با تو قدم زدم
خسرو باقرپور
•
اندامِ زمین چه روشن است این جا
و چه بعدازظهرِ شگفتی ست!
منم و گستره ی این همه گور
و این همه شمعِ سرخِ سوسوزَن.
...
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
سه‌شنبه
۴ فروردين ۱٣۹۴ -
۲۴ مارس ۲۰۱۵
چه دسته هایِ گلی!
اندامِ زمین چه روشن است این جا
و چه بعدازظهرِ شگفتی ست!
منم و گستره ی این همه گور
و این همه شمعِ سرخِ سوسوزَن.
مَنا! می بینی؟
گورستان می تواند چنین زیبا باشد
و مهمانی ی مردگان
می تواند شعرِ تَر شود
وقتی که زنده گانِ ناشکیبا؛
زندگی را به شیطانِ شتاب می بازند.
رد پایِ تو را می گیرم:
ردِ پایِ عشق را می یابم
می دانم
این راهِ هماره ی من است.
می روم:
پروانه ای فرازِ شانه ام می پرد
چند قطره تنهایی
چند قطره ناگهان
چند قطره از تو
بر راهِ رفته می ماند.
|