از : البرز
عنوان : پایان شب، روز است
تقدیم به فردا، فردایی که در آن، تمامی زخمها التیام یافته، و زمینه های لازم برای پیشگیری و درمان زخمهای تازه به نحوی معقول فراهم است.
فردا، شب، روز،
مفاهیمی ثابت در شعر امروز.
فردا را کسی ندیده،
از همان آنجایی که:
ایستاده ام،
ایستاده ای،
ایستاده است،
فردا مصور میشود.
در شناخت روز،
خطای چشم،
نقاط کور،
صدای تصادم محل تقاطع،
سه امکان معقول موجود
شب را همه به یکسان می شناسیم،
سیاه است و زغالی رنگ،
کسی کسی را نمی بیند،
همه تنه می زنند،
بی آنکه قصد تنه زدن باشد.
اتاق به یکباره نورانی شده،
باعث آزار پلک چشم و چشم شده،
پایان شب، روز است،
و این تغییر چشم نواز است.
البرز
۶۶۵۵۰ - تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱٣۹٣
|