غزلواره


اسماعیل خویی


• بر تارکِ جوانی ی فروردین
دارد شکوفه رخشه ی الماس
انگار
نقاشِ چیره دستِ بهار،... ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۶ دی ۱٣۹٣ -  ۱۶ ژانويه ۲۰۱۵


بر تارکِ جوانی ی فروردین

دارد شکوفه رخشه ی الماس

انگار

نقاشِ چیره دستِ بهار،

امسال،

از پارسال

نقش و نگارِ تک به تکِ شاخه های درختان را

خوش رنگ تر ز کار در آورده است؛

با کوششی سرشته به وسواس.

و، بر زمینه نیز،

فرشِ چمن

از سُنبل و بنفشه گل آذین تر است؛

و پنجه ی نسیمِ تازه نَفَس می کند نثار

                                        بر این فرش

بارانِ پولک از شکوفه ی گیلاس؛

و چیدمانِ هندسی ی لاله ها و نرگس ها نیز به آیین تر است؛

و نَشت کرده است

                   در نَفَسِ روز نیز

                                  عطرِ شب افشانِ یاس.



باری، تمامِ چشم انداز

در چشمِ من، برآیشی از زندگی

با جانِ عطر در تنِ رنگ است.

و، بی گمان، اگر تو نیز با من می بودی

و رهگذارِ بامدادی ی این نوشکفته چمن می بودی،

مثلِ همیشه،

       وقتی

         چیزی

چشمِ دل ات را می گرفت،

                        می گفتی:

-"به به !ببین چه ناز و قشنگ است!"

آری:

و از همین روست

کامروز

از روزهای پیش،

                دل ام

بسیار بیشتر برای تو تنگ است.



سی ام فروردین ۱٣۹٣،

بیدرکجای لندن