• گزارش امنیتی مونیخ در ۲۰۱۵ با رکورد بی سابقه ای منتشر شد. در بروشور کنفرانس امنیتی مونیخ که امسال برای اولین بار منتشر شده، آمده است: "تعداد کشورهائی که در یک یا تعداد بیشتری از بحرانهای جنگی شرکت داشته اند، در سال ۲۰۱۳ به بالاترین رقم خود رسیده است. چیزی بیش از ۴۶ درصد دولتها در جنگها یا نبردهای داخلی شرکت داشته یا به این جنگها کشیده شده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱۰ فوريه ۲۰۱۵

* کشورهائی که در حال جنگند، پیوسته بیشتر می شوند. معماری امنیتی غرب در هم می شکند. این دو پدیده بهم پیوسته اند. و جهان باز هم خشن تر می شود.

گزارش امنیتی مونیخ در ۲۰۱۵ با رکورد بی سابقه ای منتشر شد. در بروشور کنفرانس امنیتی مونیخ که امسال برای اولین بار منتشر شده، آمده است: "تعداد کشورهائی که در یک یا تعداد بیشتری از بحرانهای جنگی شرکت داشته اند، در سال ۲۰۱٣ به بالاترین رقم خود رسیده است. چیزی بیش از ۴۶ درصد دولتها در جنگها یا نبردهای داخلی شرکت داشته یا به این جنگها کشیده شده اند. این تعداد، با سرعتی زیاد بسان دهه های گذشته بالا رفته است. بزودی نصف کشورهای روی زمین در جنگ قدرت شرکت خواهند داشت. هیچوقت بعد از پایان جنگ جهانی دوم این همه دولتهای متخاصم نبوده اند.
رکورد جدید جنگی، اتفاقی نیست واین در بخشی بزرگ از تشکیلات سیاست خارجی دولت فدرال آلمان به ثبت رسیده است. "توماس بگر" مدیر بخش برنامه ریزی وزارت امور خارجه در نسخه جدید منتشر شده ی مجله مشهور آمریکائی "فصلنامه واشنگتن" می نویسد: "به احتمال زیاد بحران های دائمی و موازی جاری، دیگر استثنا نیستند بلکه بیشتر قانون سیاست خارجی در پهنه یِ اقتصادی- سیاسی یک جهان با شکنندگی رو به افزایش است. مقاله او از طرف کنفرانس امنیتی مونیخ در اینترنت به بحث گذاشته شده است. "بگر" ادامه می دهد: بحران، دیگر هنجاری جدید است. ممکن است با وضعیتی در نظم پیشین روبرو شویم که بخش هائی از نورمهای آن بحث برانگیز و یا فرسوده اند که با ساختاری موازی جایگزین می گردند و یا در بخشهائی از آفریقا یا خاورنزدیک بکلی از بین می روند. نظم قدیمی؟ نظم تحت سلطه غرب که از سال ۱۹۹۰ درآن قدرتهای"پیمان اتلانتیک شمالی" یعنی کشورهای عضو ناتو فرمانروائی دارند واز این راه به ثروت هنگفت وبیسابقه ای دست یافته اند. این سیستم جهانی دیگر با ثبات نیست.

فروپاشی نظم جهانی در کانون توجه
کنفرانس امنیتی مونیخ با این عنوان در اواسط ژانویه برای نشست امسال دعوت کرد. "ولفگانگ اشینگر" رئیس کنفرانس امنیتی در باره آن میگوید: " بحران اوکراین، درگیری های برجا مانده، پروسه فروپاشی در خاورنزدیک و پدیده های ترور مثل پدیده به اصطلاح حکومت اسلامی نشان دادند که در حال حاضر بنیان مقررات نظم بین المللی به بوته آزمایش گذاشته شده اند." از آن موقع این نقطه نظر مدام قوت گرفته است. او در هیجدهم ژانویه در روزنامه "وِلت" بیان داشت که "ما درماندگی هیئت مدیره جهانی را داریم تجربه می کنیم. او در سی ام ژانویه به "تاگِز اشپیگل" گفت که: "مقررات بین المللی فرو میپاشد. و با بیان این مطلب بر هیچکس پوشیده نخواهد ماند که: "ما در دهه فروپاشی نظم و مقررات، زندگی می کنیم."
چه اتفاقی افتاده است؟ نگاهی به خاورمیانه، وضعیت امور را آشکار می کند. حالا درست دوازده سال می شود که ایالات متحده آمریکا می خواست به هر طریقی که شده در راس قدرت جهانی قرار گیرد. هجوم به عراق. مدا م صحبت از خاور میانه بزرگ بود. خاورمیانه ای که طرفدار غرب باشد. این جنگ قدرتِ ارزانقیمتی با چین بود. "جورج دبلیو بوش" رئیس جمهور ایالات متحد در نظر داشت با عوض کردن رژیمهای عراق، سوریه و ایران، شرایط مناسب را بوجود بیاورد. نتیجه آن چه شد، آشکار است. ایالات متحده همراه با اروپای متحد حرکت بعدی را درجهت خواسته هایشان کردند. لااقل می بایستی در لیبی و سوریه نیروهای وفادار به آنها، به حکومت رسانده شوند. امروز هر دو کشور به قعر جنگ داخلی افتاده اند. آنها غرب گرا نیستند. آیا ممکن است که کشورهای خاورمیانه بی هیچ مسولیتی با خاک یکسان شوند بدون آنکه خطری متوجه غرب گردد؟ در سال ۲۰۱۴ این مسئله تغییر کرد. با حکومت اسلامی یک قدرت بسیار خشن پدید آمد که غرب را مورد حمله قرار می دهد.
وقایع ۲۰۱۴ و سیاست شرقی برای کشورهای اروپای متحد وهمچنین ایالات متحده آمریکا، تجربه های نوئی به همراه آورده است. از سال ۱۹۹۰ کشورهای اتحادیه اروپا وایالات متحده آمریکا در شرق اروپا دستی باز دارند. این که اروپای متحد با کشورهای شرق اروپا وسیع تر شد، مسئله ای نیست. و ناتو را تا مرزهای روسیه وسعت داد. چرا که نه؟ "یورجنی گاساروف" معاون ریاست جمهوری روسیه در اوائل سال ۱۹۹۹ در باره نقشه ناتو برای دستیابی به کشورهای حوزه بالتیک در کنفرانس امنیتی مونیخ توضیح داده است که: "اگر ناتو از مرز خط قرمز عبور کند، دیگر رفتار روسیه تغییر می یابد و بالقوه چیزی برای همکاری باقی نمی ماند. او مخالفتش را در مورد دخالت نظامی در کاساوو ابراز داشت. بعد از مدت کوتاهی ناتو یوگسلاوی را بمباران کرد. بعد از چند سالی کشورهای بالکان را به عضویت گرفت بدون اینکه عواقب عکس العمل روسیه را درنظر بگیرد. ناتو وارد اوکراین شد ودخالتش در گرجستان به دلیل وتوی خانم صدراعظم آلمان با شکست مواجه گشت. تغییر وقتی پیش آمد که در کیف در فوریه ۲۰۱۴ کودتا شد. روسیه با ضمیمه کردن کریمه برای اولین بار عکس العمل موثر نشان داد.
اشینگر اواخر ژانویه به "تاگز اشپیگل" توضیح داد که: "در سال ۲۰۱۴ دوره یِ جدیدی اغاز شد که درآن برایِ اولین بار بعد از جنگ سرد، غرب خواسته های ناشی از طبیعت برتری جویش را آن طور که می خواست عملی کرد." او ادامه داد که: "نظم، شکننده شده و یک خلا قدرت بوجود آمده است. هرکسی چیزی را امتحان می کند تا ببیند که تا چه حد می تواند که به جلو رود: پوتین در اوکراین، چین در جهت ژاپن، ایران با دعوای اتمی و مجاهدین با اعمال خوف انگیزی که انجام می دهند." غرب داوطلبانه کنترل جهان را از دست نمی دهد. او با دولت اسلامی می جنگد و"کیِف"را در جنگ داخلی حمایت می کند، برای این که شکاف در سیستم جهانی را با سیمان پُرکند. به همین علت هم حالا به مونیخ می رود. اشینگر توضیح می دهد: "این پمپاژی برای استحکام و تقویت مجدد نظم در گستره جهانی سازی است. جنگ غرب به خاطر" نظم جهانی" مورد دلخواهش به بالاترین حد خود می رسد و بهمین علت تعداد روز افزون دولتهای متخاصم مدام پهنه جهان را به سوی جهنم سوق می دهد.

سابقه وهدف: شبکه یِ اینتر نتی "اشینگر"
کنفرانس امنیتی مونیخ بدون تاخیر گسترش می یابد. به همان صورت که در "وب سایت" آن آمده است: این کنفرانس نه تنها مرکز ملاقات بین المللی کمیته استراتژی است، بلکه بصورت مرکزی برای فراکسیون بالکان در آمده است که این فراکسیون با مدیریت طولانی همکاران "گنشر" و بعد به مدیریت "ولفگانگ اشینگر" مدیرکل وزارت امور خارجه آلمان در آمده و شعبات مختلفی را ایجاد نموده است:
"نشست گروه امنیت کنفرانس امنیتی مونیخ" (که دران بحث هائی با موضوعت منطقه ای و نکات جدید در زمینه امنیت انرژی، امنیت سایبری و سیاست دفاعی صورت می گیرد- م) این فراکسیون هرسال یک بار در یک محل، مثل واشنگتن یا بیجینگ (پکن) در چین ویا حتی ۲۰۱۱ در مسکو با شرکت کنندگان جدید ولی با مدیریت کشور میزبان برگزار می شود. علاوه بر آن از سال ۲۰۱۰ کنفرانس امنیتی با همکاری مخابرات آلمان، گروهی بنام "سران امنیت سایبری" را رهبری می کند. از ۲۰۱٣ با همکاری روزنامه "فرانکفورتر آلگِماینه" گروهی بنام "سران امنیتی انرژی" و نیز مجموعه ای از نمایشگاه هائی با عنوان "آینده دفاعی اروپا" به وسیله "مک کینسی" و کارفرمای سابق مدیر کل وزارت دفاع خانم "کاترین زودر" سازمان یافته است.
علاوه بر این ها کنفرانس امنیتی در مورد تماس با نخبگان جوان هم اقدام کرده است.
این کنفرانس از سال ۲۰۰۹ همراه با"موسسه کوربر" ملاقات رهبران جوان در مونیخ" را سازماندهی کرده است که بنا به این تعریف از قول خودشان: باید ۲۵ نفر از نمایندگان جوان از موسسات حکومتی، پارلمان، "موسسات مخازن یا بقول آلمانیها کارگاه های فکر" (که از راه تحقیق وایجاد و ارزشگذاری، جمع بندئی از استراتژی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بدست می دهند، برافکار عمومی تاثیر گذاشته وسیاست را مشورت می دهند. آنها ایدئولوژی های متفاوتی را نمایندگی می کنند-م)، رسانه های گروهی و سرمایه گزاران داخلی و خارجی را با برجستگان کنفرانس، جهت دیدار و گفتگو هدایت کند. رهبران جوان خارجی در کشورهای مربوطه توسط سفارتهای آلمان انتخاب می شوند. این کنفرانس، اضافه برآن مخارج گروهی بنام "سفیران نوجوان" را تامین می کند که امکان شرکت به سه دانشجوی امیدبخش وجوان حرفه ای برای شرکت در کنفرانس می دهد، با این هدف که نسل برجسته ای را که برای امنیت خارجی و سیاسی ارزش قائلند در مسیری که انتخاب کرده است، همراهی نماید. با این نسل شبکه های اینترنتی هم گسترش می یابند که اشینگر در هرسال با تعدادی هر چه بیشتر، سیستماتیک ارتباط برقرار می کند.

یونگ کروناَوا - یونگه ولت
برگردان : ظفردخت خواجه پور