عنوان : خطاب به همه زنان آزاده میهنم، و با درود به همه شما!
آزادی دادنی نیست، بلکه گرفتنی است.

از همه شما زنان آزاده میهن انتظار میرود که، بدون توجه به اینکه این یا آن شخص یا نهاد حکومتی در رابطه با «حق انسانی و اجتماعی» شما در حضور در مسابقات ورزشی، جه میگوید و چه مینویسد، این «حق مسلم» شماست که در استادیوم ها حضور یابید و همپای همه مردان، به تماشای مسابقات و تشویق ورزشکاران بپردازید.

هر زمانی که این مسابقات در ایران بر گزار میشوند، با اعتماد بنفس کامل، و با تدارک قبلی، و با همکاری و هماهنگی کامل با همدیگر، جلو درب استادیوم ها تجمع کرده و خواهان حضور در استادیوم ها و تماشای مسابقات شوید. اگر با خواست شما مواقت کردند، با صدای بلند و آهنگین به تشویق ورزشکاران بپردازید. اگر نسبت به «حق مسلم» شما، حاضر به عقب نشینی نشدند، در تمامی طول مسابقات در همان محل بمانید، و با طرح شعارهای مناسب و خوب، و بیان آنها با صدای بلند، از حق مسلم خود دفاع کنید.

واگر مسابقات در کشورهای دیگر بر گزار میشوند، چه تیم ایران بازنده یا برنده باشد، تجمع کرده و از تلاش ورزشکاران میهن قدردانی کرده و به تشویق آنها بپردازید. این را بدانید که برد یا باخت در مسابقات ورزشی، امری کاملا عادی و طبیعی است. اما این را هم بدانید که تلاش شما و بی تفاوت نبودن شما، و اقدام برای رسیدن به حق انسانی خود، بزرگترین پیروزی در این نبرد است. ممکن و محتمل است که یک مسابقه ورزشی را ببازیم، اما تلاش و مبارزه ما برای رسیدن به حق مسلممان، خود یک «پیروزی بزرگ» است.

از همه مردان آزاده و شریف میهن نیز انتظار میرود که برای احقاق حقوق مادران، همسران، خواهران، دختران و زنان هم میهن خود، در کنار زنان بایستند، و از حق اسانی و اجتماعی آنها برای حضور در مسابقات ورزشی دفاع کرده ، و در صورت لزوم، خود مردان نیز، در صورت عدم حضور زنان، از رفتن به مسابقه خود داری کنند، تا حکومت دریابد که با مردمی متحد و یکپارچه برای رسیدن به حقوق انسانی خود روبرست، و ناچار به عقب نشینی گردد.

ما فراوانیم، و باید متحد شویم.

به پیش عزیزان، به پیش!
۶٨۷۷٨ - تاریخ انتشار : ۲۲ خرداد ۱٣۹۴