عنوان : پیوند مبارزه صنفی و سیاسی
با همبستگی با نبرد کارگران برای دریافت حقوق قانوی و ازجمله دستمزد عقب افتاده شان، مساله مرکزی که هر روز شفاف تر خود را نشان می دهد، مساله آینده مبارزات کارگری است. تحت چه شرایطی زحمتکشان قادر خواهند بود به خواست های به حق وروای خود دست یابند؟ برای پاسخ به این پرسش باید شرایط حاکم بر ایران را مورد توحه قرار داد.
در شرایط کنونی در ایران ما با تضادی روبرو هستیم که پیامد اجرای سیاست اقتصادی ”نولیبرال“ امپریالیستی قریب به سه دهه است. این تضاد تعمیق یافته، جامعه را به دو قطب ثروت و فقر تقسم نموده. درآمد و ثروت نجومی ”یک درصد“ی ها در برابر فقر روزافزون ”۹۹“درصدی ها قرار دارد. تضاد طبقاتی در توسعه اعتراض و اعتصاب های کارگری، معلمان، پرستاران و همه لایه های زحمتکشی خود را نشان می دهد که برای دریافت دستمزد عقب افتاده و «سه بار زیر مرز فقر» خود، باید برزمند، شلاق بخورند و به زندان اندخته شوند.
راه حل تضاد طبقاتی کنونی چیست؟ پاسخ روشن است: طبقه کارگر و همه زحمتکشان یدی و فکری باید به منظور دستیابی به حقوق قانونی خود، همبستگی طبقاتی میان خود را توسعه دهند. اعتصاب برای دریافت دستمزد عقب افتاده کارگران یک کارخانه، باید به سطح اعتصاب طبقه کارگر در دفاع از منافع کل طبقه کارگر فراروید. حل تضاد طبقاتی تشدید شده و تعمیق یافته در ایران تنها از طریق ارتقای اعتراض و اعتصاب صنفی، به جنبشی سیاسی ممکن است که باید بر دوش وسیع ترین لایه های اجتماعی برای حذف رژیم دیکتاتوری نظام سرمایه داری حاکم بکوشد. ”سنتز“ برای حل تضاد طبقاتی کنونی در ایران، به کار گرفتن خلاق و پرشور توان طبقه کارگر به منظور تدارک چنین «اصلاح برای تغییر» است.
۶٨۷۰۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ خرداد ۱٣۹۴