از : روزبه صالحی
عنوان : سایش تدریجی امواج اصلاحات بر ساحل صخره ای اصولگرائی
آقای پورمندی با " نگاهی به بیانیه و مبانی وحدت جمهوریخواهان " چه را می جوید و زبهر که می جوید؟روشننیست. لیکن نگاه پورمندی فراتر از" قطعنامه پیرامون همکاری، همگرایی و وحدت جمهوریخواهان ایران " همایش ششم اجا بال می گشاید و گرایش عمده و قابل توجه اجا را نشان می رود و می نویسد:"حرکت اصلاح طلبانه دوم خرداد ... نتوانسته است حقوق اساسی مردم و آزادی‌های.. را تثبیت کند. یکی از علل " بن بست اصلاحات" سرسختی اقتدارگرایان در تداوم استبداد است، اما علل دیگر آنرا باید در محدودیت برنامه سیاسی اصلاح طلبان، تناقضات نظری، اتکای یک سویه بر ظرفیت‌های قانون اساسی و کم توجهی به سازماندهی نیروهای جامعه مدنی جستجو کرد. این تجربه نشان داد که اصلاحات تدریـجی و قانونی به میانـجی مجلس و قوه مجریه، بدون تکیه به نیروی سازمان یافته مردم و تغییرات بنیادی در قانون اساسی به سرانـجام نـخواهد رسید."
نگاه مورد تاکید اجا با واقعیت جامعه کنونی ایران و توازن قوا در ساخت اجتماعی کشور تطابق دارد. قطعنامه پیرامون همکاری، همگرایی و وحدت جمهوریخواهان ایران همایش ششم اجا اذعان می دارد ضمن تاکید مجدد بر اصول مندرج در بیانیه " برای اتحاد جمهوریخواهان " همه جمهوریخواهان کشور را به همکاری و همراهی بیشتر در مبارزه برای استقرار مردمسالاری فرا میخواند و از اعضا و دوستداران اجا میخواهد که از هیچ تلاشی در این راه فروگذار نکنند.
خب! این جمله در حرف بسیار نیکو وعالیست اما در عمل چه؟ آیا کدام نشانه ای از تمایل و یا حمایت جمهوریخواهان داخل کشور( به شمول اصلاح طلبان و اعتدالگرایان دینی و ملی مذهبی ها ) پشتوانه این اصل است؟ این اصل زمانی قابلیت اجرائی دارد که بتوان ثابت کرد تمامی جمهوریخواهان اقطاب و درون و بیرون حاکمیت دجار دگردیسی کامل شده اند و یا به هژمونی ما جمهوریخواهان خارج کشور تمکین کرده اند؟ آیا وجود رگه های سکولاریستی ما جمهوریخواهان با نواندیشان دینی قرابت کافی دارد تا ما را در یک صف کنار هم قرار دهد؟
در جای دیگر می خوانیم:" در مسیر دستیابی به تشکل بزرگ و فراگیر جمهوریخواهان ایران، در شرایط سلطه‍ی استبداد و سرکوب خشن آزادیخواهان، مبارزان خارج از کشور نقش مهم و برجسته ای بر عهده دارند و فعالیت یکپارچه ما میتواند در پیوند با کوشندگان داخل کشور در هر چه رساتر شدن صدای آزادیخواهی و فراگیر شدن گفتمان جمهوریخواهی، نقش قاطعی داشته باشد. همایش ششم بر این باور است که جمهوریخواهان خارج از کشور میتوانند و باید در یک تشکل واحد گرد هم آیند."
این جمله فاقد دلائل محکم است زیرا از یک طرف به جمهوریخواهان خارج از کشور نقش مهم و برجسته ای واگذار می کند و از طرف دیگر فعالیت یکپارچه ما خارج کشوری ها را به کوشندگان داخل کشور پیوند می زند. سپس نتیجه گیری ساده وخودپسندانه ای در برابر ما قرار می دهد که باید در هر چه رساتر شدن صدای آزادیخواهی و فراگیر شدن گفتمان جمهوریخواهی، نقش قاطعی داشته باشید. خب اگرموضوع بهمین سادگی بود که دیگر مشکلی نداشت. در هر صورت مصوبات همایش ششم اجا در حالی که درصدد راهگشائی برای جمهوریخواهی است به یکباره نگاه اقای پورمندی، ناگهان خواننده را میخکوب می کند که این مصوبه کجا بوده که ما خبری از آن نداریم؟
آقای پورمندی به موضوعی اشاره می کند که در مصوبات همآیش ششم اجا پیدا نمی شود. شما بدون نقل ماخذ خبر نوشته اید:" بیانیه ولایت فقیه و نهادهای وابسته به آن را بزرگترین مانع تحول می داند و می توان گفت که شاه بیت راهکار مورد نظر آن، گره زدن سرنوشت "گذار به دموکراسی" با "تغییر قانون اساسی از طریق مراجعه به آرای عمومی" است."
شما از قطعنامه به مثابه مصوبه همایش فاکت آورده اما برای اعمال سلیقه خود احترام به رای جمع را نادیده گرفته و به مفاد بیانیه اشاره می کنید. این یعنی خلط مبحث جز این است آقای پورمندی؟
باید گفت که کار روی موضوع شعار تاکتیکی اصلاح قانون اساسی یا شعار تغییر قانون اساسی به شورای هماهنگی منتخب همایش سپرده شده است. ولی شگفتا که آقای پورمندی شعار "تغییر قانون اساسی" را با شعار "تغییر در قانون اساسی" جابجا می کند تا کماکان ذهنیگری مبتلابه برخی جمهوریخواهان را آشکارتر سازد و در پایان باید بنویسم که به قول " آنتونی گیدنز " حرکت اصلاح طلبانه چون موج به ساحل سنگی می خورد و به طور تدریجی و بطئی آن را می فرساید. پس سایش اقتدارگرائی جز با امواج مداوم و آهسته و پیوسته اصلاحات میسر نشده و نمی شود.
۶۵۹۹۷ - تاریخ انتشار : ۱۵ دی ۱٣۹٣
|