• اختلافات شخصی بین "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا و "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل هم اکنون به یک رقابت سیاسی در عرصه داخلی دو کشور و همچنین یک اخلال و دهن کجی آشکار عنصر بیرونی نسبت به سیاست های خارجی دولت دمکرات در خصوص پرونده هسته یی ایران تبدیل است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۷ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱۶ فوريه ۲۰۱۵

اختلافات شخصی بین "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا و "بنیامین نتانیاهو" نخست وزیر اسرائیل هم اکنون به یک رقابت سیاسی در عرصه داخلی دو کشور و همچنین یک اخلال و دهن کجی آشکار عنصر بیرونی نسبت به سیاست های خارجی دولت دمکرات در خصوص پرونده هسته یی ایران تبدیل است. بعد از دعوت "جان بینر" رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از نتانیاهو برای سخنرانی در کنگره این کشور در مورد تهدیدات هسته یی و منطقه یی ایران در سوم مارس که در نقض پروتکل های تشریفاتی دولت اوباما تلقی شد، بیش از پیش بر تنور اختلافات دمیده شد تا آنجا که "جو بایدن" معاون ریاست جمهوری و رئیس تشریفاتی سنا به خلاف سنت معمول اعلان کرد در این جلسه کنگره حضور نخواهد داشت. هم زمان بعضی دیگر از نمایندگان ارشد کنگره از حزب دمکرات نیز شرکت در این جلسه را تحریم کردند و به نظر می رسد که در طی روزهای باقیمانده با توجه به پیوند خوردن این سخنرانی با رقابت بین کنگره جمهوریخواه و دولت دمکرات تعداد بیشتری از دمکرات های حامی دولت خانه نشینی را بر حضور در جلسه کنگره ترجیح دهند. در عرصه سیاسی اسرائیل نیز موج مخالفت ها با سفر "بی بی" به واشینگتن هر روز ابعاد گسترده تری به خود می گیرد و احزاب اپوزیسیون، نخست وزیر راستگرای تل آویو را به سواستفاده سیاسی از این سفر برای تبلیغات انتخاباتی "کنست" در ۱۷ مارس کشور متهم می کنند. در آخرین واکنش به این سفر باراک اوباما در دیدار با "آنگلا مرکل" صدراعظم آلمان به صراحت گفت که وی در این تاریخ با نتانیاهو دیدار نخواهد کرد. اوباما حتی برای تحقیر بیشتر نتانیاهو در حضور صدراعظم آلمان به کنایه گفت که "آنگلا را خیلی دوست دارم اما اگر بخواهد دو هفته قبل از برگزاری انتخابات در آلمان به اینجا بیاید احتمالا دعوت نامه یی از کاخ سفید دریافت نمی کند، البته بعید می دانم که خودش هم چنین خواسته یی داشته باشد".
اختلافات بین دولت اوباما با دولت نتانیاهو البته مربوط به تحولات کنونی نبوده و از همان ابتدای کار دولت دمکرات و به خصوص در جریان کارشکنی های مداوم جناح لیکود و متحدین تندروی آن در ترکیب دولت ائتلافی در روند مذاکرات صلح خاورمیانه کلید خورده است. هر چند که راستگرایان اسرائیلی از جمله حزب لیکود به رهبری نتانیاهو همواره متحد نزدیک جمهوریخواهان در آمریکا بوده اند اما در ساخت سیاسی واشینگتن معمولا به دلیل نفوذ لابی یهودی در این کشور این جایگاه سیاسی در روابط دوجانبه نادیده گرفته می شود که حتی دولت های دمکرات در مقاطع تاریخی نزدیکی بیشتری به تل آویو داشته و منافع این رژیم را به شدت مدنظر قرار داده اند. اما در طی سال های اخیر و به خصوص بعد از شروع دوباره مذاکرات هسته یی بین ایران و آمریکا و مواضع تندروانه دولت نتانیاهو در قبال اخلال در روند طرح صلح که به کارگردانی "جان کری" وزیر امور خارجه آمریکا به مرکز ثقل سیاست خارجی دولت دمکرات تبدیل شده بود، روابط واشینگتن – تل آویو فراتر از تعارفات دیپلماتیک به شدت تیره شده است. نوع این روابط به خصوص در طی ماه های اخیر که یک چشم انداز مثبت در مورد حل و فصل پرونده هسته یی ایران در افق سیاسی نمودار گشته است آن چنان نتانیاهو را برآشفته کرده که تمام مرزها و قواعد دیپلماتیک و احترام متقابل نسبت به نزدیکترین متحد خود در عرصه بین المللی را نادیده گرفته است. این در حالی است که به واسطه عدم موفقیت در کارنامه سیاست خارجی دولت اوباما وی به یک پیروزی و موفقیت بزرگ در این عرصه احتیاج حیاتی دارد و در شرایط کنونی تنها توافق هسته یی با ایران می تواند این خواست رئیس جمهوری دمکرات را برآورده کند.
به همین دلیل همدستی جمهوریخواهان کنگره در واشینگتن و نتانیاهو علیه سیاست های دولت اوباما به سطح مناقشات سیاسی و حزبی رسیده است و این شکاف، ساکن کاخ سفید را به نوعی درگیر یک انتقامجویی دو بعدی در قبال مخالفان داخلی و تندروهای اسرائیلی کرده است. دیدار جو بایدن و جان کری مقامات ارشد دولت اوباما در جریان برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ با رهبران احزاب اپوزیسیون اسرائیلی به نوعی نشاندهنده ناخرسندی دولت واشینگتن از مواضع تل آویو و حمایت از جناح مخالف بوده است. در شرایطی که که جامعه اسرائیلی به موعد برگزاری انتخابات کنست نزدیک می شود به احتمال زیاد دامنه این اختلافات پر رنگ تر خواهد شد و تیری که از چله بینر و نتانیاهو رها گردید، تبدیل به بومرنگی می شود که هم اکنون به سوی پرتاب کنندگان آن برگشته است. تاثیر این رقابت سیاسی بدون شک بر انتخابات کنست تا حدودی نقش تعیین کننده یی بازی خواهد کرد و چنانچه تهران – واشینگتن تا قبل از برگزاری این انتخابات موفق به امضای سند تفاهم مشترک شوند جایگاه و اعتبار نتانیاهو به شدت تنزل کرده و به اپوزیسیون این امکان را می دهد که تمامی تقصیرات را به گردن لجبازی نخست وزیر بیاندازد. نتانیاهو در تله یی گرفتار شده است که تارهای آن را خود به کمک جمهوریخواهان کنگره تنیده اند و به همین دلیل کنترل و مدیریت بحران از دست وی خارج شده است. طبق آخرین نظرسنجی های انجام گرفته در اسرائیل حزب لیکود با ۲٣ کرسی در پشت سر جناح مخالف "جبهه صهیونیست" شامل ائتلاف حزب کارگر و حاتنوا با ۲۷ کرسی قرار دارد و با توجه به آمار ۲۴ درصدی مرددها که گفته می شود تمایل بیشتر به جناح اپوزیسیون در بین آنان پر رنگ است از هم اکنون زنگ خطر را برای نتانیاهو به صدا در آورده است. تنها امید بی بی می تواند معطوف به آرای احزاب ملی گرای تندرو همچون حزب "اسرائیل خانه ما" و احزاب مذهبی چون "شاس" باشد تا امکان تشکیل دولت ائتلافی به شدت راستگراتر دیگری به رهبری وی را فراهم کند.