان تخفیف داده شود، آن گاه به همه مشمولانی که در شرایط سخت و از بیابان های شرق کشور تا بلندی های یخبندان غرب کشور به سربازی رفته اند، ظلم می شود.

در سال های گذشته، رویکرد مشابهی برای شانه خالی کردن برخی مقامات و مسئولان از زیر بار مفاسدی که در دوره مدیریت آن ها اتفاق افتاده، مورد استفاده قرار گرفته است. بار ها و بار ها، مسئولانی بوده اند که همین که با ضعف های خود در حوزه مفاسد مواجه شده اند، بخش دیگری از کارنامه خود را پیش کشیده اند و آن را دلیلی خوب برای این دانسته اند که جامعه نسبت به مفاسد در حوزه مدیریتی آن ها بی توجهی نشان دهد.

بعید است در کشورهایی که مفاسد اقتصادی در آن ها کمتر است، وجود فساد در کارنامه یک مدیر، باعث خدشه دار شدن ادعای کارآمدی وی نشود؛ به عبارت دیگر، در شرایط عادی فاسد نبودن بخشی از مفهوم کارآمدی مدیر است و نه موضوعی جدای از آنکه بتوان آن را نادیده گرفت.