• در حالی که هنوز حداقل مزد سال آینده اعلام نشده است، دو تشکل کارگری مستقل با انتشار بیانیه های جداگانه ای خواهان تعیین حداقل مزد سال آینده بر اساس نیازهای کارگران شدند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۰ اسفند ۱٣۹٣ -  ۱۱ مارس ۲۰۱۵

اخبار روز: ده روز مانده به عید، برخلاف هر سال هنوز حداقل مزد سال آینده اعلام نشده و کشاکش شدیدی بین دولت و سرمایه داران از یک سو و کارگران از سوی دیگر در جریان است. به نظر می آید امسال کارگران بیش از پیش مصمم هستند تا مانع از تحمیل یک سال دیگر گرسنگی بر خود و خانواده های خود بشوند و به همین دلیل اعلام مزد ۹۴ تا به امروز به تاخیر افتاده است.
در آخرین واکنش های کارگری پیرامون این موضوع، دو تشکل مهم مستقل کارگران، یعنی اتحادیه ی آزاد کارگران ایران و سندیکای کارگران شرکت واحد با انتشار بیانیه هایی خواهان تعیین حداقل دستمزد عادلانه شده اند:
 

بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون خمیه شب بازی تعیین حداقل مزد
تحمیل حداقل مزد فلاکت بار، کارگران ایران را بر سر معیشت به اعتراضاتی زیر و رو کننده خواهد کشاند

شرایط معیشتی فلاکتبار میلیونها خانواده کارگری و اعتراضاتی که کارگران ایران با طومار ۴۰ هزار نفری برای افزایش حداقل مزد از سال ۹۱ آغاز کردند، امروزه چنان ابعادی بر خود گرفته است که بیش از هر زمان دیگری دولت و صاحبان سرمایه و نهادهای دست ساز کارگری را در تعیین حداقل مزد سال ۹۴ به تکاپو واداشته است. طوریکه در روز ۱٣ اسفند ماه در اقدامی کم سابقه، وزرای اقتصاد، صنایع، کار و رئیس سازمان تامین اجتماعی با حضور در جلسه شورایعالی کار در صدد بر آمدند تا این بار در چنین سطحی از تصمیم گیری دست به تحمیل حداقل مزدی خفت بار بر طبقه کارگر ایران بزنند.
اما با توجه به روند رو به گسترش اعتراضات کارگری و احتمال خیزشهای کارگری غیر قابل پیش بینی در اعتراض به ستم معیشتی، دولت و صاحبان سرمایه قادر نشدند براحتی از بالا و همچون سالیان گذشته اقدام به دیکته کردن افزایش ۱۵ درصدی حداقل مزد در جلسه ۱٣ اسفند ماه بکنند و مجبور شدند کار را بیش از پیش بدست نماینده ها و تشکلهای دست ساز کارگری بسپارند تا در فرصت باقی مانده به پایان سال، خطر اعتراضات کارگری نسبت به تحمیل ستم معیشتی بر میلیونها خانواده کارگری را علی الحساب هم که شده خنثی نمایند. از همین رو هم بود که پس از این جلسه، صادقی معاون دبیر کل خانه کارگر، امضا نکردن حداقل مزد پایین از سوی نماینده های به اصطلاح کارگری را با این بهانه که در این صورت میشود شکایت کرد مطرح نمود و در ادامه طرح شکایت در سازمان جهانی کار از سوی برخی دیگر از نهادهای دست ساز کارگری مطرح شد و اخیرا مهدی نجف پور از اعضای هیات مدیره نهاد موسوم به اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی اعلام کرد بعید است نماینده های کارگری زیر بار امضای زیر ۲۵ درصد افزایش مزد بروند و به موکلان خود خیانت کنند؟!!
چنین درجه وقیحانه ای از خیمه شب بازی برای چپاول و غارت سفره های خالی کارگران ایران در شرایطی صورت میگیرد که دیگر، دنیا دنیای ٣۵ سال پیش نیست. اما همه غارتگران دسترنج ما کارگران ایران، چنان غرق در استیلای چپاول گرانه خود هستند که چشمان شان بر روی واقعیتهای موجود کور شده است و قادر به درک این مسئله نیستند که ۴۰ هزار امضای کارگری در ایران یعنی یک راهپیمائی میلیونی کارگری در خیابانهای پاریس و تجمع ۵۰ – ۶۰ نفره کارگران امضا کننده طومار و کارگران شرکت واحد تهران در مقابل مجلس و وزارت کار یعنی محاصره کاخ سفید توسط صدها هزار کارگر امریکائی در قلب جهان سرمایه داری.
ما اصراری برای درک این واقعیت انکار ناپذیر از سوی صاحب منصبان وزارت اقتصاد و صنایع و کار و رئیس تامین اجتماعی و کل حکومتگران و کج فهمان ایدئولوژیک مدعی طبقه کارگر نداریم.
اما در پاسخ به وضعیت فلاکتبار موجود و تلاش بی وقفه دولت روحانی و صاحب منصبان رنگ وارنگ حکومتی در شورایعالی کار برای تحمیل گرسنگی بیشتر بر میلیونها خانواده کارگری اعلام میداریم:
ما کارگران ایران مطلقا تن به خودکشی تدریجی نخواهیم داد. اگر دیروز کارگران ایران با چهل هزار امضا خواهان پایان دادن بر ستم معیشتی شدند و امروز معلمان و پرستاران و کارگران صنایع خودرو سازی و دیگر صنایع ریز و درشت کشور با خواست تامین شرافتمندانه معیشت شان دست به اعتراض میزنند، معنایش این است که دیگر دوره تحمیل گرسنگی و فلاکت بر کارگران و زحمتکشان ایران به سر رسیده است. لذا ما با بر حذر داشتن دولت روحانی و فرو مایگان لم داده بر نهادهای دست ساز کارگری از تحمیل دستمزدی خفت بار بر طبقه کارگر ایران، بر تحقق تامین سبد هزینه یک خانوار کارگری در تعیین حداقل مزد طبق نظر خود کارشناسان حکومتی که بالای سه میلیون تومان اعلام شده است پای می فشاریم.
بی تردید هر سیاست عوامفریبانه ای برای گذر از این خواست بر حق میلیونها کارگر، ما کارگران و زحمتکش شان مزدبگیر در سراسر کشور را به مصافی تعیین کننده با وضعیت موجود خواهد کشاند و شرایط پیش رو در کشور را به صحنه اعتراضات میلیونی کارگران بدل خواهد نمود.


سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
زندگی شایسته با مزدی عادلانه حق مسلم ماست

در حالی که در یک سوی اجتماع اقلیتی نوکیسه و تازه به دوران رسیده از برج داران و بانک دارن و کلان تاجران وارد کننده و بزرگ دلالان اقتصاد انگلی دست در دست مافیای زر و زور مرتبط با شبکه اقتصادی فساد اداری قدرت مدار به کوه ثروت های باد آورده رسیده و با خودروهای چند میلیاردی و قصر و خانه های شکوهمند چند ده میلیاردی همچون شیوخ پولدار عرب خلیج فارس بر فراز برج های سر به فلک کشیده، با سفرهای پرهزینه و گران قیمت در ویلا های شخصی مناطق خوش آب و هوای ایران و جهان زندگی شاهانه و فوق اشرافی برای خود ترتیب داده و با عیش و نوش سلطنتی روزگار می گذرانند. و به اعتراف مسئولان مالیاتی صاحبان همین شبکه های اقتصاد غارتی سالیانه فقط حدود دویست و پنجاه هزار میلیارد تومان از فرار مالیاتی به جیب زده و به یغما می برند و اضافه بر این به گفته معاون اول رئیس جمهور سیستم فساد اقتصادی شکل گرفته در دستگاه ها رکورد دار همه ی دوران ها شده و نمونه های بابک زنجانی و رحیمی و مرتضوی تنها مشتی نمونه از هزاران خروار است.
و اما با تاسف بسیار در سوی دیگرهمین اجتماع، اکثریت چند ده میلیونی کارگران و زحمت کشان شهری و روستایی و حقوق بگیران پایین دستی همچون بیشتر بازنشستگان کارگری و غیر کارگری و معلمان و پرستاران و خرده پایان اقتصادی و مستمری بگیران فرو دست و بی پناه هان اجتماعی همچون هزاران هزار کودکان کار و خیابان و زنان بی سرپرست و بی خانمانان زیر فشار گرانی، تورم، بیکاری و تعبیض ها و ناروایی های گسترده دیگر روزگار را با سختی و رنج می گذارنند و البته صدای ناله و فریاد اعتراضی به آسمان رسیده شان به گوشی نرسیده است.
دراین میان هزینه و بودجه های بر باد رفته از جیب مردم و ریخت و پاش های آنچنانی دستگاه ها و سازمانهای بی سر و ته و بی بو و خاصیت بیرون از نظارت همگانی مردم و سمینار ها، همایش ها و کنفراس ها ی بی ثمر بار زندگی را بر دوش مردم این سرزمین سنگین و سگنین تر می-کند.هوشیاران دلسوز اجتماعی با نگرانی از این تنور داغی که مقصران داخلی لاف زن دوستی با مردم، برای پختن نان قدرت های جهان سرمایه داری بوجود آورده اند، تنها راه برون رفت از این گرداب نابسامانی های عدالت سوز را به درستی دگرگونی های بنیادین بر پایه گسترش دادگری و عدالت اجتماعی و رعایت حقوق عمومی مردم دانسته و از آن میان تعیین دستمزد عادلانه برای کارگران و زحمت کشان و دیگر اقشار آسیب دیده را سرآمد این حقوق مسلم مردمی می دانند. در این راستا سندیکای کارگران شرکت واحد چون دیگر کارگران و زحمت کشان این مرز و بوم رفع ریشه ای بی عدالتی های اجتماعی و تعیین دستمزدی عادلانه بر اساس تامین زندگی آبرومند و شایسته برای کارگران و زحمت کشان و بازنشستگان کارگری و عموم حقوق بگیران خواستاربوده و تلاش و پیگیری و اعتراض جمعی در این باره راحق خود و همه ی کارگران و عموم مردم ایران می داند.