• در حالی که روابط ایران با جامعه ی جهانی بهبود می باید، اما تعداد محکومان به مرگ و اجرای اعدام ها به میزان بالایی رسیده است. کشورهای عضو سازمان ملل نباید فشار بر ایران را کاهش دهند. محمود امیری مقدم مدیر کل حقوق بشر ایران و رافائل چونُی هازن، مدیر کل اتحاد علیه مجازات مرگ، نسبت به این موضوع اقامه ی دعوا کرده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۱۱ دی ۱٣۹٣ -  ۱ ژانويه ۲۰۱۵

منبع عکس: آژانس کی استون


در حالی که روابط ایران با جامعه ی جهانی بهبود می باید، اما تعداد محکومان به مرگ و اجرای اعدام ها به میزان بالایی رسیده است. کشورهای عضو سازمان ملل نباید فشار بر ایران را کاهش دهند. محمود امیری مقدم مدیر کل حقوق بشر ایران و رافائل چونُی هازن، مدیر کل اتحاد علیه مجازات مرگ، نسبت به این موضوع اقامه ی دعوا کرده اند.
مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ ۱٨ نوامبر در تصویب قطعنامه ی سالانه اش در رابطه با تجاوز به حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران و به خصوص افزایش تعداد اعدام ها در کشور به بیان نگرانی اش پرداخته است. امروزه ایران اولین کشوری است که این تعداد اعدام را نسبت به تعداد افراد جمعیت اش در جهان انجام می دهد. چون در این مجازات کمتر احترامی نسبت به قوانین وجود دارد، اجرای مجازات مرگ، به شدت سنگین است.
جای تعجب نیست، این قطعنامه، در بین ملت های فرانسوی زبان مانند آفریقای مرکزی، هاییتی، کامرون و فرانسه حمایتی مهمی را به دست آورده است.
با این حال کشورهای زیادی همچون سنگال، رواندا، لائوس، تونس، گابون به این میثاق بین المللی نپیوسته اند و از رای دادن به این میثاق خودداری کرده اند. این سکوت ناامید کننده است. حتی متاسفانه کشور کومور مخالف این قطعنامه رای داده است و سال قبل هم در مخالفت با این میثاق رای داده بود.
تعدادی از دیپلمات ها به طور خصوصی گفته اند که از یک سو با انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور حکومت جمهوری اسلامی و از سوی دیگر با ایجاد شرایط بهبود روابط سیاسی با ایران، اهمیت کمتری به رای این قطعنامه داده می شود. از این رو همه ی گزارش ها نشان می دهند که وضعیت حقوق بشر به ویژه تعداد اعدام ها رو به وخامت رفته است.
اعدام ریحانه جباری در ماه اخیر می بایست توجه زیاد همگان را، به این انحطاط جلب کرده باشد. علی رغم فراخوان های بین المللی، مقامات و مسئولان ایران، این زن جوان را اعدام کردند. زنی که متهم به کشتن مردی بود که می خواست به او تجاوز جنسی کند. همچنین دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در حقوق بشر بلافاصله این اعدام را محکوم نمود به خصوص به خاطر وجود بی نظمی در عدم احترام به قانون.
متاسفانه ریحانه جباری تنها یک نمونه ی منفرد و مجزا نیست. از ژوئن ۲۰۱٣ یعنی تاریخ روی کار آمدن آقای روحانی تعداد ٨۷۰ اعدام در ایران انجام شده است، که به طور متوسط هر روز دو نفر می باشد. این نرخ سالانه ی اعدام از بیست سال پیش به این سو، بسیار زیاد است. از سوی دیگر این که محکومیت های اعدام عموما تحت اقرارهای زیر شکنجه بوده و مراحل اداری آن بدون حضور وکیل برای متهم انجام می شود.
براساس نظر سازمان ملل متحد از سال ۲۰۱۱ نزدیک به ۶٣ درصد از اعدام های اجرا شده در ایران، مربوط به اعدام های قاچاقچیان مواد مخدر است که از آن سند و مدرک تهیه شده است و به صورت مستند در آمده است، زیرا جرم مواد مخدر، منطبق با معیارهای جدی جرایم تحمیل شده از طرف حقوق بین الملل نیست. حتی تعداد زیادی هم به خاطر فعالیت های سیاسی مسالمت جویانه اعدام شده اند.
از سوی دیگر، ایران هنوز مجازات اعدام را برای متهمان نوجوان حذف نکرده است. حداقل اعدام سیزده نوجوانان در سال ۲۰۱۴ اجرا شده است.
به طور متناض نمایی، روابط بین ایران و جامعه ی بین المللی جهانی بهبود می یابد در حالی که تعداد اعدام ها در ایران به حد سرسام آوری رسیده است. وقتی که دبیر کل سازمان ملل اخیرا ترس خود را پیاده شدن سیاست اعدام در کشور اعلام کرده است، رئیس قوه ی قضاییه ایران صادق لاریجانی پاسخ داده است که: "آقای دبیر کل سازمان اصلا کی هست که به ما بگویید که ما باید اعدام ها را متوقف کنیم؟"
امروزه بیشتر از همیشه، مهم است که بر موضوع حقوق بشر تمرکز شود و موضوع اعدام را به عنوان موضوع اصلی در دستور کار قرار دهیم ولی در عین حال با ایران هم مذاکره و گفتگو می کنیم. سازمان ملل متحد باید نوکِ پیکانِ اصلاحات شود تا استفاده و کاربرد اعدام را کاهش دهد و بعد از آن هم، مجازات اعدام را ملغی کند.
آقای روحانی براساس برنامه و تعهداتش در رابطه با حقوق بشر در ایران انتخاب شده است. افکار عمومی هر روز بیش از بیش مخالف، توسل جستن به مجازات اعدام می شود به خصوص اعدام در ملا عام، متهمان مواد مخدر و اعدام نوجوانان. این تغییر در افکار عمومی محدود به مدافعان حقوق بشر و یا جامعه ی شهری نمی شود. تعداد زیادی از علمای مذهبی هم صدایشان در مخالفت با بعضی زمینه های اعدام شنیده می شود.
در اواخر دسامبر، مجمع عمومی دوباره برگزار خواهد شد تا به طور رسمی قطعنامه ایی نسبت به حقوق بشر در ایران صادر شود. اگر ملیت های فرانسوی زبان رای مثبت بدهند دوباره فرصت جدیدی دست خواهد آمد تا به ایرانی ها و دولتشان یاد آوری شود که حق زندگی یک دغدغه ی بین المللی است. 

نویسندگان: محمود امیری مقدم، رافائل چونُی هازن - لوتام سوئیس
مترجم: شادی سابُجی- سایت اخبار روز