اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۲ دی ۱٣۹٣ -  ۱۲ ژانويه ۲۰۱۵

* ما می بایست برای روی کار آوردن آلترناتیـــــو مردمی تدارک بینیم
* زد و بندهای گازی-نفتی ولایی ها و کنسرن های جهانی، و زمینه سازی برای سرکوب خشن تر جنبش کارگری ایران و جهان


بنا به گزارش رسانه های درون و برون مرزی، در چارچوب زد و بندهای اقتصادی قابل پیش بینی میان دولت «تدبیر و امید» در یک سوی، و بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و کنسرن های فراملی در دیگرسو، «خط لوله صلح» برای صدور گاز ایران، نه به سوی هندوستان، بلکه به طرف عمان – همانجایی که رایزنی های پنهان از پیش از انتخابات ریاست جمهوری کنونی جریان داشته و توافق های آغازین برای بسته شدن قراردادهای نفتی-گازی «مجهول و طولانی» صورت گرفته - کشیده خواهد شد. این رویکرد باج دهی اشکاری است به «مستکبران جهانی»، و اقدامی است در راستای دنبال گیری ریزه خواری های پیشین ولاییان با اتکا به اقتصاد تک محصولی-نفتی کنونی.
انتقال گاز ایران از راه عمان به زیان منافع ملی-منطقه ای ماست، چرا که جایگاه کنسرن های اروپایی-امریکایی را در منطقه ی نفت خیز خاورمیانه بیش از پیش محکم می کند. به زیان همگرایی اقتصادهای کلان آسیاست (که در کوران سیاست های استعماری پنج سده ی گذشته، و از جمله جاسازی کشور پاکستان از سوی انگلیس، بویژه میان ایران و هندوستان آسیب سترگ دیده است)، چرا که به جای انتقال انرژی و گاز از راه دریا به بازار هندوستان و زمینه سازی برای گسترش همکاری های همه سویه با این شریک بزرگ و تاریخی کشورمان، به سیاست های ورشکسته ی دوران صفوی نگریسته است. در ستیز است با منافع کشورهای رو به رشد، چرا که از امکانات کشورهای «بریکس» (دربرگیرنده ی چین، هندوستان، برزیل، افریقای جنوبی و روسیه) برای مقابله با فشارهای روزافزون بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و کنسرن های نفتی-نظامی-مالی جهانی به گونه ی چشمگیری می کاهد. انتقال گاز ایران به هند، با توجه به انباشته های گازی روسیه و پیمان نامه های بسته ‌شده میان چین و روسیه در زمینهٔ گاز و نیز سیاست های نوین چین برای سرمایه گذاری های گسترده تر در کشورهای آسیایی و بازسازی جاده ی ابریشم، می تواند کشورهای “بریکس“ را در موقعیت برتری در رده آرایی های جهانی، بویژه در زمینه ی دسترسی و بهره گیری از اندوخته های انرژی جای دهد، و عرصه را برای رشد اقتصادی شتابان تر کشورهای رو به رشد در گستره جهانی فراهم سازد.
رویکردهای کنونی ولاییان در زمینه ی توان دهی به شرکت های فراملی اروپایی-امریکایی در یکی از برجسته ترین رشته های اقتصاد جهان، همانا بخش انرژی و گذرگاه های وابسته بدان، همکاری تنگاتنگی است میان زراندوزان ایران و جهان برای یورش های گسترده تر به جنبش های کارگری-توده ای فرازمند، چه در کشورهای رو به رشد و غیرصنعتی، و چه در کشورهای پیشرفته و صنعتی. بیهوده نیست که همزمان با برنامه ریزی برای تحمیل قراردادهای بازرگانی بیداگرانه به کشورهای اروپای باختری، آسیای جنوب شرقی، امریکای لاتین، افریقا، و کشورهای نفت خیز - زیر نام های گوناگونی چون «پیمان نامه های آزاد بازرگانی» - یورش به جنبش جهانی کارگری، از حق اعتصاب گرفته تا خدمات گوناگون اجتماعی، بسابیشتر رو به فزونی نهاده است. تاخت و تازهای سازمان یافته ای که، ترفندهای پایان دهه ی هشتاد میلادی را که به فروپاشاندن جنبش کارگری کشورهای اروپای خاوری انجامید، در یادها زنده می کنند.
همزمان با این یورش گستره ی جهانی به دادخواهان ایران و جهان، پیشنهاد ما به کنشگران کارگری و نیروهای ملی و دمکرات کشورمان، هم چون گذشته، عبارتند از بسیج گستــــــــــرده تر و رزم آورانــــــــــه تر نیروها بویژه در یکان های اقتصادی-آموزشی و کوشش برای دستیابی به آماج هایی چون: کنار راندن دولت «تدبیر و امید»، جلوگرفتن از بسته شدن قراردادهای «مجهول و طولانی» و در ستیز با منافع ملی، تدارک انتخابات زدورس ریاست جمهوری، لغو «ابلاغیه اصل چهل و چهار ولی فقیه» پیرامون «فروش» صنعت نفت و گاز و معدن و دیگر دارایی های ملی به «سرمایه گذاران» داخلی و خارجی، پایان دادن به حراج سرمایه های ملی و پیاده سازی بی کم و کاست اصل چهل و چهار قانون اساسی، آزادی همه ی زندانیان سیاسی، فرونشاندن بی درنگ موج تازه ی سرکوب نیروهای ملی و کنشگران کارگری، لغو نظارت استصوابی و حکم حکومتی، و جلوگیری از دخالت نیروهای امنیتی-سرکوبگر در پیکرگیری نهادهای دمکراتیک و بالنده ی مردمی.
این پیام را با سخنان یکی از رهبران سندیکایی بلژیک، در کوران یکی از بزرگترین اعتصاب های کارگری آن کشور پس از جنگ جهانی دوم، به پایان می بریم:
«دولت برای یورش گسترده به مزدبگیران و سندیکاها برنامه ریخته است. هدف ما آن است که دولت را ســـــــاقط کنیم. مسئله اینجاست که چه دولتی راهکارهای تازه عرضه می کند. ائتلاف های سنتی در بلژیک همگی ریاضت های اقتصادی وحشیانه را در دستور کار خود می نهند. از این روی ما می بایست پیرامون آلترناتیــــــــــوهای سیاسی ژرف بیاندیشیم.»

با درودهای گرم به کارگران و پیکارگران درون مرز که :
علیرغم شرایط بسیار سخت امنیتی-نظامی
علیرغم سرکوب ها و کشتارهای پی در پی
علیرغم جو وحشت و مرگ
بی گسست حماسه می آفرینند!

کمپین هنرمندان و نویسندگان و کنشگران حقوق بشر
پیام سی و دوم به یاران و رزمندگان درون مرز، دیماه نود و سه