قتل فرخنده و گردهمایی اعتراضی ـ دادخواهانه در گوتنبرگ
اخبار روز:
www.iran-chabar.de
چهارشنبه
۱۲ فروردين ۱٣۹۴ -
۱ آوريل ۲۰۱۵
سهیلا حیدری: ساعت ۶ عصر یکشنبه ۲۹ مارس ۲۰۱۵ میلادی برابر با ۹ حمل ۱۳۹۴ خورشیدی در شهر گوتنبرگ (سوئد) افغان‌های مقیم این شهر، در اعتراض به فاجعه دردناک کشته و سوزانده شدن فرخنده، در میدان « گوستاف آدلف» گرد هم آمدند و انزجار خود را از این حادثه دلخراش و آزار‌دهنده اعلام کرده و همدردی خویش را با خانواده فرخنده بیان کردند.
مردم ساعاتی پیش از آغاز برنامه در محل اجرای برنامه حاضر شدند و با آوردن شمع و برخی پوسترهایی که خود طراحی و چاپ کرده بودند، به تزیین محل اجرای برنامه پرداختند و با شمع‌هایی که نام فرخنده را به شکل لاتین تجلی می‌داد، ابراز همدردی کردند و برخی از حاضران در این گرد همایی که از این حادثه بسیار متأثر بودند، از وقوع چنین حادثه‌ای و حمایت یک عالم دینی از این جنایت، خشم خود را با آتش زدن عکس او نشان دادند.
مردم شعار دادند: »فرخنده هرگز نمی‌میرد»، «ما همه فرخنده‌ایم»، «فرخنده قربانی جهالت دینی» و«عدالت و دادخواهی برای فرخنده». همچنین در نوشته‌هایی خواستار آزادی ۳۱ اسیر هموطن‌مان شده بودند.
حضور مردم از کشورهای فرانسه، کردستان، ایران، چین، همچنین مردم انسان‌دوست سوئد در کنار افغانستانی‌ها در این گردهمایی، این واقعیت را آشکار کرد که این واقعه نه‌تنها افغان‌ها را متأثر کرده است، بلکه قلب مردمان دیگر در سراسر جهان را به‌شدت آزرده است.
این گردهمایی با هدف مبارزه با زن‌ستیزی و نقض حقوق بشری و شهروندی، دفاع از برابری زن و مرد ، حرمت و ارزش‌های انسانی و تأمین عدالت برای فرخنده و همچنین زنان ستمدیده افغانستان تشکیل شد.
در این گرد همایی شخصیت‌های فعال اجتماعی و ادبی از کشورهای افغانستان، ایران و سوئد، دیدگاه‌های مختلف و متفاوت خویش را در مورد این حادثه بیان کردند.
در آغاز، عزیز الله نهفته، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستانی پیام خود را در نکوهش جنایت رفته بر فرخنده بیان کرد.
سپس سوسن صابری، فعال ایرانی نهاد «زن آزاد و جامعه مدنی در گوتنبرگ» پیام‌شان را با محتوای دادخواهی برای فرخنده و مبارزه با نقض حقوق زنان بیان کرد.
خانم صابری بیان کرد که فرخنده در تاریخ افغانستان جاودانه شد اسمش با جنبش برابری‌طلبانه و مدرن دفاع از حق و حرمت زنان در افغانستان عجین شد واین یک جنبش اعتراضی جهانی است، وی افزود: «میلیون‌ها فرخنده، قربانی طالبان، داعش، بوکوحرام، الشباب، جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی و دولت‌هایی چون این‌ها هستند.»
در ادامه نیز Linnea Larsson به نمایندگی از کمیته افغان‌ـ‌سوئدن در همین زمینه به بررسی واقعه پرداخته بیان داشت: «گفت‌و‌گو با نیروهای محافظه‌کار و مرد‌سالار را قبول نداریم و به دنبال گفت‌و‌گوی گسترده با تمام بخش‌های جامعه افغانستانیم.» و با ابراز تشکر از کمیته افزود: این حادثه تنها متعلق به مردم افغانستان نبود ، بلکه شامل تمام زنان دنیا می‌شود. در این زمینه از کشورمان تقاضامندیم که در زمینه وضعیت زنان در افغانستان حساس باشد.
سارا حرمان، فعال جامعه مدنی نیز اندوه درونی بسیاری از مردم را که احساسات‌شان از این حادثه جریحه‌دار شده بود، با خواندن شعری در سوگ فرخنده، ابراز کرد.
در ادامه، عارف فرمان، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستانی نیز به نوبه خود با متنی ادبی، این جنایت هولناک را ناشی از سوءاستفاده حامیان دین دانسته و فرخنده را قربانی جهل، عقده و کینه‌توزی آنان دانست.
فرمان ابراز داشت: »مرگ فرخنده تشت رسوایی ملا‌های تزویر و سیاست مداران بی‌خرد را از بام رسوایی انداخت.»
همچنین، خانم رخشانه، عضو کمیته افغان‌ـ‌سویدن و فعال اجتماعی در قالب شعری به زبان سوئدی، خود را در این غم بزرگ شریک دانسته و مخالفت خویش را با چنین جنایاتی ابراز داشت.
در پایان، خانم سهیلا حیدری، مسئول کمیته برگزاری مراسم دادخواهی و گرامیداشت بانو فرخنده با خواندن قطعنامه این کمیته، جنایت رفته بر فرخنده را محکوم کرده و ضمن ابراز همدردی با خانواده بانو فرخنده، خواهان رسیدگی ریشه‌ای به این پرونده شد.
اهداف گردهمایی، در قطعنامه این‌گونه بازتاب یافته بود:
۱. از بین بردن تبعیض و بنیاد‌گرایی اسلامی، ممنوعیت کامل هر‌نوع فعالیت علنی و غیر‌علنی مشاغل خرافی مانند تعویذ‌نویسی، فال‌بینی و رمالی.
۲. تأیید و تصویب کامل و هرچه سریع‌تر قانون منع خشونت علیه زنان در افغانستان.
۳. شناسایی، دستگیری و محاکمه قاتلان و تمام عوامل سهیم در قتل فرخنده:
تمامی افرادی که شریک جرم‌اند، به شمول محرکان، تهمت‌گران، انگیزه‌دهند‌گان و توجیه‌کنند‌گان، خصوصاً محاکمه مولوی نیازی به دلیل ترویج خشونت دینی و حمایت او از عملکرد قاتلان.
۴. ایجاد هرچه زود‌تر کمیته ارزیابی و کنترل از طرف دولت افغانستان بر فعالیت‌های شورای علما، واعظان و مساجد و مدارس دینی افغانستان.
۵. توبیخ نیروهای امنیتی و وزارت داخله افغانستان، خصوصاً وزیرمسئول وزارت داخله و قوماندان امنیه کابل، به دلیل کوتاهی در تأمین امنیت شهری و امنیت جانی فرخنده.
۶. رسیدگی هرچه زود‌تر به موضوع ربوده شدن ۳۱ مسافر هزاره کشورمان.
۷. پیگیری جامعه بین‌المللی، دولت‌ها و مجامع حقوقی در‌خصوص رفع تبعیض و تعصب قومی و رفع خشونت علیه زنان در افغانستان.
سپس زلمی کاوه، فعال فرهنگی و اجتماعی نیز در پیام خویش به بررسی این حادثه و اثرات آن پرداخت.
کاوه ابراز داشت: » جدایی دین از حکومت و قطع ید متوالیان جاهل و جنایتکار مذهبی از زندگی مردم و مقاومت دربرابر کلیت مرتجعین مسلط از اهمیت اساسی برخورداست.»
در نهایت،ایشان متن قطعنامه کمیته برگزاری مراسم دادخواهی و گرامیداشت بانو فرخنده را به زبان سوئدی خواند.
|