اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٨ ارديبهشت ۱٣۹۴ -  ۲٨ آوريل ۲۰۱۵

به مناسبت اول ماه مه، ۱۱ اردیبهشت ۱٣٩۴
طبقه ی کارگر سازنده‍ی جامعه ای عاری از ستم و استثمار
ن
ظام سرمایه داری که بر اکثریت قریب به اتفاق جوامع بشری حاکم است، نظامی است مبتنی بر استثمار فرد از فرد و به طور مشخص استثمار کار کارگران مزدی که چیزی جز نیروی کار خود ندارند توسط صاحبان وسایل تولید. این نظام علت اصلی فقر و سیه روزی، بیکاری، رواج تبهکاری، فساد و جهل در جامعه و تکیه گاه اصلی ستمگرانی است که از آن حمایت می کنند و توسط آن حمایت می شوند.
اول ماه مه، روز همبستگی و اتحاد کارگران به ضد این نظام استثمارگر و تبهکار است. هم اکنون اکثر کشورهای سرمایه داری با بیکاری انبوه و فزاینده، رکود اقتصادی، وام های سنگین دولتی و خصوصی، بسته شدن بنگاه های صنعتی و تولیدی وخطر ورشکستگی موسسات عظیم مالی و فروپاشی نظام پولی مواجهند. زندگی صدها میلیون نفر در سراسر جهان هر روز سخت تر و سخت تر می گردد.
در نظام سرمایه داری ایران نیز بیکاری شدید و مزمن و نبود بیمه‍ی بیکاری (طبق آمار رسمی تنها حدود ۴% کارگران بیکار در ایران از مستمری بیکاری بهره مندند)، تعطیلی موسسات تولیدی و اخراج کارگران، عدم پراخت حقوق و مزایای کارگران از سوی کارفرمایان خصوصی و دولتی، افزایش سوانح و حوادث کار و نبود تدبیرها و مقررات ایمنی و بهداشت در محیط کار به ویژه در رشته هائی مانند ساختمان، معادن، موسسات پتروشیمی، کارخانه های ذوب و استخراج فلز، تولید و انتقال و توزیع برق و نیز در تولید خانگی و در کارگاه های کوچک، تبعیض جنسی و فشار مضاعف بر کارگران زن، کار کودکان زیر ۱٦ سال، تبعیض ملی و مذهبی و غیره و غیره بیداد می کنند.
طبقه‍ی کارگر در ایران بزرگترین طبقه‍ی اجتماعی و اکثریت مطلق جمعیت را تشکیل می دهد. این طبقه مولد بیش از ۸۰% ثروت جامعه است و با این حال روز به روز فقیر تر می شود. این تنها گوشه ای از ستم و استثماری است که بر کارگران ایران وارد می شود. افزون بر اینها کارگران در ایران از حق ایجاد تشکل های مستقل و حقیقی خود محروم اند و شمار زیادی از کارگران به خاطر دفاع از این حق و یا دفاع از دیگر حقوق و خواسته های کارگری و یا به «اتهام» شرکت در اعتصاب و تظاهرات در زندانند و عده‍ی زیادی در دادگاه ها به زندان و تحمل شلاق و اخراج محکوم می شوند. حتی در مواردی هم که دادگاه کارگران را از به اصطلاح «جرائمی» که به آنها نسبت داده شده تبرئه کرده است، کارفرما به تصمیم خود و برخلاف مقررات حاکم آنها را اخراج می کند.
اما در چنین وضعیت و درست به خاطر چنین وضعیتی طبقه‍ی کارگر می تواند و باید اوضاع را تغییر دهد! برای این کار باید تنها به نیروی پایان ناپذیر خود و دیگر زحمتکشان تکیه کند؛ به مدیران اقتصادی، سیاسی و اداری سرمایه داری کوچک ترین اعتمادی نداشته باشد و فریب ایدئولوژی پردازان رنگارنگ طبقه‍ی سرمایه دار را نخورد. طبقه‍ی کارگر باید با سیاست مستقل خود و با سازمان های مستقل خود وارد عمل، به ویژه وارد میدان مبارزه‍ی اقتصادی و مبارزه‍ی سیاسی، شود. تا هنگامی که این طبقه وارد مبارزه‍ی سیاسی مستقل خود نگردد، امیدی به تغییر و تحول واقعی نیست. طبقه‍ی کارگر باید چشم انداز روشنی از تحول جامعه و آگاهی عمیقی از اهداف خود و اراده‍ی محکمی برای تحقق آنها داشته باشد و این آگاهی و چشم انداز و راه دست یابی بدان را به توده های وسیع مردم منتقل کند.
کارگران با چنین نگرشی و با اتحاد و همبستگی و مبارزه‍ی پیگیر می توانند نه تنها اوضاع موجود را به نفع خود تغییر دهند بلکه زمینه های ایجاد جامعه ای فارغ از ستم و استثمار در سراسر جهان را فراهم کنند. آری کارگران معمار جامعه‍ی اینده و سازنده‍ی جهان آینده اند!
ما خواستار مبارزه مشترک و همکاری با همه‍ی نیروهای طرفدار آزادی طبقه‍ی کارگر هستیم. ما اتحاد و همبستگی کارگران همه‍ی کشورها را یک اصل بزرگ و اساسی بین المللی می دانیم و برای تحقق این وظیفه‍ی خطیر تلاش می کنیم. ما برآنیم که مبارزه‍ی مشترک برای خواست های زیر که اکثریت قریب به اتفاق آنها تاکنون از سوی اغلب کارگران پیشرو، فعالان کارگری و سازمان های سیاسی مدافع آزادی طبقه‍ی کارگر مطرح شده اند می توانند و باید به محورهائی برای همکاری وسیع سازمان های کارگری تبدیل گردند.
ما خواستار آزادی کلیه‍ی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی، منع تعقیب و ابطال احکام قضائی به ضد فعالان کارگری، بازگشت همه‍ی فعالانی که به خاطر دفاع از خواست های کارگران اخراج شده اند به سرِ کار و پرداخت حقوق و مزایای کامل آنها در تمام مدت اخراج و یا بازداشت هستیم.
مبارزه برای خواست های فوری اقتصادی و اجتماعی طبقه‍ی کارگر:
• به رسمیت شناختن حق تشکل های مستقل کارگری (مستقل از دولت و همه‍ی نهادهای حکومتی، از کارفرمایان، از احزاب سیاسی و نهادهای مذهبی) در همه‍ی رشته های فعالیت اقتصادی، اجتماعی، اداری، فرهنگی و غیره.
• حق شرکت و دخالت سازمان های مستقل کارگری در تدوین قانون کار.
• به رسمیت شناختن حق انعقاد پیمان های جمعی کار بین کارگران و کارفرمایان.
• برقراری بازرسی کارگری مرکب از نمایندگان منتخب کارگران با حقوق و اختیارات کافی برای نظارت بر شرایط کار در همه‍ی موسساتی که در آنها کار مزدی انجام می شود.
• برقراری حداکثر ۴٠ ساعت کار و دو روز متوالی استراحت در هفته، و حداقل یک ماه مرخصی در سال با حقوق و مزایای کامل، برای کارگران مزدی.
• تعیین حداقل مزد براساس هزینه‍ی متوسط خانوار شهری (بر طبق آمار بودجه‍ی خانوار) و افزایش آن به نسبت تورم و بارآوری اجتماعی کار با تأیید نمایندگان منتخب کارگران.
• ممنوعیت کار کودکان و نوجوانان کمتر از ۱٦ سال و محدود کردن کار کارگران ۱٦ تا ۱٨ ساله به حداکثر ۴ ساعت کار در روز.
• رفع هرگونه تبعیض جنسی، دینی، ملی و قومی در استخدام، تصدی مشاغل و مسئولیت ها و حقوق و مزایا و غیره.
• مزد برابر زنان با مردان برای کار برابر.
• حق بیمه‍ی عمومی بیکاری برای کارگران بیکار و همه‍ی جویندگان کار.
• بیمه‍ی رایگان تمام کارگران مزدی برای درمان و پیشگیری بیماری ها، صدمات ناشی از حوادث و سوانح کار، از کار افتادگی و علیلی
• تعطیل رسمی و با حقوق روز اول ماه مه در همه‍ی موسساتی که کارگران مزدی در آنها به کار اشتغال دارند.
• حق بازنشستگی کارگران پس از حداکثر سی سال کار یا شصت سال سن بر مبنای بالاترین حقوق دریافتی؛ افزایش سالانه‍ی حقوق آنان به نسبت افزایش مزد کارگران شاغل؛ کاهش میزان حداکثرسنوات کار و یا سن بازنشستگی در مشاغل دشوار و خطرناک: تعیین این امور در صلاحیت اتحادیه های کارگری مستقل و دیگر ارگان های منتخب کارگران است.
• مرخصی زایمان به میزان حداقل ۴ ماه با حقوق و مزایای کامل برای زنان کارگر شاغل یا بیکار؛ تقبل همه‍ی هزینه های مراقبت و درمان پیش و پس از زایمان توسط سازمان بیمه های اجتماعی.
• ضمین پرداخت مزد کارگران در پایان هر ماه برای کاری که انجام داده اند، توسط دولت، در صورتی که کارفرما به هر دلیل از پرداخت آن شانه خالی کند.
• ممنوعیت بستن کارخانه ها توسط کارفرمایان بدون تأیید اتحادیه های کارگری یا دیگر سازمان های منتخب کارگران.
• ممنوعیت اخراج کارگران توسط کارفرمایان بدون تأیید اتحادیه های کارگری یا دیگر سازمان های منتخب کارگران.
• بازگشت فوری کارگرانی که به علت مبارزه برای خواست های کارگری زندانی و اخراج شده اند به کار خود؛ رفع اتهام و منع تعقیب آنها و پرداخت حقوق و مزایای مدتی که از کار برکنار شده بودند.
• آموزش رایگان در تمام سطوح برای همه؛ آموزش اجباری تا سن ۱٦ سالگی برای همه‍ی کودکان و نوجوانان دختر و پسر؛ تأمین رایگان کتاب ها و وسایل درسی؛ تأمین دست کم یک وعده‍ی غذا برای دانش آموزان.
• بیمه‍ی درمانی رایگان برای همه‍ی کسانی که تحصیل می کنند.
• مبارزه برای تأمین مسکن مناسب برای همه.
• برابری حقوق کلیه کارگران ساکن ایران فارغ از ملیت ، جنسیت و مذهب آنان و رفع هر نوع تبعیض به ضد همه‍ی کارگران مهاجر یا دیگر کارگران سایر ملیت ها که در ایران شاغل و یا ساکن اند.

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگران!
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران همه‍ی کشورها برای محو استثمار از جهان!

کارگران پروژه های پارس جنوبی
فعالان کارگری جنوب
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام
بخشی از کارگران محور تهران – کرج
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
اردیبهشت ۱٣۹۴