از : سیروس م
عنوان : دکتر احمدی انسانی خوب و کمونیستی پایدار بود.
ضمن سر فرود آوردن در برابر خاطره دکتر احمدی ذکر چند نکته را ضروری می دانم:
۱- دکتر احمدی بعنوان یک کمونیست سالهای طولانی عضو حزب توده ایران بوده و خدمات ارزنده ای به جنبش زحمتکشان ایران کرده است. او علیرغم هر نظری که در سالهای بعد از ضربه به حزب و فروپاشی شوروی، نسبت به خزب و جریانات جدید میان توده ای ها داشت، تا پایان عمر یک کمونیست مومن باقی ماند. متاسفانه در اطلاعیه جمعی به این موضوع اشاره نشده است. من توده ای نبوده ام و نیستم ولی برآنم که علیرغم هر نظری که نسبت به حزب و مدعیان وراثتش داریم، سکوت در این مورد، سکوت درباره اندیشه های دکتر احمدی نا انصافی و کاری ناپسند است.
نکته دیگر آنکه کامنت نویس محترمی با امضای «یک آشنا» فرموده اند که دکتر احمدی از سر فامیل دوستی راز برادرزاده خویش را فاش نکرد و اگر فامیل پرست نبود، پیوستن برادرزاده ارتشی به حزب را فاش می کرد. حرفی عوامانه تر و سخیف تر از این و اهانتی بالاتر از این به شخصیت دکتر احمدی را نمی توان تصور کرد. «آشنای محترم» حتما قیاس به نفس فرموده اند. یعنی منطق خود را به دکتر احمدی نازنین نسبت داده اند. به دیگر سخن اگر خود ایشان از پیوستن شخصی به مبارزان خبر می یافت، آن راز را برملا می کرد. برخلاف فرمایش «یک آشنا» اگر دکتر احمدی به رازی از مبارزان ضد رژیم آگاه می بود، در حفظ آن می کوشید. این رازداری چه ربطی به فامیل پرستی دارد؟ کار پاکان را چنین ارزیابی کردن نشانه خوبی نیست.
پایان سخن: دکتر احمدی انسان خوبی بود و از سر خوبی و نوعدوستی بود که به اندیشه سوسیالیسم پیوست. یادش گرامی باد.
۶٨۷۱۴ - تاریخ انتشار : ۱۵ خرداد ۱٣۹۴
|