از : حسن نکونام
عنوان : پرسش از اپوزیسیون انقلابی حکومت، و بویژه آنها که که در کردستان پایگاه اجتماعی دارند.
دستگاه قصابی حکومت همچنان به کشتار خود مشغول است. فاشیسم شیعه حاکم بر کشور، تنها راه بقای حکومت خود را، در تداوم این کشتار، و ایجاد رعب و وحشت در جامعه می بیند. تا زمانی که یک جنبش اجتماعی واقعی بر علیه این کشتار، و آنهم در درون خود جامعه ایران، پا به عرضه اعتراضی نگذارد، نمیتوان حکومت را وادار به عقب نشینی در ادامه این کشتار کرد.
چرا جامعه ای که نسبت به بدرفتاری و کشتن حیوانات (سگ و گربه و غیره) واکنش اعتراضی از خود نشان میدهد (که البته اعتراضی بسیار درست و قابل تحسین و پشتیبانی هم هست)، اما در کشتار انسانها اینقدر بی عمل هستند؟
آیا انتشار اعلامیه بوسیله اپوزیسیون انقلابی و رادیکال، در محکومیت این کشتارها، و یا بیانیه های اعتراضی سازمانهای حقوق بشری در این مورد، کافی است و قادر است از ارتکاب این کشتار جلوگیری کند؟
واقعیت نشان میدهد که چنین اقداماتی، هر چند لازم، اما کافی برای جلوگیری از سرعت حرکت ماشین کشتار حکومت نیستند.
در مورد ویژه کشتن این هم میهن آزاده کرد ما، پرسش از جریانات سیاسی ای که در کردستان پایگاه اجتماعی دارند، بخصوص از جریاناتی مثل کومه له و دمکرات، این است که چرا نیروی اجتماعی خود را در رابطه با این کشتار، فعال نکرده و به اعتراض اجتماعی به این کشتارها نمی کشانند؟ مگر نه اینست که کردستان همواره در مبارزات خود پیشرو بوده اند؟
حقیقت این است که تا جنبشی فعال و اعتراضی در درون جامعه وارد عمل نشود، در این واقعیت تلخ و دردآور کشتار حکومت تغییری ایجاد نخواهد شد.
در این مورد از جریان چپ و رادیکالی مانند کومه له، انتظار بیشتری میرود. کومه له دارای امکانات ارتباطی فراوانی با جامعه ایران و بویژه با کردستان است. امکانات رادیوئی و بویژه تلویزیونی و ارتباطات مناسب جغرافیائی، و محبوبیت اجتماعی این جریان ریشه دار در جامعه کردستان، مسئولیت و وظیفه اجتماعی غیر قابل انکاری را بر عهده کومه له میگذارد، که فرار از آن، به قیمت افت این محبوبیت منجر خواهد شد. آیا کومه له بر این موضوع وقوف دارد یا نه؟
بخش زیادی از برنامه های تلویزیونی کومه له صرف نمایش کوهها و دره ها و طبیعت کردستان، یا انتشار بیانیه های عام و تکراری، بحث های گاهن نامربوط به ضرورت های امروز و حال جامعه، برنامه های کلیشه ای و پر زرق و رنگ، که از فزط تکرار کسالت آور میشوند، عدم تنوع و نوگرائی ار ارتباط با جامعه، اصرار در پخش کردی برخی از برنامه هائی که خصلت سراسری داشته، و پخش آنها به زبان فارسی، تاثیر اجتماعی آنها را بیشتر و مفید تر میکند(درست به این دلیل روشن که هم میهنان کرد ما، فارسی را میفهمند، اما هم میهنان غیر کرد ما، کردی را نمیفهمند) میشوند.
کومه له را دوست دارم. اگر کومه له نبود، امروز من، وبسیاری از انقلابیون و انسانهای دیگر زنده نبودند. کومه له باید به مسئولیت اجتماعی و تاریخی خود آگاه تر باشد.
۶٨٨۱۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ خرداد ۱٣۹۴
|