عنوان : چند نکته
سرکار خانم اله یاری

با کلیت بحث شما موافقم ولی دونکته در بحثتان قابل بحث است. اولا" آنجا که بحث انتخاب قضات در کشورهای "دموکراتیک" است که می فرمایید انتخاب قضات عالی انتخابی نیست و انتصابی است چرا که یک بحث تخصصی است. دراینجا باید متذکر شد که چنین انتصاباتی ضد دموکراتیک است چرا که نه رئیس جمهور و نه ملکه و پادشاه چنین تخصصی جهت انتخاب قضات ندارند و این تشکل قضات در آن کشور است که باید انتخاب قضات عالی را انجام دهد. وقتی از انتخاباتی بودن توسط مردم نام می بریم منظور واگذاری چنین امور تخصصی به رای کلیه آحاد کشور نیست بلکه می تواند بصورت انتخابات صنفی توسط اعضای آن صنف باشد مثل انتخابات نظام پزشکی که جمهوری اسلامی ریاست این سازمان را همچون بقیه "انتخابات" انتصابی کرده است.
بخش دیگر آنجا که می فرمایید "بعضی از دوستان منتقد نیز همچنان گرفتار هژمونی چپ هستند که تا زمانِ «انقلاب آرمانی» هیچ روش دیگری را تائید نمی‌کنند و هیچ مفری را برای گفتگو، نه به معنای همدلی، بلکه مجادله باز نمی‌گذارند و هر نوع چانه‌زنی را با نهادهای حکومت نفی می‌کنند". اگر از گروه خاصی صحبت می کنید ممکن است حرفتان صحیح بوده و آن گروه گرفتار چنین معضلی است ولی ظاهرا" شما از چپ بطور کلی صحبت می کنید. در کجا چنین موضعی وجود دارد. اساسا" فعالیت چپ در چارچوب همین مقررات صورت می گیرد و اگر اینچنین بود که می گویید، اصولا" شرکت در مبارزات صنفی برای چپ معنی نداشت. چپ ها تقریبا" در همه مبارزات صنفی که گرفتن امتیاز از نهادهای موجود یکی از اصول آن است شرکت دارند و وحشت حکومتهای ارتجاعی نیز از رشد همین مبارزات و نفوذ چپ در آن است. چپ ها حتی از شوراهای اسلامی موجود در جهت پیشبرد خواسته ها استفاده می کنند.ولی اصلی که باید در نظر گرفت عدم رسمیت دادن به این نهادها بطور کلی است و باید لزوم تشکل های جایگزین واقعی و دموکراتیک را به معترضین یادآور شد. ماندن در چارچوب نهادهای رسمی موجود و عدم یادآوری فوق موجب عدم پیشرفت اعتراضات و درجا زدن می گردد. با امید به پیروزی و موفقیت در پیشبرد مبارزاتتان.
۶٨٨۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۵ خرداد ۱٣۹۴