اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱۰ فوريه ۲۰۱۵

«انقلاب اسلامی؛ انقلاب فرهنگی و فرامرزی»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم دکتر سید محمد حسینی است که در آن می خوانید؛انقلاب اسلامی ایران نه از جنبه زمینه ها و علل وقوع که از نظر ماهیت، کاملا تازگی داشت. اندیشمندان اردوگاه غرب و شرق در آن روزگار، وقوع و مهم تر از آن پیروزی آن را غیرمنتظره معرفی و آن را انقلابی استثنایی توصیف کردند.
حوادث سال های بعد نیز نشان داد که انقلاب اسلامی ایران نه فقط در ماهیت و زمان رخداد، که در گستره تاثیرگذاری نیز ناشناخته و غیرقابل پیش بینی است.
از این رو در پی گذشت بیش از سه دهه از به ثمر نشستن انقلاب اسلامی، استادان بسیاری در پژوهشکده ها و دانشگاه های بزرگ جهان با انجام تحقیقات بنیادین، در پی شناخت بزرگ ترین پدیده تاریخی نیمه دوم قرن بیستم هستند.
آنچه این انقلاب را به تعبیر خانم تدا استکاچپول، انقلاب شناس برجسته جهان از سایر انقلاب ها و بخصوص از انقلاب کبیر فرانسه و انقلاب ۱۹۱۷ روسیه متمایز می کند، نقش برجسته معنویت گرایی در آن است.
نویسنده این سطور در کتاب «مبانی راهبردی انقلاب اسلامی» به متغیرهای موثر در تکوین انقلاب اسلامی وزن داده است.
معنویت گرایی در طول تاریخ ایران زمین، بیگانه ستیزی تاریخی مردم ایران، نظام فکری تشیع و مبلغان آن در طول تاریخ و مرجع عالیقدر زمان انقلاب، امام خمینی(ره)، چهار حلقه بنیادی و وزین در تکوین انقلاب اسلامی بوده اند البته عواملی دیگر مانند متغیر نظام بین الملل، توسعه ناموزون حکومت پهلوی و...
نیز در شکل گیری انقلاب اسلامی موثر بود اما این چهار حلقه بیشترین وزن را در تکوین و بالندگی و بخصوص در ماهیت فرامرزی و مرزشکنی انقلاب اسلامی داشت.
در این چهار حلقه البته نقش امام خمینی (ره) جایگاه ویژه ای دارد. ایشان توانست با مدیریت دینی و سیاسی خود سه حلقه اولیه و تاریخی را به هم پیوند دهد و از انرژی آن برای تحقق انقلاب بهره گیرد.
میشل فوکو در کتاب «ایرانی ها چه رویایی در سر دارند؟» فصلی را با عنوان «رهبر اسطوره ای شورش ایران» نوشته است که در آن از امام خمینی این گونه یاد می کند:
«از اینجاست که نقش شخصیت آیت الله خمینی که پهلو به افسانه می زند. امروز هیچ رئیس دولتی و هیچ رهبر سیاسی، حتی به پشتیبانی همه رسانه های کشورش نمی تواند ادعا کند که مردمش با او پیوندی چنین شخصی و چنین نیرومند دارند.
این ارتباط شاید به سه چیز مربوط شود: خمینی اینجا نیست، ۱۵ سال است که او در تبعید است و خودش نمی خواهد که پیش از رفتن شاه از تبعید بازگردد؛ خمینی چیزی نمی گوید، چیزی جز نه ـ نه به شاه، به رژیم، به وابستگی؛ـ و بالاخره خمینی آدم سیاسی نیست. حزبی به نام حزب خمینی و دولتی به نام دولت خمینی وجود نخواهد داشت.
پس این یکدندگی که هیچ چیز سد راهش نمی شود در پی چیست؟ پایان وابستگی که در آن، پشت سر آمریکایی ها می توان نوعی هماهنگی جهانی و «نظم جهانی» را دید؟ پایان وابستگی که دیکتاتوری ابزار مستقیم آن است اما بازی سیاست هم می تواند عامل غیرمستقیم آن باشد؟ پس با قیام خود به خودی که فاقد سازمان سیاسی باشد سروکار نداریم، بلکه این جنبش است که هدفش هم رهایی از استیلای خارجی و هم نجات از سیاست داخلی است.»
انقلاب اسلامی که نخستین انقلاب دینی و فرهنگی در قرن بیستم بود، ماهیتی فرارونده و مرز شکن داشت و دارد.
انقلاب اسلامی در فضای ماتریالیستی نظام دوقطبی و رقابت الگوی های مادی لیبرالیسم و سوسیالیسم منادی معنویت گرایی نه فقط برای مسلمانان بلکه برای همه جهان بود.
میشل فوکو درباره انقلاب اسلامی صریحا اظهار کرده است که از زمان انقلاب فرانسه تاکنون برای نخستین بار، انقلاب و معنویت به یکدیگر پیوند خورده است.
او می نویسد: «من دوست ندارم که حکومت اسلامی را ایده یا حتی آرمان بنامم. اما به عنوان خواست سیاسی مرا تحت تاثیر قرار داده است. مرا تحت تاثیر قرار داده است چون از این جهت کوششی است برای این که سیاست یک بُعد معنوی پیدا کند.»
فوکو در جایی دیگر به بن بست سیاسیون در درک پدیده انقلاب اسلامی اشاره می کند و این که این انقلاب اهدافی جهانی دارد و اگرچه جنس آن مذهبی است اما در نظر دارد تا مذهب را در روی زمین پیاده کند.
بنابراین انقلاب اسلامی با تصمیم کارگزاران خود اراده مرز شکنی و فراروندگی را به دست نیاورد بلکه در ذات خود مرزها را شکست و پیامی از جنس یک الگو برای کشورهای وابسته و خسته از مداخلات خارجی و برای ملت های اسیر در فرهنگ ماتریالیسم شرق و غرب ارائه کرد.
الگوی رفتاری جمهوری اسلامی و تاثیری که در بلندمدت بر ملت های منطقه نهاد نشان داد؛ انقلاب اسلامی در ذات خود مرزها را درمی نوردد و این تاثر نه از جنس مداخلات مدل سوسیالیسم و کاپیتالیسم که از جنس فرهنگی بوده است.
انقلاب اسلامی برای کشورهای عضو جنبش عدم تعهد نیز مبدل به یک الگوی عملی شد. جان فوران، توسعه ایران در دوره پهلوی را توسعه ای وابسته خواند.
به اعتقاد او ایران در دوره قاجار یک کشور حاشیه ای در نظام جهانی بود و در دوره پهلوی به یک کشور نیمه حاشیه ای اما وابسته مبدل شد.
انقلاب اسلامی این الگو را تغییر داد. امروزه همه دولت ها و حتی دولتمردان آمریکایی بارها اقرار کرده اند که جمهوری اسلامی (به عنوان نهاد برآمده از ساختار انقلاب اسلامی) یک قدرت منطقه ای مستقل است.
نقش ایجایی ایران در فرآیند امنیت سازی خاورمیانه و دلگرمی و اتکای ملت های منطقه به جمهوری اسلامی همه ناشی از خون انقلاب اسلامی است که در پیکره جمهوری اسلامی در جریان است. مقاومت ۱۰ ساله ایران در برابر قدرت های جهانی در مورد پرونده هسته ای ایران و توان بازدارندگی ایران نیز منبعث از آموزه های انقلاب اسلامی است که توسط تصمیم گیران سیاسی در ایران عملیاتی می شود.

کیهان:فردا همه می آیند
«فردا همه می آیند»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شمسیان است که در آن می خوانید؛فردا سی و ششمین فجر انقلاب شکوهمند اسلامی از سپیده دم بی کران ایران اسلامی خواهد دمید. جوی های کوچک امت عاشق، از کوچه پس کوچه های شهرها به هم می پیوندند تا دریای خروشان و مواج بیداری ایرانیان عاشق اسلام و انقلاب را پس از سی و شش سال دیگر بار و پرشکوه تر از همیشه به رخ جهانیان بکشد و ثابت کند که نهضت اسلامی ما زنده و پویاست و گذر ایام نه تنها از اوج و بلندی آن نکاسته، که بلوغ و بالندگی آن را در پی داشته و نویدبخش فرداهایی روشن تر و امیدبخش تر شده است.
شاید برای هیچ کس باور کردنی نبود که نهال نوپایی که سی وشش سال قبل، بدست باغبان پیرلاله ها در طوفانی ترین نقطه عالم و در مقابل صدها باد مخالف کاشته شد، حتی برای یکسال هم تاب و توان دوام آوردن داشته باشد. در منطق حاکم بر آن روز دنیا، ادامه حیات سیاسی، تنها منوط به تعلق به یکی از دو اردوگاه اصلی قدرت یعنی آمریکا یا شوروی بود و طبیعتا در چنین فضایی خروش یک ملت به پا خاسته بی درنگ زیر چنگال آنها به خاموشی می گرائید و در همان لحظات و در روزهای نخست از پا می افتاد و یا در بهترین وضعیت، پس از کوتاه زمانی با انحراف از مبانی و شعارهای اصلی، به دامن یکی از ۲ بلوک قدرت می غلطید و به یکی از اقمار آنها تبدیل می شد. تجربه ده ها انقلاب و قیام سرکوب شده و منحرف شده در سراسر جهان، از درستی این گزاره و بر باد رفتن آرزوهای انقلابیون و پابرهنگان جهان حکایت می کرد. این رفتار درباره انقلاب ما هم با دقت و وسواس عجیب و با بکارگیری قوی ترین و زبده ترین عوامل صورت گرفت و البته در تمامی ابعاد ممکن.
کودتاهای مختلف شورش های به ظاهر قومی و منطقه ای گوناگون و برپایی فتنه های رنگارنگ، تنها برگ کوچکی از این جنایات و تلاش ها برای از پا انداختن نهال نوپای انقلاب اسلامی بود. افزون بر آنها، سازمان های جهنمی تروریستی هم به جان مردم بی گناه و انقلابی افتادند و چون می دانستند پشتیبان اصلی این نهضت الهی، مردم پابرهنه و پاکباخته و خداجوی ایران اسلامی هستند، کوشیدند آنان را با انتقام گیری و قتل و شکنجه، از راهی که آمده بودند بازگردانند. اما چون عزم مردم روز به روز محکمتر شد و امید آنها برای براندازی کوتاه مدت بر باد رفت، جنگی همه جانبه را در ٣ سالگی انقلاب تحمیل کردند. آوردگاه جنگ تحمیلی، مهمترین و در عین حال متفاوت ترین نبرد تاریخ معاصر بود. معمول همه نبردهای آن ایام این بود که در اصل نبرد بین ۲ ابرقدرت آن روز جهان بود اما در جنگ ما معادله به شکل عجیبی تغییر کرد. ایران اسلامی، با دست خالی همزمان با شرق و غرب عالم در نبرد بود.
همان روزهایی که میراژها و سوپر اتانداردهای فرانسوی، چیفتن های انگلیسی و لئوپاردهای آلمانی، کشورمان را بمباران می کردند، میگ ها و سوخوها و موشک های اسکادبی شوروی آن روز، شهرها و جبهه های ما را زیر آتش کین و ناجوانمردی خود گرفته بودند اما باز هم جانفشانی جوانان و پیران ایران اسلامی، ورق جنگ را برگرداند و کار را به جایی رساند که متجاوزین از رشادت مردم عزیزمان به حیرت و تعجب افتادند.
اما راز این مخالفت های گسترده و پرهزینه دشمنان و دلیل پیروزی و استقامت ستودنی و تاریخی مردم ایران چه بود؟ چه اتفاقی افتاده بود که دشمنان انقلاب را تا این حد سراسیمه کرده بود و چه شده بود که ایرانی که تا قبل از انقلاب، کشوری عقب مانده و شکست خورده در همه عرصه ها بود، به کشوری مقاوم و استوار در برابر شرق و غرب بدل شده بود؟
عصر انقلاب اسلامی و روزگار پرشکوه پیروزی ما، روزگار سلطه و غلبه گفتمان مادی گرایی بود و این گفتمان غالب در جهان آن روز بود. اما انقلاب اسلامی در آن روزگار، حرفی نو و ایده ای تازه به جهان ارائه کرد. گفتمانی که بی تردید، ناقوس مرگ ایسم های پوشالی و ساختگی را به صدا در می آورد. همین نگرانی برای آن همه دشمنی کافی بود. آنها می دانستند که جهان خسته از ستم، بدنبال راه نجاتی است تا زنجیرهای فقر و تبعیض و ناعدالتی را از پای بشریت باز کند و انقلاب و گفتمان امام، نویدبخش این راه بود.
برای فهم بهتر و کشف این راز، باید آراء و اندیشه های معمار انقلاب را مرور و بررسی کرد و فهمید در این آراء و اندیشه ها، چه نکته ای بود که ملت های مستضعف را به خود جلب کرد؟ و چه چیزی بود که دشمنان را تا این حل مستاصل و نگران می کرد؟ در بعد ایجابی، ایمان به غیب و باور توانمندی های ملت ها و خوداتکایی، همان رمز و رازی بود که نگاه ملت های عالم را به انقلاب، خیره کرد. اما در بعد سلبی و نگران کننده برای استعمارگران، ظلم ستیزی و قیام برای گسستن زنجیرهای ستم و بیداد و در انداختن طرحی نو، نکته ای بود که دشمنان را به وحشت انداخته بود. این دو پیام برگرفته از سروش غیبی و ندای آسمانی اسلام بود که امام راحل، تمام قد و همه جانبه بر آن تاکید و اصرار داشتند و از همان زمان، گرایش روزافزون جهانی به نسخه اسلام انقلابی امام خمینی(ره) که منطبق و برگرفته از اسلام ناب محمدی(ص) بود، در عالم رقم خورد و موجی ایجاد کرد که تا به امروز نیز ادامه دارد.
تنها تمسک به یکی از آموزه های امام (ره) راحل که بعنوان درس زندگی در دنیای پر التهاب کنونی به ما آموخته بود، برای ایجاد تحولی شگرف در جغرافیای سیاسی عالم کافی بود.
گرچه در آن روزگاران، بعید و حتی غیرممکن به نظر می رسید، اما امام(ره) نوید رهایی مستضعفان را به ما داده بود. نویدی که سالیانی پس از رحلت ایشان، مثل دیگر پیش بینی های او به تحقق پیوست و چشم جهانیان را خیره کرد. کسی باور نمی کرد که ایران و انقلاب نوپای آن بتواند جغرافیای منطقه را عوض کند و در تعیین راهبردهای اساسی جهانی نقش آفرینی کند. اما خدا خواست و چنین شد. با آنکه خیلی ها می کوشند بخاطر برخی مشکلات و ناملایمات (که باید به بهترین شکل برطرف شود) مردم را از راه آمده پشیمان کنند، اما کسی نمی تواند انکار کند که امروز، این ایرانست که حکم می کند در خاورمیانه چه شود و چه نشود. سرمایه گذاری یک قرنی غرب و بیش از نیم قرنی مستقیم آمریکا، و استخدام چندین دولت خودفروخته و مزدور، نتوانست از تأثیر انقلاب ما بکاهد و اینگونه شد که لبنان، فلسطین، سوریه و عراق یکی پس از دیگری به اردوی انقلاب پیوستند و اکنون صنعا در یمن نویدبخش بهاری دیگر در جهان اسلام است. ایرانی که روزگاری با اشاره سفیر و جانشین سفیر آمریکا و انگلیس، تمامی معادلاتش برهم می خورد، به برکت آن دم مسیحایی و قیام و ایستادگی مردمش، به الگوی حقیقی و آرزویی عزیز برای مستضعفان و مسلمانان تبدیل شده است.
اما این همه پیروزی ما نبود و این تنها یک برگ از ماجرایی بود که امام راحل(ره) آغاز کرد و خلف صالحش ادامه داد. پیشرفت های شگرف و شگفتی انگیز در علوم و فنون پیشرفته، چیز دیگری بود که برگرفته از گفتمان امام راحل و با هدایت امام حاضر، جهانیان را خیره کرد. دست یابی به علومی که هیچگاه از اردوگاه قدرت دولت های قدرتمند و ستمگر خارج نشده بود، رعب و وحشت را به کاخ های آنان برد و امید و غرور را به مسلمانان و مستضعفان هدیه کرد. آنگونه که پس از شلیک نخستین موشک دوربرد ایرانی یک مقام ارشد پنتاگون که سالیان طولانی از عمرش را در سازمان جاسوسی آمریکا خدمت کرده بود، با نگرانی و دست پاچگی از بی کفایتی و ناتوانی مقامات آمریکایی که نتوانسته بودند جلوی پیشرفت های ایران را بگیرند گلایه و اظهار کرده بود هدف ایران از تولید موشک های دوربرد، تنها افزایش توان نظامی نیست، که این امر برای آنها، خواه ناخواه بدست خواهد آمد. بلکه آنها می کوشند به تکنولوژی پرتاب ماهواره - که تنها در انحصار چند کشور متخاصم با ایران است - دست یابند. اگر چنین شود ما دیگر حتی در اتاق خوابمان هم امنیت نداریم و ماهواره های ایرانی، همه چیز را از نگاه تیزبینشان خواهند گذراند. او البته نمی دانست که آنچه او از آن نگران است اتفاق افتاده و قطار پیشرفت ایران، بازگشت ناپذیر است.
نباید فراموش کرد که انقلاب اسلامی همه پیروزی های خود را روزگاری بدست آورد که به قول امام راحل «تنهای تنها بود و جز خدا کسی را نداشت و نخواسته بود که جز خدا کسی را داشته باشد» اما تهدیدهای دائمی و تمام ناشدنی آمریکا و هم پیمانانش، جز بر عزت و استقامت و توانمندی مردم ما نیفزود و ثمری جز ذلت بیشتر و روزافزون دشمنان این نهضت اسلامی نداشت. عزت و استقامتی که هر سال در یوم الله ۲۲ بهمن با سرفرازی و غرور به رخ جهانیان می کشند.
روز یکشنبه هفته جاری رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان و پرسنل ارتش با ایشان به اظهارات سخیف یکی از مقامات آمریکایی بدون ذکر نام -دیوید کوهن- اشاره کردند که گفته بود «ایران با دست های بسته پای میز مذاکرات می آید» و پاسخ این گزافه گویی را به حضور پرشور و گسترده مردم در یوم الله ۲۲ بهمن موکول کرده و فرموده بودند، آن روز معلوم می شود دست چه کسانی بسته است. یعنی فردا، که مانند همه ۲۲بهمن های سی و چند سال گذشته، هیچکس در خانه نخواهد ماند.

خراسان:نا اهلان و نامحرمان انقلاب اسلامی
«نا اهلان و نامحرمان انقلاب اسلامی»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی یاراحمدی خراسانی است که در آن می خوانید؛بی شک پیروزی انقلاب اسلامی مرهون رهبری پیامبر گونه امام خمینی و مجاهدت های خالصانه جوانان ایران زمین است که برای احیای دین خدا و ارزش های اسلام دست از پا نشناخته و از نثار جان، مال و آبروی خود دریغ نکردند. همان هایی که بعد از آن همه فداکاری و ایثار در زمان پیروزی-که معمولاً عده ای به دنبال تقسیم غنائم هستند- نه تنها چنین نگاهی نداشتند بلکه حتی برای خود و اطرافیانشان هیچ حقی قائل نبودند تا آنجا که رهبر و مرادِ آن ها خطاب به مردم فرمود: «من که نشسته ام اینجا، من هم هیچ حقی ندارم، ما باید برای شما خدمت کنیم، خودمان نباید استفاده کنیم، خاک بر سر من که بخواهم استفاده عنوانی از شما بکنم، خاک بر سر من که بخواهم خون شما ریخته شود و من استفاده اش را ببرم». علاوه بر این که امام به عنوان مهمترین عامل پیروزی انقلاب برای خود حقی قائل نبودند خطاب به مردم انقلابی نیز چنین وصیت کردند: «من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش می‏کنم که نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد». اکنون که بیش از سه دهه از پیروزی نهضت مردمی ایران می گذرد دوستداران و علاقمندان انقلاب اسلامی می بایست با مروری مجدد بر اندیشه های امام راحل مانع دست یازیدن نااهلان و نامحرمان به انقلاب اسلامی گردند. براساس مبانی فکری رهبر کبیر انقلاب برخی از مهمترین گروه هایی که در دایره نااهلان و نامحرمان قرار دارند به شرح زیر می باشند:
سرسپردگان و دلباختگان شرق و غرب: مبنای نظری انقلاب تحقق «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» در پرتوی نفی «شرق و غرب» بود. لذا آنان که مرعوب بیگانگان و یا دلباخته جذابیت های ظاهری شرق و غرب هستند و در هر مراوده ای حاضرند برای خوشایند خارجی ها ارزش های نظام را با ثمن بخس بفروشند در دایره عناصر اهل و محرم انقلاب اسلامی قرار ندارند.
مدعیان امروز و قاعدین کوته نظر دیروز: «آنهایی که در این چند سالِ مبارزه و جنگ به هر دلیلی از ادای این تکلیف بزرگ طفره رفتند و خودشان و جان و مال و فرزندانشان و دیگران را از آتش حادثه دور کرده‏اند مطمئن باشند که از معامله با خدا طفره رفته‏اند و خسارت و زیان و ضرر بزرگی کرده‏اند که حسرت آن را در روز واپسین و در محاسبه حق خواهند کشیدکه من مجدداً به همه مردم و مسئولان عرض می‏کنم که حساب اینگونه افراد را از حساب مجاهدان در راه خدا جدا سازند؛ و نگذارند این مدعیان بی‏هنر امروز و قاعدین کوته نظر دیروز به صحنه‏ها برگردند.»
مرفهین بی درد: حضرت امام(ره) انقلاب اسلامی را انقلاب محرومین و مستضعفین می دانستند. از آغاز شکل گیری انقلاب اسلامی این محرومین و مستضعفین بودند که در صف اول انقلاب جانفشانی کردند و پیروزی انقلاب اسلامی مرهون این طبقه است. قشرهای سرمایه دار و مرفهین بی درد، نقشی در انقلاب اسلامی نداشتند.«تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت را چشیده باشند، فقرا و متدینین بی بضاعت گردانندگان و برپادارندگان واقعی انقلاب هستند ما باید تمام تلاشمان را بنماییم تا به هر صورت که ممکن است خط اصولی دفاع از مستضعفین را حفظ کنیم"
متحجرین و مقدس نمایان بی هنر: اسلام ناب در منظر امام با هرگونه جمود، سطحی نگری و ظاهر بینی مخالف است. بلکه همواره با نقد و نظرو پویایی و شکوفایی موافق است و هیچگاه با مهر تکفیر و تفسیق به مبارزه با اندیشه ها ی نو نمی رود. در اسلام نابی که ایشان معرفی کرده اند ضمن پایبندی به سنت های صحیح و اصولی، مقتضیات زمان و مسائل روز از اصلی ترین مباحث مورد نظر است. اسلامی که طرفداران واقعی آن همیشه از مال وقدرت بی بهره بوده اند و دشمنان حقیقی آن زراندوزان حیله گر و قدرتمداران بازیگر و مقدس نمایان بی هنر می باشند.
نااهلان سیاسی و تجدیدنظرطلبان دیپلماسی: در حیات سیاسی یک نظام، «نااهل سیاسی» باتوجه به وسعت و گستردگی فضای سیاست که یک جامعه و کشور وسیع را دربرمی گیرد آفت ها و آسیب هایی بسیار گسترده تولید می نماید. بنا به تعبیر امام نااهلانِ سیاسی عناصری هستند که قابلیت و استعداد اصلاح نداشته، ناموافق، منافق و چند چهره و مختل کننده آرامش و امنیت اجتماعی و سیاسی می باشند. بر این اساس «ظاهربینان خرافاتی، تفرقه افکنان و جناح زدگانِ منفعت طلب، روحانی نمایان متحجر و روشن فکران تجدید نظر طلب» از مهمترین نااهلان و نامحرمان سیاسی هستند. همان هایی که رفتارشان بیشتر از آنکه منشاء اعتقادی داشته باشد از روی مصلحت های فردی و جناحی بوده و برای دستیابی به همین منافع همواره ندای تجدید نظر در اصول دیپلماسی سرمی دهند: «آنان که هنوز بر این باورند و تحلیل می کنند که باید در سیاست اصول و دیپلماسی خود تجدیدنظر کنیم و معتقدند که شعارهای تند یا جنگ سبب بدبینی غرب و شرق نسبت به ما و نهایتاً انزوای کشور شده است و اگر ما واقع گرایانه عمل کنیم، آنان با ما برخورد متقابل انسانی می کنند و احترام متقابل به ملت ما و اسلام و مسلمین می گذارند...[باید بدانند]مسئله اشتباه ما نیست، بلکه تعمد جهانخواران به نابودی اسلام و مسلمین است»
فتنه انگیزان و توطئه کنندگان: فتنه انگیزان و توطئه کنندگان و همچنین نیروهای بریده از انقلاب(همان هایی که در ابتدا همراه انقلاب بودند اما در ادامه اهداف انقلاب را فراموش کردند و اکنون در پی این هستند که برای رسیدن به موفقیت خویش به دشمن جواب مثبت دهند چون احساس می کنند که ادامه انقلاب منافع آنها را تهدید می کند)، نیروهای نفوذی و نیروهای بدفهم در دایره نااهلان و نامحرمان نظامند. بنا به تعبیر امام؛ «یکی از مهم ترین وظایف مسلمانان و یکی از بنیادی ترین تکالیف کسانی که مشغول مبارزه با دشمنان اسلام و استعمارگران هستند این است که کانونهای فتنه و توطئه را به خوبی شناسایی کنند و ماهیت واقعی آنها را به مسلمانان بشناسانند و به صراحت بگویند که این کانون ها در خدمت دشمنانند و در ماهیت مزدوری آن ها هیچ شبهه ای وجود ندارد."
سخن پایانی: انقلاب اسلامی ایران امانت و یادگار امام راحل عظیم الشأن و ثمره خون شهداست که ارزشهای مادی برآمده از فرهنگ الحادی و استبدادی مسلط بر جامعه را یکسره به کناری نهاده و ارزشهای متکی بر فرهنگ توحیدی را با همه لوازمش برمی گزیند. براین اساس بنا به فرموده بنیانگذار انقلاب «حفظ نظام اسلامی از اوجب واجبات است، اگر اسلام را می خواهیم باید این جمهوری را حفظش کنیم». در راستای تحقق این تکلیف عظیم الهی که همانا حفظ آرمان های متعالی جمهوری اسلامی است باید تمامی عناصر انقلاب اعم از مردم و مسئولان مانع حضور نااهلان و نامحرمان در دایره خودی ها و
تصمیم گیرندگان نظام اسلامی شوند تا در سی و ششمین بهار آزادی جایگاه عالی امام و شهدا متعالی و روح پرفتوحشان با انبیا و اولیای الهی محشور باشد.

جمهوری اسلامی:۲۲ بهمن و سه نکته مهم
«۲۲ بهمن و سه نکته مهم»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛فردا، انقلاب اسلامی ایران وارد سی و هفتمین سال عمر خود می شود. تردیدی وجود ندارد که مردم ایران در روز ۲۲ بهمن امسال نیز همچون سال های گذشته در راه پیمائی سراسری شرکت خواهند کرد و یکبار دیگر به جهانیان گوشزد خواهند نمود که به انقلاب، آرمان های امام خمینی و نظام جمهوری اسلامی وفادار هستند و هر جا و هر وقت لازم باشد از این انقلاب و نظامی که خود آن را تاسیس کرده اند دفاع خواهند کرد.
درباره راهپیمائی ۲۲بهمن، سه نکته مهم را باید در شرایط کنونی یادآور شویم.
نکته اول اینست که مشکلات و عملکردهای نادرست مسئولین و مانع تراشی های دشمنان هرگز در تعلق خاطر مردم ایران نسبت به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی کمترین خللی وارد نخواهد کرد. در ٣۶ سال گذشته، دولت های مختلف عملکردهای مختلفی داشتند. مردم از بعضی از مسئولین رضایت نداشتند و در مواردی به خاطر فشارهای خارجی از قبیل تحریم ها دچار مشکلاتی شدند، ولی هیچیک از این عوامل نتوانستند اراده مردم را برای شرکت در راه پیمائی ۲۲ بهمن و حمایت از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی سست کنند. علت اینست که رابطه مردم ایران با انقلاب اسلامی، فراتر از مشکلات و عملکردها و مانع تراشی های داخلی و خارجی و یا حتی اختلافات و منازعات جناح ها و احزاب و اشخاص است.
مردم نسبت به این امور، حساس هستند و به مسئولین اعتراض هم دارند و برای آینده انقلاب و نظام نگران هم می شوند ولی هرگز با انقلاب قهر نمی کنند و ایرادها را به نظام جمهوری اسلامی مرتبط نمی دانند. دور شدن از نظام جمهوری اسلامی، خواست دشمن است و تحریم های کنونی نیز با همین هدف برقرار شده اند ولی همانگونه که رهبر انقلاب در سخنرانی ۱۹ بهمن خود گفتند مردم در روز ۲۲ بهمن با حضور در راه پیمائی سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، به دشمنان به ویژه آمریکا خواهند فهماند که شناخت درستی از ایران و ملت آن ندارند. همین حضور همیشگی مردم در صحنه های انقلاب است که توطئه های دشمنان را خنثی می کند و نظام جمهوری اسلامی را بالنده و سرفراز به پیش می برد.
نکته دوم اینست که انقلاب و نظام جمهوری اسلامی به همه مردم ایران تعلق دارند و هیچ فرد یا جمع و گروه و جناحی حق ندارد آن را مصادره نماید. برهمین اساس، حضور مردم در راه پیمائی ۲۲ بهمن نیز به قشر یا گروه یا گرایش و جناح خاصی تعلق ندارد. اینکه چندی قبل یکی از حضرات تلاش کرد حضور مردم در راه پیمائی ۲۲ بهمن را به معنای حمایت آنها از جناح خودش تفسیر کند و آن را به معنای مخالفت با جناح یا تفکر مقابل خود بداند، یک انحراف از مسیر صحیح انقلاب و نظام و ظلم به مردم ایران است. فقط بخشی از مردم ایران، تفکر این قبیل افراد را قبول دارند که البته آنها هم به انقلاب و نظام تعلق خاطر دارند ولی وجود آنها هرگز به معنای نفی حضور کسانی که تفکر و سلیقه و خط مشی آنها را قبول ندارند نیست. در طول سال های اخیر، کشور با حوادثی مواجه شد که در پدید آمدن آنها و طرفداری و مخالفت با آنها همه مردم یکسان فکر نمی کنند و نقطه نظرهای مختلفی دارند. انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ نیز همین واقعیت را نشان داد و اکثریت مردم به خط مشی افراطی «نه» گفتند و دولتی را بر سر کار آوردند که اعتدال را شعار خود قرار داده است. در ۲۲ بهمن سال گذشته رئیس جمهوری در میدان آزادی تهران سخنرانی کرد که تفکر و گرایش کسانی را که خود را صاحبان انقلاب و نظام می دانند و می خواهند ۲۲ بهمن را مصادره کنند قبول ندارد.
حضور مردمی که به این رئیس جمهور رای داده اند و حضور خود رئیس جمهور در راه پیمائی ۲۲ بهمن به معنای تعلق خاطر آنها به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی است کما اینکه حضور کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری ناکام شدند و هواداران آنها نیز به معنای تعلق خاطر آنها به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی است. علاوه بر این، آن دسته از مردم که به هیچیک از این دو تفکر و جناح وابسته نیستند ولی در راه پیمائی ۲۲ بهمن شرکت می کنند و هر جا لازم باشد از نظام جمهوری اسلامی حمایت و دفاع می کنند نیز دلبسته انقلابند و به نظام جمهوری اسلامی تعلق خاطر دارند.
اشکالی ندارد که گروه ها و جناح ها و احزاب مختلف در جامعه حضور داشته باشند و هر کدام حرف خود را مطرح کنند و دیگران را نیز نقد نمایند ولی هنگامی که پای مصالح مشترک و منافع ملی در میان است همه باید بر محور نظام جمهوری اسلامی سخن بگویند و عمل کنند و در هر جا که حضورشان لازم است حضور یابند و هیچکدام حق ندارند حضور مردم را به نفع خود مصادره نمایند.
و سومین نکته اینست که مسئولان باید به حضور مردم در راه پیمائی۲۲ بهمن به مثابه یک «حجت» بنگرند که هر ساله به آنها یادآور می شود به وظایف خود در قبال این مردم وفادار و فداکار و هشیار عمل کنند مسئولان به جای آنکه حضور مردم در راه پیمائی ۲۲ بهمن و سایرصحنه ها را به معنای تایید خود تلقی کنند، باید احساس کنند این حضور بر سنگینی وظایفشان می افزاید و تلاش کنند بگونه ای عمل نمایند که شرمنده مردم نباشند. مردم ایران در جریان انقلاب و در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی عملاً به اثبات رسانده اند که هشیار، وظیفه شناس، مقاوم و دشمن شناس هستند. قدرشناسی نسبت به این مردم به اینست که مسئولان احساس وظیفه بیشتری نمایند و برای خدمت رسانی به مردم بیشتر تلاش کنند.
پشتوانه اصلی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی مردم هستند و مسئولان باید با خدمت صادقانه به مردم، این پشتوانه را برای امنیت کشور، پایداری نظام و تحکیم اصول انقلابی و ارزش های دینی حفظ و تقویت نمایند. کسانی که در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی برعهده دارند نباید این مسئولیت را غنیمتی برای خود تلقی نمایند بلکه باید آن را فرصتی بدانند که خدای متعال در اختیار آنها قرار داده است تا با وظیفه شناسی برای سعادت اخروی خود توشه ای به دست آورند. حضور مردم در راه پیمائی ۲۲ بهمن باید این وظیفه شناسی را در مسئولین نظام جمهوری اسلامی تقویت نماید.

رسالت:اشتباهات آمریکا
«اشتباهات آمریکا»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمود فرشیدی است که در آن می خوانید؛در تاریخ ملت ایران صفحاتی است که از خاطرات تلخ حکایت دارد، خاطرات ظلم و تحقیر و کوچک شمرده شدن، گاه توسط استکبار داخلی وگاه با سلطه دشمن خارجی، گاهی پادشاهان و گاهی مغولان و غربیان و دیگر بیگانگان، البته در کنار این خاطرات تلخ و عهدنامه های ننگینی نظیر ترکمانچای، قرارداد تنباکو، قراردادهای شرم آور نفتی و انحصارها، صفحات زرین مبارزات خونین ملت سرافراز ایران به چشم می خورد که آخرین و درخشان ترین آن پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است.
شاید مهم ترین دلیل موفقیت های اخیر ایران در رویارویی با استکبار جهانی آن است که دشمن هیچ گاه نتوانسته است ملت ایران را بشناسد و لذا بر پایه همین شناخت اشتباه به راهکارهایی متوسل شده که نتیجه نهایی اش پیروزی ملت ما بوده است و دلیل این عدم شناخت واقع بینانه، آن است که غرب براساس الگوی مادی خویش، خصوصیات ملت ایران را تحلیل می کند و بر پایه چند فرض اشتباه به یک جمع بندی اشتباه می رسد. به فرموده مقام معظم رهبری: "هدف اصلی آمریکا و همراهانش به زانو درآوردن و تحقیر ملت ایران است که البته دچار خطا و اشتباه در تحلیل هستند."
اولین فرض اشتباه آنان این است که بر اثر تحریم ها، مشکلات اقتصادی و تورم و رکود در ایران به حد انفجار رسیده است و فرض دوم آنکه ایران جز کوتاه آمدن در برابر استکبار جهانی، هیچ راه دیگری برای برون رفت از این مشکلات ندارد و فرض سوم آنکه مردم ایران بر اثر شدت مشکلات اقتصادی، حاضر به تسلیم در مقابل کفار و کرنش در برابر آمریکا خواهند شد و شرف خود را فدای شکم خود خواهند کرد.
اما در باره اشتباه اول باید گفت علت این غلط اندیشی، تحلیل هایی است که برخی سیاستمداران غرب براساس اخبار و اطلاعات غیرواقعی ارائه می دهند و چه بسا برخی سیاست بازان وطن فروش داخلی نیز با گزارش های کذب به این باور غلط دامن می زنند. البته روشن است که کشور ما گرفتار مشکلات اقتصادی دشواری است اما نه در حد انفجار و علاوه بر آن، علت العلل این مشکلات، تحریم ها نیست بلکه تحریم ها هم یکی از عوامل موثر می باشد و بر این اساس حتی چنانچه تحریم ها برداشته شود، مشکلات اقتصادی یکباره حل نخواهد شد.
درباره اشتباه دوم هم تجربه نشان داده است که در دوران سختی و تنگناست که خلاقیت ها پدیدار می شود و به قول معروف احتیاج، مادر اختراع است کما اینکه بسیاری از اختراعات و اکتشافات در دوران جنگ ها حاصل شده است و ملت ایران به دلیل هوش و ذکاوت ذاتی در این عرصه، پیشتاز سایر ملت ها بوده است و خواهد بود و پیشرفت های علمی و فنی خیره کننده سال های اخیر شاهد این واقعیت است و اشتباه سوم از آنجا نشأت می گیرد که غرب با الگوی مادی خویش رفتار مردم ایران را تحلیل و پیش بینی می کند و در این الگوی مادی، ایمان، عشق، ایثار، جهاد و شهادت، واژه هایی نامفهوم است و با آنکه منطق اقتضا دارد که نظریه پردازان نظام سلطه جهانی با مشاهده مکرر رفتار ایرانیان، که در قالب های مادی نمی گنجد به تحلیلی واقع بینانه دست پیدا کنند اما واقعیات حکایت از آن دارد که جسارت و خلاقیت نوعی دگر اندیشیدن را ندارند و نمی توانند به الگویی دست پیدا کنند که پاسخگوی رفتار ملت ایران باشد یعنی ملتی که برای دفاع از اسلام و هویت خویش در برابر رژیم پهلوی قیام کرد و نهراسید و سختی ها را تحمل نمود و با تقدیم عزیزترین فرزندان خویش در برابر تجاوز دشمن مورد حمایت غرب هشت سال مقاومت کرد، اگر سردمداران استکبار به این الگو دست می یافتند، می توانستند درک کنند که برای ملتی که با عشق به شهادت تربیت شده است، از جان گذشتن در راه خدا، پایان همه چیز نیست بلکه آغاز همه سعادت هاست و برای ملتی که با مکتب رمضان مأنوس است و از ماجرای شعب ابی طالب الهام می گیرد، سرلوحه قرار دادن جهاد اقتصادی، نه تنها رفتاری قابل پیش بینی است بلکه انتظار به زانو درآوردن این ملت عزت مدار با اعمال فشار اقتصادی، خیالی واهی است.
مردم ایران یک بار دیگر با حضور شکوهمند در مراسم روز ۲۲ بهمن، غلط بودن فرضیات آمریکا و دیگر سردمداران جهانی را فریاد خواهند کشید و با گام های استوار از باورها، هویت و استقلال خویش دفاع خواهند کرد.

سیاست روز:آمریکا فردا تحقیر می شود
«آمریکا فردا تحقیر می شود»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم سیاوش کاویانی است که در آن می خوانید؛و باز هم ۲۲ بهمن شد و همه اجانب و عوامل و خودفروخته ها و دشمنان و ... خیلی چیزهای دیگر دست به کار شدند تا مردم را از رفتن به راهپیمایی ۲۲ بهمن بازدارند.
شبکه های تلویزیونی فارسی زبان، سایت های خبری معاندان، فراری های وطن فروش، تروریست های منافق، مستأصل و درمانده، نمی دانند که چه کنند تا مردم اندکی از حضورشان در راهپیمایی پیروزی انقلابشان کم شود. یا نادان هستند، یا خود را به نادانی زده اند یا این که برای خود دکانی درست کرده اند تا بتوانند برای دریوزگی های خود، پولی درآورند و خرج زندگی شان درآید. هر چه که هست، هر سال که ۲۲ بهمن می شود، مردم با اشتیاق و اختیار به پاس انقلاب اسلامی در همه شهرهای کشور به خیابان ها می آیند و همین حضور میلیونی انقلابشان را استوارتر و مقاومت می کند.
در بوق می کنند که مردم را به زور به خیابان ها می آورند تا فریاد پیروزی سر دهند و مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل فریاد بزنند.
می گویند شاه آن اواخر حکومتش ضدآمریکایی شده بود و به همین خاطر، آمریکا شاه را دیگر نمی خواست و باعث سرنگونی اش شد. تشکیک ایجاد می کنند که اگر انقلاب نشده بود وضعیت ایران بهتر از اکنون بود.
آمریکایی ها نتوانستند شاه را نگه دارند، توان و قدرت آنها در مقابل مردم و روحانیت، عاجز بود، به همین خاطر حکومت پهلوی با آن همه جلال و جبروت ظاهری و حمایت های آمریکا، سقوط کرد، که اگر توان نگهداری شاه را داشتند، ذره ای دریغ نمی کردند. اما اکنون پس از گذشت ۳۶ سال از پیروزی انقلاب اسلامی تازه یادشان افتاده است که بگویند شاه ضدآمریکایی بود!
پس اگر شاه ضدآمریکایی شده بود، انقلاب اسلامی را آمریکا حمایت کرد؟! تا پیروز شود؟! اگر چنین بود، تسخیر لانه جاسوسی از سوی دانشجویان پیرو خط امام(ره) چه بود؟
اگر اینگونه بود، این همه تحریم های شدید از ابتدای انقلاب تاکنون علیه ایران برای چیست؟ به راه انداختن جنگ ۸ ساله علیه ایران اسلامی هم حتماً به خاطر همراهی ایران با آمریکا بوده است؟ و یا سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایرانی برفراز خلیج فارس را چه می گویید؟!
و در ادامه دشمنی های پلیدشان، القاء می کنند که مگر انقلاب اسلامی پس از ۳۶ سال چه دستاوردی داشته است؟ اگر انقلاب نشده بود، وضعیت کشور خیلی بهتر بود!!
پاسخ این سخنان و تبلیغات سخیف و دروغ را فردا مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن خواهند داد تا همه آنهایی که همچنان علیه ایران اسلامی و مردم باوفایش دشمنی می کنند متوجه بشوند که، این تبلیغات و دروغ پردازی ها خریداری در ایران ندارد.
آمریکایی ها با کشورهایی که زیر سلطه خود می گیرند دو گونه رفتار دارند، یک گونه آن به این شکل است که بررسی می کنند و می سنجند، مردم کشوری که آن را به سلطه درآورده اند، آیا اهل مدارا هستند یا این که با سلطه مقابله می کنند.
مردم کشورهای اهل مدارا را ببینید شاید از لحاظ ظاهری وضعیت اقتصادی مناسبی داشته باشند، صنعت و تولید بالایی دارند، اما عزت و شرف و ... خیلی موارد دیگر آنها زیر چکمه های سربازان آمریکا «له» شده است، این وضعیت را پذیرفته اند و تن به این ذلت داده اند، اما در مقابل کشوری مانند ایران، مردمی همچون مردم ایران هستند که علی رغم سلطه آمریکایی ها، تحمل آنها را ندارند. مبارزه می کنند تا پیروز شوند. آمریکا به کشورهای نوع اول همه چیز می دهد اما عزت و استقلالشان را می گیرد، به کشورهای نوع دوم، تا زمانی که سلطه همچنان باقی است، به واسطه حکومت وابسته می دوشد و می برد چون می داند، مردم این نوع کشورها، انقلاب خواهند کرد و آنها را از سرزمینشان بیرون خواهند انداخت. پس خیال این که اگر همچنان در دوران پهلوی و سلطه آمریکایی به سر می بردیم وضعمان خوب بود، رویایی پوچ و تبلیغاتی دروغین است.
اما اکنون با همه دشمنی ها، توطئه ها، کارشکنی ها و تهدیداتی که علیه انقلاب اسلامی شده و می شود، پیشرفت های بزرگ و چشمگیر ایران، عصبانیت آمریکا و غرب را به بار آورده است. که اگر نبود این همه دسیسه و دشمنی، یقین بدانید، جمهوری اسلامی ایران از هر لحاظ سرآمد بود و راه پیشرفت را در هر زمینه ای به سرعت می پیمود. هر چند اکنون هم جمهوری اسلامی ایران با همراهی های مردم، گام های زیادی را برای پیشرفت کشور برداشته است که نمود آن در جامعه اسلامی به خوبی دیده می شود.پیشرفت های هسته ای ثابت می کند که دشمنی های آمریکا و غرب از سر چیست.
... و مردم فردا بار دیگر به میدان خواهند آمد و با حمایت از انقلابشان، دشمنان توطئه گر را تحقیر خواهند کرد و به آنها ثابت خواهند نمود که اعتماد و اطمینانی به آنها نیست و تا ابد هم نخواهد بود. «برو این دام بر مرغی دگرنه که عنقا را بلند است آشیانه».

وطن امروز:نه پس نمی آییم!
«نه پس نمی آییم!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛ نه پس نمی آییم. نه پس اهل کوفه می شویم و تنها می گذاریم علی(ع) را. نه پس فراموش می کنیم عهدی را که با خون شهیدان بسته ایم. نه پس از شعار «مرگ بر آمریکا» آن هم در جهانی ترین هنگامه اش کوتاه می آییم. نه پس از یاد می بریم «الله اکبر» آغشته به خون شهیدی را که شب ۲۲ بهمن ۶۴ به جای بام خانه، در همان اروند خروشان سر داد. نه پس اجازه می دهیم آمریکا فکر کند به جای یک ملت شکست ناپذیر، انقلابی و همیشه در صحنه، تنها و تنها با ۴ تا دیپلمات طرف است. نه پس در آستانه سی وهفتمین بهار انقلاب رجز «من انقلابی ام» را بدون حماسه حضور، بدون لبیک به ولی امر و تنها در حد یک شعار پایین می آوریم.
نه پس دشمن را در این توهم نگه می داریم که تحریم اقتصادی موجب عدول ما از آرمان ها شده. نه پس بی تدبیری این دولت و آن دولت را به پای اصل انقلاب اسلامی می نویسیم و در محاسبه دچار خطا می شویم. نه پس مثل بعضی ها کت و عینک فلانی، برای مان از لباس بدون جلیقه ضدگلوله شهید زنده موضوعیت بیشتری پیدا می کند. نه پس تنها می گذاریم «محمد رسول الله» را و «علی ولی الله» را و سلمان و ابوذر و عمار را و قرآن و نهج البلاغه را... و اسلام را... و خمینی و خامنه ای را در میان این همه قداره بند شب پرست. نه پس به برادران چندین ساله، اجازه می دهیم یوسف انقلاب را باز هم درون چاه بیندازند.
نه پس مثل بعضی از این آقازاده های اختصاری، خود را طلبکار خون شهدا تصور می کنیم. نه پس حکایت بعضی از این خواص، خمینی بت شکن را به جای افق منتهی به سحر، در خواب شبانه مشاهده می کنیم!... نه پس نمی آییم و فراموش می کنیم که ۲۲ بهمن ۹٣ آن هم بعد از خبر مرگ بشکه سعودی، بیش از هر ۲۲ بهمن دیگری، چشم بقیه الله به خیابان انقلاب اسلامی دوخته شده تا با نشان دادن این «حضور» به الله جل جلاله، تعجیل در «ظهور» خود را از حضرت باری تعالی بخواهد. نه پس مثل بعضی ها زمان را می خواهیم اما بدون صاحب الزمان(عج). هیهات! که هر شعاری در یوم الله ۲۲ بهمن ۹٣ و ۲۲ بهمن های بعدی سرداده شود، استعاره از لبیک اصل کاری، یعنی «لبیک یا صاحب الزمان» است. اگر ۲۲ بهمن ۵۷ فقط شاه رفته بود، اینک ملک عبدالله، علی عبدالله صالح، مبارک، بن علی و خیلی دیکتاتور دیگر رفته اند. به یمن انقلاب اسلامی که منتج به بیداری اسلامی شده، فراعنه یکی یکی دارند می روند بلکه زمین، اندکی نفس بکشد. فی الحال موسم نفس کشیدن زمان است. باید بیاید صاحب الزمان (عج).
به بعضی ها بربخورد یا نخورد، ۲۲ بهمن یعنی توافق با مهدی فاطمه (س). اروند با آن جزر و مدهای ناآرام، خروشان تر از آن بود که بچه های ما با دست خالی بتوانند از عرضش رد شوند. کجایند والفجرهشتی ها که از توافق خود با بقیه الله الاعظم، در آن لیالی عشر سخن بگویند؟ «عنایت آمریکایی» یعنی تحریم، ترور، کودتا ... یعنی طالبان، القاعده، داعش ... یعنی دشمنی با ملت ایران اما دوستی با سران ملعون فتنه، لیکن زمانی است که دیگر باید لطف و عنایت را از حضرت صاحب الزمان (عج) جست وجو کرد. هم او که حضرت روح الله را در شباهنگام نجوا، انیس و مونس بود. خامنه ای را نیز. حضرت ماه خوب می دانند کدامین آفتاب، منظور سخن است. ما نیز خوب می دانیم رمز و راز آن چفیه را که همنشین دائم شانه های رهبر انقلاب است. مگر ما خانقاه بازی دراز را فراموش کرده باشیم که خاطرات صاحب الزمانی رزمنده ها از یادمان رفته باشد! و به راستی مگر انقلاب اسلامی اصلا در آستانه بهار سی وهفتم خود قرار می گرفت، اگر لطف و عنایت مهدی موعود نبود؟ ما خوب می دانیم آمریکا و اسرائیل، چه از جان این منطقه از کره زمین می خواهند.
ما به خوبی دریافته ایم که دشمن، چه از جان زمان می خواهد. اگر هدف، صاحب الزمان(عج) است، چشم دشمن کور باد که مهدی خواهد آمد. اگر دشمن، انقلاب اسلامی را می زند که به خیال خام خود مانع تحقق انقلاب جهانی منتقم خون حسین(ع) شود ما نیز غراتر از همیشه شعار «لبیک یا صاحب الزمان»را سردست می گیریم. بگذار به بعضی ها بر بخورد لیکن خرافه آنجاست که از جلاد تحریم، لغو تحریم را تمنا کنی! خرافه آنجاست که در روزگار جهانشمولی «مرگ بر آمریکا» پرزیدنت روسیاه را برداری و بزک کنی! آقایان! آقایی دارد می کند شعار «مرگ بر آمریکا»ی ما در سراسر جهان.
در این زمان، هر کس به هر زبانی این شعار را سر دهد، اصلش یعنی «لبیک یا صاحب الزمان». خیابان انقلاب اسلامی صحنه هایی را دیده، صحنه هایی را خود انقلاب اسلامی باید ببیند. انقلاب اسلامی باید ببیند ثمره خون شهدای والفجر ٨ را. غیبت، هرچقدر می خواهد جزر و مد داشته باشد؛ ما ان شاءالله و به مدد خود بقیه ۰۰ الله از عرض تاریکی عبور می کنیم و در ساحل سحر، دگر بار، سلامی دوباره به محضر آفتاب تقدیم خواهیم کرد. برای زمان، برای زمین، خدا، نقشه های بهتری از کدخدا کشیده.
خدایا! ما با وعده تو توافق داریم و دست برتر را از آن تو می دانیم. مهم نیست که از ۲۲ بهمن ۵۷ چند سال می گذرد، مهم این است که انقلابی، «انقلابی» می ماند تا به چشم خود انقلاب مهدی موعود را ببیند. خمینی خوب می داند چه می گویم، خامنه ای نیز، ملت «لبیک یا صاحب الزمان» نیز. سطح آرزوهای ما بالاست، خیلی بالاتر از سقف اتاق بیضی! اگر شیطان از درگاه خدا رانده شد، نشان به نشان صدور بدون ویزای شعار «مرگ بر آمریکا» شیطان بزرگ هم از چشم بشریت افتاده! خرافاتی ها بدموقعی دخیل به کدخدا بسته اند!
لبیک یا صاحب الزمان را عشق است... عشق است آن زمان، که زمان، عصای دست خود را بیابد و مهدی (عج) بیاید. خدایا! غیبت، زمان را به تبعید فرستاده ... گویی هیچ نمی گذرد! قبلا هم در پاسخ بعضی ها گفته بودم ما هنوز به دوران نرسیده ایم! خدایا! ما از تقویم روزگار، یک مناسبت بزرگ طلب داریم... که این قطعنامه همه راهپیمایی های ماست: «اللهم انا نشکوا الیک فقد نبینا و غیبه ۰۰ ولینا».

جوان:فردا مردم ایران امریکا را به زانو درمی آورند
«فردا مردم ایران امریکا را به زانو درمی آورند»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم عباس حاجی نجاری است که در آن می خوانید؛انقلاب اسلامی ایران در حالی آغاز سی و هفتمین بهار از عمر با برکت خود را تجربه می کند که آثار آن در عرصه داخلی، منطقه ای و بین المللی سبب شده است ایران عزیز از کشوری دست نشانده و زیر سلطه بیگانگان، به قدرت منطقه ای تبدیل شود و عقبه های راهبردی آن تا هزاران کیلومتر فراتر از مرز های جغرافیایی اش گسترش یابد.
پیشرفت های علمی و صنعتی در عین فشار و تحریم ها، تثبیت اقتدار دفاعی ایران و الهام بخشی گفتمان انقلاب اسلامی سبب شده است طی سال های پس از انقلاب اسلامی، فشار ها و توطئه های دشمن علیه انقلاب روز به روز پیچیده تر شود اما در عین حال به دلیل قابلیت های ذاتی انقلاب در مهار آن که الهام گرفته از تعالیم دین مبین اسلام و نهضت عاشوراست، تهدیدات را به فرصت تبدیل کرده است، به گونه ای که همگان اذعان دارند اگر تحریم ها نبود چه بسا پیشرفت های صنعتی و دفاعی کشور حاصل نمی شد و اگر راهبردهای دشمنان در ایجاد جنگ های منطقه ای برای مهار حرکت انقلاب اسلامی نبود، عقبه راهبردی ایران اینگونه در سطح منطقه و فراتر تثبیت نمی شد و دشمنان اکنون ناچار نبودند در چند جبهه با سرپنجه های انقلاب درگیر شوند.
یکی از مولفه های اساسی و موثر در حفظ و پویایی انقلاب حضور مردم در صحنه های مختلف انقلاب است. این حضور سبب شده است انقلاب قادر باشد همواره با اتکا به ظرفیت های داخلی با چالش ها و تهدیدات مقابله کند.
یکی از این عرصه ها مقابله با تهاجم سخت دشمنان در طول تاریخ انقلاب است. مهار تروریسم کور و مقابله با توطئه تجزیه قومی، در سال های اولیه انقلاب و مهم تر از آن مقاومت در هشت سال جنگ جز با اتکا بر همراهی و حضور مردم امکانپذیر نبود. حضور در انتخابات ها که به طور قطع بالاترین نصاب را در میان کشور های جهان ثبت کرده و طی این مدت به طور متوسط مردم هر سال یک بار پای صندوق های رأی حضور یافته اند، بعد دیگری از جلوه های نظام مردمسالاری دینی است که تجلی مقبولیت مردمی را در کنار اسلامیت آن تضمین کرده است.
راهپیمایی مردمی در فراز هایی نظیر مراسم ۲۲ بهمن، ۹ دی ماه و... نیز یکی دیگر از عرصه هایی است که در طول سال های گذشته به بستری برای اثبات تعلق و دلبستگی مردم به نظام تبدیل و سبب شده است دشمنانی که به زعم خود به نسل های دوم و سوم بعد از انقلاب امید بسته بودند را نه تنها ناامید کند بلکه به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری در جمع مردم قم در ۱۹ دی امسال، همچون سیلی محکمی به صورت کسانی است که سعی داشته و دارند انقلاب را از مسیر خود منحرف کنند.
اما در میان راهپیمایی ها و حضور مردم در عرصه های انقلاب، حضور امسال مفهومی متفاوت دارد چرا که این حضور در شرایطی صورت می گیرد که دشمنان از استراتژی های براندازی نظام ناامید شده و مبتنی بر استراتژی تغییر محاسبات، تغییر باور مسئولان و مردم، کارآمدی و قابلیت نظام را دنبال می کنند و به همین دلیل است که در ماه های اخیر دشمنان در این حوزه متمرکز شده و با سرمایه گذاری روی شبکه های رسانه ای و مجازی، ایجاد تردید در قابلیت های نظام در عرصه هایی نظیر هسته ای، توان دفاعی و... را دنبال کرده و می کنند. تطهیر نظام گذشته، تخریب چهره امام(ره)، جابه جایی در ارزش های بنیادین انقلاب، القای انحراف انقلاب از مسیر اصلی خود، فاسد و آلوده نشان دادن نیروها و نهاد های انقلاب و القای اینکه مردم دیگر در پای دفاع از انقلاب نیستند، تنها بخشی از جنگ نرم سازماندهی شده دشمن علیه انقلاب اسلامی و ارزش های آن است.
بدیهی است این تعارض گسترده و چندبعدی دشمنان نظام که پیوست آن تهدید نظامی (سر میز بودن همه گزینه ها) و تحریم فلج کننده اقتصادی برای ایجاد فشار بر مردم و ناراضی سازی آنها نسبت به نظام است، حضوری متفاوت را ایجاب می کند،به ویژه آنکه آنها به بهانه پرونده هسته ای سعی در تحقیر دولتمردان و مردم ایران و ایجاد دوگانگی میان آنها دارند. هفته گذشته دیوید کوهن، معاون وزارت خزانه داری امریکا در مصاحبه با روزنامه امریکایی وال استریت ژورنال مدعی می شود بهبود اقتصاد ایران بدون سازش با غرب در مذاکرات هسته ای امکانپذیر نیست و این وضعیت اهرم فشار امریکا را در مذاکرات نهایی تقویت می کند. او می افزاید: ایرانی ها گیر افتاده اند، بدون رفع تحریم ها نمی توانند اقتصاد را بازسازی کنند، فکر می کنم آنها با دستان بسته به مذاکرات آمده اند.
مقام معظم رهبری در سخنان روز ۱۹ بهمن ماه خود در جمع فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش با اشاره به خط رسانه ای و تبلیغاتی امریکا در تحقیر مردم ایران و با اشاره به ظرفیت های عظیم انقلاب اسلامی و جایگاه انقلاب اسلامی در میان ملل جهان به شکست های امریکا در منطقه تأکید فرمودند که: در روز ۲۲ بهمن شما خواهید دید که ملت ایران چه حضوری خواهند داشت و آن موقع معلوم خواهد شد که آیا ملت ایران دست بسته است؟ ایشان سپس خاطرنشان کردند که: به لطف خداوند ملت ایران در ۲۲ بهمن نشان خواهند داد که هر کسی بخواهد این ملت را تحقیر کند با ضربه متقابل مواجه خواهد شد. به فضل الهی ملت ایران با حضور مقتدرانه و عزم راسخ خود در ۲۲ بهمن دشمن را به زانو درخواهد آورد.

حمایت:میدان داران انقلاب
«میدان داران انقلاب»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم پرویز سروری است که در آن می خوانید؛جمهوری اسلامی ایران تنها نظامی است که توانسته است به نوعی حاکمیت مردم سالاری دینی را به عنوان یک مدل موفق به دنیا معرفی کند؛ آنهم در زمانی که کاپیتالیسم و کمونیسم دو قطب مسلط بر دنیا بودند. یکی دین را افیون توده ها می دانست و دیگری آن را صرفاً در حوزه فردی اشخاص تعریف می کرد و حق ورود به مناسبات اجتماعی را تحت هیچ شرایطی نمی داد. انقلاب اسلامی توانست مدلی را خلق و ابداع کند که هم عدالت و هم معنویت را با یکدیگر ترکیب و ممزوج نماید. نیازهای مادّی و نیازهای معنوی انسان ها در این مدل به خوبی مرتفع می شوند و دین و دنیای آنان تامین می گردد. یکی از دلایل بزرگ مشارکت و حضور مردم در عرصه های مختلف از انقلاب اسلامی دقیقاً در همین حقیقت نهفته است. آنان، پاسخ نیازهای جامع الاطراف خود را در جمهوری اسلامی و مردم سالاری دینی می بینند. هر کدام از نظامات فکری عصر ما، تنها به بخشی از نیازهای بشری پاسخ می دهند اما جمهوری اسلامی معتقد است که عدالت و معنویت، گمشده و اولویت انسان امروز است و باید به آن توجه کرد.
نکته بعدی، طرح موضوعاتی توسط جمهوری اسلامی است که قرن ها در زمره مطالبات فروخورده ملت بزرگ ما بوده است. استقلال، آزادی و حاکمیت دین بر عرصه های مختلف جامعه از جمله خواسته های مردم ایران در طول تاریخ بوده که همواره به پای آن خون ریخته شده است. در طول تاریخ امت اسلام به ویژه مردم ایران همواره خواهان حکومتی دین مدار بر پایه عدل و معنویت بودند. این مطالبات دقیقاً همان هایی بودند که توسط انقلاب اسلامی مورد عنایت و توجه ویژه قرار گرفت. نکته مهمی که در این میان مطرح است، نحوه پیگیری و به هدف رساندن خواسته های انقلابی است. جمهوری اسلامی نه با سلاح، ثروت و قدرت بلکه با حضور چشمگیر و حمایت همه جانبه آن ها تلاش کرد این مطالبات را محقق کند، هر چند عواملی به دنبال لطمه زدن به خواسته های به حق ملت بودند. امروز شاهدیم که بعضی به اشتباه معتقدند که با پیاده روی با دشمنان این ملت، قادرند حقوق کشور را احقاق کنند. اما نه تنها حقوق مسلم نادیده گرفته می شود بلکه هر روز امتیازی را از ما گرفته و امتیاز که نه، حتی حاضر نیستند حقوق اولیه ما را نیز به رسمیت بشناسند.
از مهمترین دلایل دیگر مشارکت مردم، نقشی است که آنان به صورت دقیق و عملی در عرصه های سرنوشت ساز خود دارند و این انقلاب را جزیی از پوست و گوشت خود می دانند؛ هر چند که بعضی از دولت ها مطالبات نظام را پیگیری نکرده و نمی کنند اما مردم نظام را به عنوان قله مطالبات خود دانسته و اگر دولتی کج روی یا انحراف داشته باشد، تلاش می کنند در چارچوب نظام و پایبندی به قانون در رفع مشکلات آن، جدّ و جهد نمایند. نمونه آن، طوفان فتنه ٨٨ است که تنها با وفاداری مردم به خون شهدا فروکش کرد و تلاش مردم در آن زمان، باعث شد تا بعضی قدم های سست، استوار شده و درخت انقلاب در مقابل این تندباد محفوظ بماند. این حضور مردم نشانگر این واقعیت است که انقلاب ما با دلهای مردم عجین بوده و قائم به ایمانهای مردم است و لذا سیل هجمه های مختلف نظامی، سیاسی و اقتصادی دشمن بر این ملت اثر نخواهد گذاشت چرا که دشمن با آحاد ملت روبرو است.
حضور پررنگ مردم در جبهه های جنگ در حالی که عده ای غافل در همراهی با دشمن، سعی می کردند تا سختی های جنگ را ناشی از اشتباه مردم در شکل گیری انقلاب جلوه دهند، از مصادیق به یادماندنی حضور و مشارکت مردم در طول تاریخ ایران است. علی رغم کارشکنی ها و خیانت ها، برای اولین بار در طول تاریخ ایران، حکومتی مقتدر و عزتمند به رهبری زمامدارانی شجاع و عادل، شکل گرفت. این حماسه آفرینی ها است که دشمنان را همیشه مایوس تر از قبل می کند و نقشه های شوم آنان را نقش بر آب می سازد. حضور مردم در انتخابات مختلف جزء بالاترین نرخ های مشارکت در سطح جهان است و ما به ندرت در کشورهایی که ادعای مردمسالاری دارند، شاهد چنین حضوری هستیم.
پیشرفت های مختلف و افزایش خدمت رسانی ها در حوزه های گوناگون نشانگر بالا بودن کارآمدی نظام است و این پیشرفت ها حس هویت، توانستن و باور به این حقیقت که ما می توانیم را در همه سطوح جامعه تزریق کرده است.«مردم سالاری» یکی از معانی «مردمی بودن» و غیر از «مردم داری» است و از علامت های مهم انقلاب به سمت کشف رمز حضور پرشکوه مردم در عرصه های انقلاب است. رهبر انقلاب در تبیین مردم سالاری اینگونه فرموده اند: «مردم سالاری یعنی اعتنا کردن به خواسته های مردم، یعنی درک کردن حرف ها و دردهای مردم، یعنی میدان دادن به مردم، اجتماع مردم سالاری یعنی اجتماعی که مردم در صحنه ها حضور دارند، تصمیم می گیرند انتخاب می کنند. اصل تشخیص این که چه نظامی در کشور بر سر کار بیاید، این را امام به عهده رفراندوم و آراء عمومی گذاشتند. این هم در دنیا سابقه نداشت. در هیچ انقلابی در دنیا ما ندیدیم و نشنیدیم که انتخاب نوع نظام را - آن هم در همان اوایل انقلاب - به عهده مردم بگذارند.»
اصلی ترین عنصر تشکیل دهنده نظام اسلامی عبارت است از اسلام گرایی و تکیه بر مبانی مستحکم اسلامی و قرآنی زیرا ملت ایران از اعماق قلب به اسلام معتقد، مومن و وابسته بوده و هست. به همین دلیل، وقتی مردم پرچم اسلام را در دست امام مشاهده کردند و باور کردند که امام برای احیای عظمت اسلام و ایجاد نظام اسلامی وارد میدان شده است گرد او را گرفتند و بعد از پیروزی هم بر اساس همین رمز اصلی در میدان های خوف و خطر حاضر شدند، چون آنان عمیقاً به اسلام ایمان داشته و دارند و توطئه های داخلی و خارجی برای از خودبیگانه کردن مردم از هویت ملی و دینی، بر عزم و جزم و همت آنان برای حضور گسترده در تمام عرصه ها خواهد افزود.امسال هم همان طور که رهبر فرزانه انقلاب فرمودند: « در بیست ودوّم بهمن، ملّت ایران نشان خواهد داد که کسی که ملّت ایران را بخواهد تحقیر کند، با ضربه ی متقابل ملّت ایران مواجه خواهد شد.» تا کدخدا بداند با ملتی دست بسته مواجه نیست و نظام اسلامی برای آحاد مردم کشور عزیزمان عزت و سربلندی فراهم کرده است.

آفرینش:انقلاب را برای آیندگان حفظ کنیم
«انقلاب را برای آیندگان حفظ کنیم»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛حفظ و صیانت از انقلابی که تبلور همت و ایمان راسخ مردمانی باشد که برای تحقق و بقای آن از جان و مالشان مایه گذاشتند بسیار سخت است. شاید انقلاب های کاگری و نمونه هایی از جنبش های سیاسی درسیر تاریخ زیاد بوده باشد و استقرار یا تغییر آنها تاثیرات چندانی بر طرفداران و بانیان آن نداشته باشند.
اما انقلاب اسلامی ایران و جهی متمایز با سایر نمونه های تاریخی دارد؛ آن عدم وابستگی به قدرت های خارجی و گرایشات سیاسی خاص بلوک شرق و غرب می باشد. هرچند که برخی همراهان ابتدایی انقلاب تمایلات چپ کمونیسیتی ویا راست لیبرالی داشتند اما آنچه از غربال نیروهای خالص انقلاب باقی ماند، تنها مردم بودند و مردم!
مردمی که قدم به قدم با حضور خود، کشتی انقلاب را از طوفان های مختلف داخلی و خارجی نجات داد وآن را به ساحل ثبات و آرامش رساندند. بیش از سه دهه از انقلاب میگذرد و سه نسل مختلف بسته به مشکلات و چالش هایی که در این مدت نظام را تهدید می کرده از کیان ایران زمین دفاع کرده اند. اما امروز باید کمی از شعار زدگی و آرمان گرایی ظاهری فاصله بگیریم و با چشمی واقع بین به وضعیت جامعه و بدنه انقلاب نگاهی عمیق داشته باشیم.
جدای از بحث های ارزشی و اسلامی که جز آرمان های اصلی انقلاب ۵۷ تلقی می گردند، باید قبول کنیم که هر حرکت و جنبش مردمی در دل خود توقعات و خواسته های بسیار را نهفته دارد که به مرور و براساس مقتضیات روز جامعه، سرباز می کنند و به دغدغه مردم تبدیل می شوند.
زمانی بود که خواسته های اصلی مردم پیرامون اصول شریعت اسلامی شکل گرفته بود، در دوره بعد حس ملی گرایی و دفاع از جان و ناموس کشور به اوج خود رسید، پس از آن روحیه جهادی و سازندگی کشور را در نوردید، در دوره بعد به سمت توسعه و آزادی های سیاسی و گسترش روابط با دنیا حرکت کردیم، و بعد از آن نوبت به شکوفایی اقتصادی رسیده بود که متاسفانه آنطور که باید و شاید نتوانستیم در رسیدن به اهداف و چشم اندازها موفق عمل کنیم.
لذا دراین دوره وضعیت زندگی مردم با افت و خیزهای فراوانی مواجه شد که عواقب آن هنوز بر دوش جامعه سنگینی می کند. اما با تمام این اوصاف بازهم مشکلی برای سلامت و صلابت انقلاب و نظام پدید نیامد، چرا که مردم با اعتماد و ایمان به آرمان های انقلابشان، در مقابل هجوم فشارهای خارجی و مشکلات داخلی، پایشان نلرزید و ثابت قدم بودند. این ثبات مردم در مقابل تزلزل عملکرد برخی افراد و کسانی که داعیه انقلابی بودن را دارند و از نام انقلاب به نان آن رسیده اند، غیرقابل انکار و ستودنی است. اما هر درخت تنومندی در صورت عدم توجه و دچار شدن به آفت هایی کوچک دچار بیماری و ضعف خواهد شد و باید درجهت سلامت آن اقدامات پیش گیرانه را انجام داد. امروز آفت "دروغ و سلب اعتماد" دو آفتی است که به شدت سلامت نظام و انقلاب را تهدید می کند و باید جلوی چنین کج روی هایی هرچه سریع تر گرفته شود.
مردم می توانند فشارتحریم های جهانی را تاب بیاورند و در مقابل قدرت های بزرگ ایستادگی کنند، اما انصافا زخم خوردن از خودی برای هیچ یک از افراد جامعه قابل پذیرش نیست. امروز جامعه نمی تواند با دیدن سرودهای انقلابی که یاد آور دوران ایثار و جانبازی ملت بوده، بپذیرد که درچنین فضایی افرادی به وجود آیند که بیت المال را خط قرمز خود نداند و دست در جیب ملت کنند!. پسندیده و انصاف نیست که تخلفات و کارشکنی های سیاسی و اقتصادی به وجود آمده در طی چند سال اخیر را به حساب انقلاب و انقلابیون واقعی بگذاریم، اما تحقق توقعات مردم برعهده کیست و چگونه خواهد بود؟!
جامعه نمی تواند بپذیرد یک عده با الویت بخشی به منافع حزبی و گروهی، نام و نشان انقلابشان را مصادره کنند و چشم بر خواسته های مردم ببندند. آنهایی که به نام ملت و انقلاب برای خود کاسبی راه انداخته اند باید متوجه این موضوع باشند که گفتار و کردار آنها نمونه بارز بازی در نقشه دشمنان انقلاب می باشد. همه ساله هزینه های سنگینی برای دور ساختن مردم از نظام و انقلاب درخارج از مرزها صرف می شود، اما امروز برخی خواسته یا ناخواسته اهداف آنها را جامه عمل می پوشانند.
اعتمادی که به سبب دروغ، از جامعه سلب شود، بسیار سخت ترمیم می یابد. چرا که مردم تحمل هرگونه وضعیت سخت سیاسی و اقتصادی را تاب می آورند ، اما به هیچ وجه توهین به آگاهی و شعورشان را نمی پذیرند.
اگر تاپیش از این فریاد می زدیم که اقتصاد کشور را شکوفا کردیم و درعوض مردم شاهد تعطیلی کارخانه ها بودند، و اگر انزوای بین المللی و ایران هراسی را به منزله استقلال سیاسی تلقی می کردیم و اگر تعالی فرهنگ را با برخوردهای غیراصولی با جامعه به پیش می بردیم و اگر...، امروز باید به خود نهیب بزنیم که نسل امروز با نسل های گذشته بسیار متفاوتند و سطح آگاهی عمومی بسیار فراتر از حد انتظارها رفته است.
لذا نمی توان انتظار داشت حقیقت ها و عملکردهای غیراصولی در کشور از دید ملت پنهان بماند. مردم ما، ایران و انقلابش را با تمام وجود دوست دارند و شاید با دیدن این آفت ها و معضلات اعتراضی هم نداشته باشند، اما فراموش نکنیم که سال به سال و نسل به نسل قضاوت ها در مورد انقلاب و نظام براساس عملکرد کارگزاران آن صورت می گیرد.
بیایید با عمل خود موجبات تاسف نسل های گذشته و ناخشنودی شهیدانی که خون به پای درخت انقلاب ریختند را فراهم نکنیم و برای آیندگان پاسخی قانع کننده از اهداف و نیات انقلاب داشته باشیم.

شرق:شعار محوری انقلاب
«شعار محوری انقلاب»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم رسول منتجب نیا است که در آن می خوانید؛شعار سه بخشی «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، محور اصلی خواست رهبر فقید انقلاب و همه نیروهای مبارز بود که به تدریج به عنوان خواسته ای ملی در میان آحاد مردم مطرح و در هر راهپیمایی اعتراضی یا سخنرانی و دیوارنویسی ای، بر آنها تاکید شد. با توجه به نوع رفتار حکومت پهلوی در حوزه سیاست خارجی، «استقلال همه جانبه» از قدرت های جهانی و کشورهای دیگر، مورد توجه آحاد ملت قرار گرفته بود. «آزادی» برای فرد فرد ملت در سطح کشور از منظر آزادی عقیده، بیان، شغل و قلم نیز مورد تاکید همگان بود.
ایجاد نظام «جمهوری اسلامی ایران» هم اشاره به نوع حکومت آینده داشت که وقتی یکی از نشریات خارجی درباره آن از امام(ره) سوال کرد، فرمودند «جمهوری به همان مفهومی که شما دارید» و بعدها نیز جمله «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد» را بیان کردند. این سه شعار، عصاره اهداف و آمال انقلابیون به شمار می رفت که مردم با مشت های گره کرده، آن را اعلام می کردند. حال در اواسط دهه چهارم انقلاب، می توان به تبیین امروزی این شعارها پرداخت. «استقلال» به مفهوم نداشتن وابستگی و دخالت سایر کشورها در امور داخلی ماست. این واژه با اهمیت هرگز به مفهوم قطع ارتباط با سایر کشورها و عدم حضور در معادلات و تعاملات جهانی نبوده و نیست. مردم از یک سو خواهان به دست گرفتن ابتکار عمل و از سوی دیگر علاقه مند به مبادلات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بر اساس عزت، منافع، سربلندی ملت و کشور با همه ملت ها به جز رژیم اسراییل هستند.
در این حوزه تفاوتی میان «شرق» و «غرب» نیست و مردم نشان داده اند «معیار دوگانه» برای آنها قابل پذیرش نخواهد بود. در زمینه آزادی، هم مفاهیم فلسفی و هم دینی پیرامون آن وجود دارد. امیرالمومنین تاکید دارند «خداوند انسان را آزاد آفریده تا بنده کسی نباشد.» در این سال ها این نکته بارها بیان شد که امنیت و اقتدار امری متناظر با آزادی است و اتفاقا هرچه امکان بیان نظرات در چارچوب قانون بیشتر فراهم شود، پایه های نظام مستحکم تر خواهد شد. نباید برخی جریان ها و تفکرات، خود را نماینده انقلاب و نظرات محدود کننده خود پیرامون آزادی های قانونی و انسانی را مبتنی بر مصالح نظام بدانند.
امام(ره) گروه های التقاطی را نیز به کار سیاسی و زمین گذاشتن اسلحه دعوت می کرد. «جمهوری اسلامی» نیز به معنای حکومت با درونمایه احکام اسلامی مبتنی بر آرای مردم است؛ اینکه فرد فرد جامعه خود را در فرآیند تعیین سرنوشت کشور شریک و سهیم بدانند. نباید این تصور ایجاد شود که اراده عمومی نافذ نیست و برخی علاقه مند به نادیده گرفتن آن هستند. همانطور که «اسلامیت» نظام نیز دارای اهمیت و خواست اکثر مردم ایران است. تلاش این بوده که تمام قوانین و مقررات جاری در کشور یا مطابق با اسلام یا حداقل مخالف با این آیین انسان ساز نباشد.
نظر مشهور فقها، امام و مراجع بزرگ تقلید می تواند ملاک تشخیص اسلامیت نظام باشد تا از اعمال نظرات شخصی در این مورد جلوگیری کند. خلاصه اینکه چکیده آرمان های انقلاب در این سه کلمه محوری خلاصه شد و حتما در طول زمان، نیاز به بازنگری در برخی کاستی ها و تقویت نقاط مثبت اجرای این شعار وجود داشته و دارد. باید به آرمان ها و خواسته های اصلی ملت در ایام انقلاب رجوع کرد و بدون پیشداوری براساس خرد جمعی نخبگان و تجربیات سه دهه گذشته، تصمیم گرفت. بررسی فرموده های امام در صحیفه انقلاب و وصیتنامه ایشان و فرمایشات رهبری انقلاب در این حوزه می تواند راهگشا باشد.

مردم سالاری:روزهای خدا
«روزهای خدا»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم حمید لباف است که در آن می خوانید؛هر روز روز خداست ، روز و شبی نیست که روز خدا نباشد ، اما چرا خدای تعالی خود برخی روزها را به خود نسبت می دهد و مردم را به یاد آن امر می کند؟
«و لقد ارسلنا موسی بایاتنا ان اخرج قومک من الظلمات الی النور و ذکرهم بایام الله ان فی ذلک لآیات لکل صبار شکور» (ابراهیم/۵) ایام الله روزهایی هستند که قدرت خدای تبارک و تعالی به صورت کامل جلوه می کند. حضرت موسی(ع) هم از همین جهت مامور بود که روزهای خدا را به قوم خود یادآوری کند روزهایی که بنی اسراییل با دست خالی بر طاغوت زمانشان فرعون پیروز شدند. روزهایی که حتی اطرافیان موسی باور کرده بودند که نابود می شوند و موسی ایمان داشت که خدا با اوست و با دست خالی هم پیروز است «کلا ان معی ربی سیهدین» خدا با من است راه را نشانم می دهد. روزهای دهه فجر و پیروزی انقلاب اسلامی ، در کلام امام انقلاب نشانه و آیه بندگی خداست. عظمت این روزها در انتساب آن ها به خدای تعالی است و دلیل خدایی بودن این روزها بندگی آحاد یک ملت در این روزهاست. روزهایی که تک تک آحاد یک ملت «لله» قیام کردند و اعلام کردند که همه ما «لله» هستیم و همه چیز «لله» است. امیر المومنین علیه السلام در خطبه ای پس از بازگشت از نبرد صفین ، همین شهادت لله را «عزیمت ایمان» و «فاتحه احسان» بندگان خدا می خوانند. این روزها روزهای آغاز ایمان و احسان ملت ایران است. پیروزی انقلاب و استقرار جمهوری اسلامی ، تنها نمود و ظاهر اصل حرکتی است که این ملت به رهبری امام برای بندگی خدا آغاز کردند.
«انقلاب اسلامی » هویت و باطن قیام مردم و « جمهوری اسلامی » ظاهر و صورت آن است. انقلاب اسلامی یک گرایش حزبی و سیاسی نیست ، یک مکتب است. مخاطب این مکتب «انسان» و معلّم این مکتب « انسان کامل » و آموزه های این مکتب « انسانیت » است. محدود کردن انقلاب اسلامی به جمهوری اسلامی ، مثل محدود کردن انسان به بدن اوست. بدن تنها ابزار و مرکبی برای انسان در این دنیاست و اگر انسان بخواهد خود را با همه شکوه و عظمت نفخه الهی در این بدن محدود کند، جز خستگی و ملال نصیبی نخواهد داشت. دنیا محدود است ، زمان آن محدود است ، مکان آن محدود است ، ابعاد زندگی در دنیا محدود است و تنها نشانه هایی از حیات حقیقی را در خود دارد. اگر بخواهیم « انقلاب اسلامی » را در محدودیت های جمهوری اسلامی جستجو کنیم که بدن آن و صورت دنیایی آن است ، نخواهیم یافت و بر گمگشتگی مان خواهیم افزود. انقلاب اسلامی الهامی الهی بر قلب امام بود. انقلاب از جهت اتصال آن به غیب عالم ، راه حل مسایل خود را پیشاپیش می شناسد. نمونه های درخشانی در تاریخ انقلاب اسلامی است که نشان می دهد در شرایطی که دشمنان باور نمی کردند که هیچ انقلابی بتواند از این شرایط به سلامت عبور کند ، می دیدند که برای انقلاب اسلامی هر چیز لازم است ، پیشاپیش حاضر است. امیرالمومنین(ع) حکمت بعثت انبیا را چنین تبیین می کنند که :
« فبعث فیهم رسله و واتر الیهم انبیائه لیستادوهم میثاق فطرته و یذکروهم منسی نعمته و یحتجوا علیهم بالتبلیغ و یثیروا لهم دفائن العقول و یروهم آیات المقدره»
انقلاب اسلامی در ادامه راه انبیاء علیهم السلام بر اساس این پنج اصل بنا نهاده شد:
الف– میثاق فطرت
هر انسانی بر اساس خلقت الهی خود مخاطب انقلاب و دعوت فطری آن به سوی حقیقی ترین حقایق عالم است. عهد و میثاقی بر بندگی خدا.
ب- یادآوری نعمت فراموش شده
گم شده انسان در این جهان به هم پیوسته ، خود اوست و او خود حقیقی خود را تنها در پرتو انسان کامل پیدا می کند. حقیقتی که همه اجزاء این عالم را به هم پیوند داده ، ولایت انسان کامل است.
ج- اتمام حجت با تبلیغ
با رساندن این پیام درونی از باطنی ترین ابعاد وجودی انسان ، حجت بر او تمام می شود و راه انتخاب حق و باطل بر او گشوده می شود و او از استضعاف حقیقی که ناتوانی از انتخاب حق و باطل است نجات می یابد.
د- اثاره دفائن عقول
زیر و رو کردن و کشف دفینه ها و گنجینه های عقول انسان ها رسالت انبیاء برای به آسمان بردن انسان هاست. به این اثاره است که قیامت انسان برپا می شود و حقیقت حیات رخ می نمایاند.
« یعلمون ظاهرا من الحیوه الدنیا و هم عن الآخره هم غافلون » (الروم/۷)
تنها ظاهری از حیات دنیا می دانند و آنان از آخرت غافل اند. آخرت باطن دنیا و حقیقت زندگی دنیاست. آخرت عالمی نیست که بعدا بیاید یا مرحله ای که بعدا وارد آن شویم. قیامت و آخرت جمهوری اسلامی ، اثاره اسلامی است که الان هم قائم است. و هر انسانی که بخواهد خود را پیدا کند با آن زیر و رو می شود و دفینه های عقل خویش را می شناسد.
ه- نشانه های قدرت الهی
انسان با اثاره از عالم جهل خارج و به عالم عقل وارد می شود. حضرت امام در شرح جنود عقل و جهل ، تفصیل این ورود را آورده اند.
« الهی جنود عقل و رحمان را در باطن قلب ما بر جنود جهل و شیطان غلبه ده و خرگاه معرفت خود را در بسیط روح ما بپای دار و چشم امید ما را از غیر خود کور فرما، و به خود و معارف خویش روشنی بخش ، و دست تصرف شیطان و جنود او را از مملکت باطن ما قطع کن، و آن را به تصرف خود آورد... »
از سوی دیگر انقلاب اسلامی یک « امانت داری عظیم » است. صاحب این زمان و این دار و این اثاره و انقلاب ، انسان کامل است. بندگی و زندگی امام با پیروزی انقلاب به ثمر نشست و بذر وجودی انسان کاشته شد. از این جهت است که او منتظر رویت خورشید است که این شعاع وجودی به موطن اصلی خویش بازگردد.
ذات انقلاب اسلامی « انتظار » است. البته انتظاری منزه از هر گونه « توقع» و سرشار از آمادگی.
امام انقلاب هنگام ورود و پس از پانزده سال تبعید ، مستقیم به زیارت کسانی می رود که به زندگی حقیقی رسیده اند و حیات حقیقی را نشان می دهد:
« بسم الله الرحمن الرحیم
ما در این مدت مصیبت ها دیده ایم، مصیبت های بسیار بزرگ و بعضی پیروزی ها حاصل شد که البته آن هم بزرگ بوده، مصیبت های زن های جوان مرده، مردهای اولاد از دست داده، طفل های پدر از دست داده.
من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده اند می افتد، سنگینی در دوشم پیدا می شود که نمی توانم تاب بیاورم. من نمی توانم از عهده این خسارات که بر ملت ما وارد شده است برآیم، من نمی توانم تشکر از این ملت بکنم که همه چیز خودش را در راه خدا داد، خدای تبارک و تعالی باید به آنها اجر عنایت فرماید.»

ابتکار:در ریزگردسازی خودکفا شده ایم!
«در ریزگردسازی خودکفا شده ایم!»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم سید علی محقق است که در آن می خوانید؛تقویم می گوید که در میانه زمستان قرار داریم، اما از برف و باران خبری نیست. تجربه می گوید که جلگه خوزستان و دامنه های غربی رشته کوه زاگرس به جز امسال در گذشته های دور و نزدیک هم زمستان هایی را بدون باران و البته بدون گردو غبار از سرگذرانده است. خوزستانی ها می گویند در سالهای اخیر در همه فصول ریزگرد و گرد و غبار را تجربه کرده اند، جز در وسط زمستان، که آن را هم امسال دارند تجربه می کنند.
مسئولان هواشناسی و محیط زیست می گویند مسیر ریزگردهای اخیر خوزستان برخلاف همیشه از جنوب شرق به سمت شمال و شمال غرب بوده است. آمارهای وزارت نیرو می گوید که در دو سه دهه اخیر دهها سد بزرگ و کوچک در شمال خوزستان ساخته شده که راه را بر مسیر طبیعی حوضه آبریز زاگرس بسته است. علم می گوید که اگر اکوسیستم را دستکاری کنیم و سهمیه آب تالاب ها و رودخانه ها را جایی دیگر خرج کنیم، باید منتظرعواقب آن باشیم.
حدود یک دهه است که اهالی غرب و جنوب کشور در فصولی از سال پدیده گرد و غبارهای موسمی را تجربه می کنند. سال به سال این پدیده جدی تر شده و پیش آمده است. با این حال اما مردمان خوزستان و دیگر استانهای مبتلا کمابیش به این وضعیت البته در بهار و تابستان و گاهی پاییز عادت کرده اند. ریزگردهایی که تا همین چندماه پیش می آمدند را باد موسوم به شمال می آورد. این باد که معمولا از خرداد تا شهریور فعال است، در شمال خاورمیانه شکل می گیرد و با گذر از ترکیه و شمال عراق به بیابان های عراق و سوریه سرازیر می شود و با حرکت در مسیری مورب از نیمه جنوبی ایران تا خلیج فارس و رسیدن به آب های آزاد اقیانوس هند جلو می رود. باد شمال با عبور از بیابان های سر راه و باتلاق های خشک شده جنوب عراق، منشاء غبارسازی می شود و خاک خشک و نرم بیابان و بستر باتلاقهای خشکیده را با خود همراه کرده و تا اعماق جغرافیای ایران پیش می برد.
این پدیده از همان ابتدا و در اواسط دهه هشتاد «ریزگرد عراقی» و گاهی «ریزگرد عربی» نام گرفت و انگشت اتهام در داخل کشور همواره متوجه همسایه غربی و دیگر کشورهای عربی منطقه بود. هرازگاهی هم که ردپاهایی از گردو غبارهای با منشاء داخلی در خوزستان مشاهده شد، باز هم دیوار حاشا بلند شد و اصلا کسی به روی خودش نیاورد که به مدد سیاست های وزارتخانه های نیرو و نفت، بیش از دو سوم تالاب های هورالعظیم و شادگان و... بی آب شده است. سدهای متعدد سر راه حجم آب رودخانه ها را در انتهای راه و البته کیلومترها پیش از رسیدن به خلیج فارس حداقلی کرد. شرکت چینی پیمانکار میدان نفتی منطقه هم برای راحتی کار با ترفندهای مختلف نیمی از هور و تالاب را نابود کرد تا در برابر چشم داخلی ها به قیمت نابودی محیط زیست کشور هزینه های استخراج خود را کم کند. اواخر بهار امسال در کسری از ساعت طوفانی از ماسه و غبار بر سر اهالی پایتخت آوار شد.
گردو غباری که منشاء آن نه عراقی و نه عربی و نه حتی خوزستانی که تهرانی بود و بیخ گوش پایتخت و در دشت های جنوب غربی تهران شکل گرفته بود و بی دفاعی قلب کشور در مقابل این پدیده را به همه گوشزد کرد. تا پیش از این اتفاق هربار که حرف از گرد و غبار به میان می آمد، ذهن همگان تا بغداد و جنوب و غرب عراق پیش می رفت و احتمالا زیر لب هم بد و بیراهی به صدام، امریکایی ها و به عنوان عوامل خارجی این پدیده داده می شد. اما طوفان خردادماه تهران باعث شده تا حداقل در پایتخت کشور حنای قطعیت دادن به عراقی بودن ریزگردها دیگر رنگی نداشته باشد.
حالا هم که در خوزستان بالاخره مسوولان استانی به ساخت داخل بودن ریزگردها اعتراف می کنند و می گویند که تا سال گذشته کانون این پدیده کشورهای همسایه بود اما مطالعات جدید نشان می دهد که شرایط تغییر کرده و عامل اصلی گرد و غبارها دیگر خارج از کشور نیست. برای اولین بار مسئولان استانداری خوزستان اعتراف کرده اند که انحراف آب کارون و سدهای واقع در شمال استان باعث کاهش آب ورودی به تالاب های غرب و جنوب خوزستان شده و این مساله یکی از عوامل وقوع این پدیده بوده است. تجربه محلی هم می گوید که در زمستان از باد شمال خبری نیست و جهت باد در این فصل از سال معمولا از جنوب شرق به شمال است.
مدیرکل محیط زیست خوزستان هم تغییر وضع در این منطقه را تایید کرده و گفته است که «گرد و خاک های اخیر از ماهشهر در جنوب شرق اهواز به سمت شمال غرب یعنی مرکز استان و شهرهای شادگان، اندیمشک، دزفول و شوش حرکت کرد». با توجه به منشاء و مسیر جدید ریزگردها و جهت باد، احتمالا این بار علاوه بر این که در ساخت ریزگرد خودکفا شده ایم با عبور موج زمستانه ریزگردها از مرز، احتمالا برای اولین بار به عراق هم ریزگرد صادر کرده ایم!

آرمان:فرصت سوزی بی بهانه
«فرصت سوزی بی بهانه»عنوان سرمقاله روزنامه آرمان به قلم مهدی مطهر نیا است که در آن می خوانید؛ مذاکرات هسته ای به حساسترین مرحله خود نزدیک می شود. سیگنال های موجود و ادبیات حاکم بر اخبار سیاسی بازیگران پرونده هسته ای در هر دو سوی میز مذاکره نیز نمایانگر رسیدن پرونده هسته ای به حساس ترین بخش آن است. لذا صبر، دقت و درعین حال کوشش در جهت گذار از این بافت موقعیتی لازمه رسیدن به یک وضعیت مناسب است. دکتر ظریف در خصوص پرونده هسته ای در حال انجام تلاشی بی شائبه با همراهی همکارانش برای شفاف سازی در مواضع ایران و ایجاد هماهنگی بین قدرت های جهانی با تهران است.
آنچه ظریف در روزها ی اخیر بر آن پافشاری می کند هم حاوی پیامی درونی به کسانی است که وی و همکارانش را زیر بار انتقاد خود قرار داده اند و هم پیامی بیرونی دارد که فرصت بسیار کم است.وی همچنین از جهان به ویژه بخش فعال در حوزه سیاسی یعنی قدرت های غربی خواهان رسیدن به یک توافق عملیاتی با ایران است. این فرصت تاریخی هم اکنون فراهم آمده و ممکن است دیگر هیچ وقت حاصل نشود.
توپ هسته ای در زمین مذاکره کنندگان آن سوی میز قرار دارد و از طرف دیگر باید بپذیریم در آن سوی میز مذاکره نیزاختلاف زیرپوستی میان بازیگران وجود دارد. از یک سو بازیگر مرکزی یعنی آمریکا تلاش دارد پرونده هسته ای را به فرجام راهنمایی سازد و از سوی دیگر بعضی بازیگران به صورت بسیار ظریف خواهان یک فضای منفی در جهت دست یابی به توافق کلی و جزئی تمام معنا میان آمریکا و ایران در چهارچوب پرونده هسته ای هستند. ولی در آن سوتر رژیم صهیونیستی مواضعی آشکار در جهت مخالفت با توافق به زبان می آورد.
چراکه معتقد است اگر یک توافق میان ایران و آمریکا در پرونده هسته ای به وجود آید ابرهای تیره بر امنیت اسرائیل در آینده سایه خواهند افکند. باید گفت در چنین وضعیتی شاهد موقعیت حساسی هستیم که نشان دهنده خارج شدن پروانه توافق جامع هسته ای از پیله است و باید در پی آن صبر، دقت، مدیریت آرامش و درعین حال تصمیم گیری های صحیح مبنی بر مواضع بسیار معقولانه را دنبال کنیم.
این فرصت نه تنها برای غرب بلکه فرصتی برای ایران در جهت گذر از پرونده هسته ای محسوب می شود و دو سوی این پرونده یعنی ایران و آمریکا باید به این نکته دقت کنند که اگر از این فرصت به خوبی استفاده نشود باید هزینه فرصت سوزی امروز را در فردا پرداخت نمایند.

دنیای اقتصاد:دو چالش ارزی ۹۴
دو چالش ارزی ۹۴»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم زهرا کاویانی است که در آن می خوانید؛بازار ارز در اقتصاد ایران دارای اهمیت و جایگاه ویژه ای بوده و نوسانات آن نیز به شدت از طرف اقشار مختلف جامعه پیگیری می شود. این اهمیت از آن جهت است که اولا نرخ ارز به عنوان یک متغیر کلیدی اقتصاد بر بسیاری از متغیرهای دیگر مانند نرخ تورم، میزان صادرات و واردات و در نهایت رشد اقتصادی تاثیرگذار است و ثانیا نوسانات این بازار جذابیت زیادی برای ورود سفته بازان به بازار دارد که خود موجب تشدید این نوسانات خواهد شد.
در حال حاضر، بازار ارز در ایران پس از طی یک دوره تقریبا دوساله پر نوسان از سال ۱٣۹۰ تا سال ۱٣۹۲، تقریبا به ثبات نسبی دست یافته است.
از سال ۱٣۹۲ به بعد در حالی که بازار با نوسانات دوره ای مواجه شده است، اما حول یک روند ثابت حرکت کرده و از این رو فعالیت های سفته بازی در بازار به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرده است. این امر تا حدود زیادی وابسته به مدیریت سیاست گذار ارزی در بازار ارز بوده است. با این حال باید توجه داشت یکی از متغیرهای دارای اهمیت در نوسانات کوتاه مدت بازار ارز (که اگر به درستی مدیریت نشوند می تواند منجر به نوسانات بلندمدت شود)، نقش «انتظارات» در این بازار است؛ به طوری که مثلا اخباری مبتنی بر افزایش یا کاهش تحریم ها همیشه تاثیرات قابل ملاحظه ای در بازار ارز داشته است. از این رو یکی دیگر از وظایف بانک مرکزی، «کنترل انتظارات» در بازار ارز است.
به نظر می رسد در حال حاضر یکی از چالش های اصلی بازار ارز، کاهش قیمت نفت و به دنبال آن کاهش درآمدهای ارزی ایران است که در صورت تداوم این روند، انتظارات در جهت افزایش نرخ ارز را تقویت می کند و موجب نوسانات شدید احتمالی در این بازار می شود. در شرایطی که منابع ارزی کشور و بانک مرکزی رو به کاهش است، لزوم مدیریت دوجانبه عرضه و انتظارات در بازار ارز از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود. به طوری که بانک مرکزی باید تلاش کند تا اولا به دلیل حمایت از یک نرخ، موجب کاهش شدید منابع ارزی کشور نشود و همچنین از ریسک افزایش ناگهانی نرخ ارز به دلیل کاهش درآمدهای نفتی و انتظارات افزایش قیمت ارز، بکاهد.
به منظور دستیابی به این اهداف اولین و مهم ترین گام بانک مرکزی برای مدیریت بازار ارز و جلوگیری از هدر رفت منابع ارزی کشور، تلاش برای یکسان سازی نرخ ارز خواهد بود. در حال حاضر نرخ دلار در بازار آزاد حدود ۲۵ درصد بالاتر از نرخ مبادلاتی آن است. این اختلاف به خصوص در شرایط کاهش درآمدهای ارزی از اهمیت بالایی برخوردار است و لزوم یکسان سازی نرخ ارز را بیش از پیش آشکار می سازد. در همین راستا سیاست گذاری ارزی باید دو موضوع را در نظر داشته باشد: موضوع اول افزایش نرخ در بازار مبادلاتی به طور تدریجی (نه چندان کند) و نزدیک ساختن نرخ های این بازار به نرخ بازار آزاد و در نهایت حذف نرخ مبادلاتی است. موضوع دوم نیز کنترل همزمان نوسانات بازار آزاد به منظور جلوگیری از تاثیرپذیری این بازار از افزایش نرخ ها در بازار مبادلاتی خواهد بود.
بنابراین، با توجه به کاهش درآمدهای ارزی کشور به واسطه کاهش قیمت نفت، از مهم ترین چالش های بانک مرکزی در بازار ارز، یکسان سازی نرخ ارز (در بازه ای نه چندان طولانی) و همزمان کنترل نوسانات ارزی است. یکسان سازی نرخ ارز از طرفی موجب افزایش درآمدهای ریالی دولت می شود و از طرف دیگر، زمینه فعالیت های رانت جویانه و هدررفت منابع ارزی کشور را از بین می برد و از این روست که به خصوص در زمان کمبود منابع از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
 
منبع: جام جم آنلاین