اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ تير ۱٣۹۴ -  ۲۹ ژوئن ۲۰۱۵

پارما پس از مشکلات مالی و سقوط از سری آ به دسته آماتورهای لیگ ایتالیا سقوط کرد .

باشگاه پارما سرانجام ورشکسته و از نقشه باشگاه‌های حرفه‌ای جهان محو شد. این تیم به دنبال سقوط از "سری آ" ایتالیا به دلیل بدهی سنگین، نتوانست مجوز حضور در لیگ دسته دوم را بگیرد و در فصل بعد باید در لیگ آماتورها، یعنی دسته پنجم، بازی کند. اتفاقی که البته طرفداران‌ این باشگاه با آن بیگانه نیستند.
آنها یازده سال پیش و در پی مشکلات شدید مالی مالکان باشگاه، شرایطی مشابه را تجربه کرده بودند. هر دو بار، تخلفات و مشکلات مالی ناشی از سوء مدیریت، پایانی شومی برای این باشگاه رقم زد.
بی بی سی فارسی در ادامه این گزارش نوشته: این تیم ماه‌ها بدون رئیس و با کمک مالی فدراسیون فوتبال ایتالیا اداره می‌شد. گروهی به سرپرستی دمیتریو آلبرتینی، ستاره سابق ای.سی میلان، و با کمک مالی فدراسیون پارما را موقتاً اداره می‌کرد تا شاید خریداری پیدا شود و شرایط آشفته پارما را سر و سامان دهد، اما این اتفاق هرگز نیفتاد.
وقتی چوزپه کورادو، تاجر ایتالیایی و مایک پیاتزا، ستاره سابق بیسبال آمریکا از خرید باشگاه صرف‌نظر کردند، امید بازیکنان و تمام کارکنانی که حدود یک سال از این باشگاه حقوق نگرفته بودند، بر باد رفت.
صاحبان جدید برای نجات پارما، نه فقط باید فوراً بدهی بیست و پنج میلیون یورویی اعضای باشگاه را پرداخت می‌کردند، که باید مسئولیت بیش از پنجاه میلیون یورو بدهی باقی‌مانده را می‌پذیرفتند. این شرایط ظاهراً از توان مالی کسانی که به خرید و حفظ پارما علاقمند بودند، خارج بود. در عین حال با آشفتگی بیلان‌های مالی اخیر، این احتمال وجود داشت که صاحبان بعدی، با مشکلات مالی پیش‌بینی نشده‌ای روبرو شوند.

صعود به لیگ اروپا، شروع ماجرا
روزهای تلخ پارما از حدود یک سال پیش شروع شد. در روزهایی که باشگاه یکصدمین سالگرد تأسیس خود را جشن می‌گرفت، این تیم نتایج پیاپی خوبی کسب کرد و زیر نظر سرمربی‌اش، روبرتو دونادونی، به مقام ششم لیگ دست یافت.
این بهترین مقام باشگاه از سال ۲۰۰۴ به این طرف محسوب می‌شد. فصلی که پارما موفق شد به رکورد هفده مسابقه بدون شکست دست پیدا کند. این فصل شیرین اما پایان تلخی داشت. پارما با وجود صعود به مسابقات لیگ اروپا، به دلیل تخلف مالیاتی نتوانست مجوز لازم را از فدراسیون فوتبال ایتالیا بگیرد.
فدراسیون اعلام کرد که مدیران باشگاه حدود سیصد هزار دلار در پرداخت مالیات کسری داشته‌ و قانون را رعایت نکرده‌اند. با این که مدیران باشگاه در ظاهر مسئولان فدراسیون فوتبال ایتالیا و به گفته خودشان "دست‌های پشت پرده" را مقصر معرفی کردند، اما این تازه شروع ماجرا بود.
توماسو گیراردی، مالک چهل ساله باشگاه، که پیش از طرح این اتهامات، به چهره معصومانه و ظاهر کودکانه‌اش معروف بود، با خشمی کم‌سابقه از کارنامه مالی خود در باشگاه دفاع می‌کرد. او در اولین نشست خبری‌اش بعد از این اتفاقات گفت که "دیگران نمی‌خواهند که در فوتبال باشد و او پارما را ترک خواهد کرد".
گیراردی به هرحال کسی بود که شش سال پیش پارما را از دسته‌های پایین‌تر تحویل گرفته و به خاطر موفقیت‌هایش، از محبوبیت نسبی برخوردار بود. با وجود این توضیحات اما عملکرد مالی پارما و کل نظام پرنقص باشگاه‌داری در ایتالیا زیر سوال رفت.
این تخلف کوچک برملا شده، تنها بخشی از کوه یخ پنهان در زیر آب بود. کارشناسان می‌پرسیدند فوتبال ایتالیا با آگاهی به تخلف مالیاتی پارما، چطور اجازه شرکت این تیم در سری آ را داده بود و این که به احتمال قریب به یقین باشگاه‌های زیادی در فوتبال ایتالیا هستند که شرایطی مشابه با این باشگاه را دارند، اما کسی خبر از آن ندارد.
تیم پارما که در سال ۱۹۹۹ با شکست مارسی قهرمان جام یوفا شد؛ لیوجی بوفون، روبرتو سنسی، لیلیان تورام، فابیو کاناوارو، آلن بغوسیان، دینو باجو، پائولو وانولی، خوان سباستین ورون، دیجو فوسر، انریکو کیزا، هرنان کرسپو

خرید و فروش پارما، به قیمت یک یورو
توماسو گیراردی، مالک پارما، بعد از آن نشست خبری جنجالی، از شهر پارما رفت و تا ماه دسامبر که باشگاه را فروخت، هیچ پولی به کارکنان و بازیکنان نداد.
او بعد از پنج سال، با انبوهی بدهی، پارما را رها کرد و آن را تنها به قیمت یک یورو به یک کنسرسیوم روسی- قبرسی فروخت که رئیس اصلی‌اش نامشخص بود. در آن زمان تیم فوتبال پارما در بدترین وضعیت ممکن بود. آنها از یازده مسابقه خود، ۹ بار شکست خورده بودند و در یک بازی با باخت «هفت- هیچ» برابر یوونتوس، تحقیر شده بودند.
طرفداران باشگاه تصور می‌کردند حالا که از سایه سنگین گیراردی خارج شده‌اند، نگون‌بختی آنها به آخر می‌رسد. با آمدن مدیران جدید اما فقط گره‌ای به گره‌های قبلی اضافه شد. هیچگاه رسماً مشخص نشد که مالک جدید چه کسی است.
یک روز گفتند جواهرفروشی از شهر پیاچنزا است، روز دیگر در سایت باشگاه، عکس پسر جوانی زیر سی سال منتشر کردند و آن را رئیس جدید خواندند. اما روزنامه‌های ایتالیایی حدس می‌زدند که مالک اصلی، یک تاجر نفت آلبانیایی به نام ریزات تاچی باشد. کسی که پیشتر چند بار برای خرید باشگاه‌های ایتالیایی مثل برشا تلاش کرده، اما موفق نشده بود.
با وجود قول و قرارهای مدیریت جدید، اما حقوق کارکنان و بازیکنان پارما باز هم پرداخت نشد. مدیران تازه‌وارد فقط چند هفته در این باشگاه دوام آوردند و با مشاهده ویرانه‌ای که برجا مانده بود، به سرعت باشگاه را فروختند. باز هم به مبلغ یک یورو و این بار به یک شخص گمنام به نام جامپیترومانِنتی دادند. کسی که از روز اول تا آخر گفت:"فردا پول پارما می‌رسد."

رئیسی که آه در بساط نداشت
جامپیتروماننتی، مالک جدید که ظاهرمعمول و لباس‌های ارزان‌قیمتش، هیچ نشانی از یک رئیس ثروتمند نداشت، مداوم از حساب پر از پول شرکت‌اش، "ماپی گروپ" در کشور همسایه، اسلوونی صحبت می‌کرد.
در پاسخ به پرس و جوهای مکرر مردم که برای رسیدن پول، لحظه شماری می‌کردند، مرتب وعده و وعید می‌داد. درنهایت خبرنگارانی که به رفتارهای مالک جدید پارما مشکوک شده بودند، گذشته و ادعاهایش را بررسی کردند و خبرنگار شبکه تلویزیونی اسکای ایتالیا کشف کرد که آن شرکتی که ماننتی مداوم از آن صحبت می‌کند، با آدرس یک ساختمان دوطبقه بی‌نام و نشان، در یک روستای کوچک دم مرز ثبت شده است.
ماننتی که می‌خواست پارما را در پول غرق کند، یک ماشین فورد فی‌یستا کهنه و ارزان‌قیمت سوار می‌شد. چیزی نگذشت که پلیس این ماشین را به دلیل آن که او پول جریمه‌های آن را نپرداخته بود، توقیف کرد.
ماننتی سرانجام به همراه عده‌ای دیگر به اتهام اقدام برای سرقت اینترنتی از کارت‌های اعتباری مردم، دستگیر شد. در همان روزها پارما بدترین شرایط ممکن را تجربه می‌کرد. مأموران مالیات حتی اتوبوس، تجهیزات پزشکی و وسایل رختکن آن را هم با خود بردند.
بازیکنان این تیم در نهایت مجبور شدند با ماشین‌های شخصی برای انجام مسابقات سفر کنند. هیچ کسی اتفاقاتی تلخ‌تر و البته عجیب‌تر از این در یک لیگ حرفه‌ای معتبر، سراغ نداشت.

فوتبال ایتالیا، مبهوت از تحولات پارما
سیر سریع تحولات در این باشگاه کل فوتبال ایتالیا را گیچ و حیرت‌زده کرده بود و در این میان همه توماسو گیراردی را مقصر‌ می‌دانستند. حتی مقام‌های قضایی ایتالیا چندبار از او تحقیق و بازجویی کردند، اما تاکنون به جایی نرسیده‌اند.
به قول پائولو امیلیو پاچانی، دبیر بخش ورزش روزنامه "گاتزا دی پارما" مالکان پارما که به سوء استفاده‌های مالی سنگین متهم هستند، شانس آورده‌اند که این اتفاقات در شهر آرام و بی سر و صدایی مثل پارما اتفاق افتاده است، اگر به جای این شهر، این رسوایی در رم یا ناپل روی داده بود، طرفداران متعصب تیم‌ها، دست کم خانه آنها را آتش می‌زدند.
در این میان تنها کاری که از دست فدراسیون فوتبال ایتالیا برمی‌آمد این بود که قول دهد قوانین و ضوابط باشگاه‌داری را بازنگری کند. باشگاه پارما دست‌کم سه بار به مزایده گذاشته شد، اما هیچ‌وقت از ترس مشکلات پنهان این باشگاه پا جلو نگذاشت تا در نهایت پارما به نوعی نابود شود.

دونادونی، ناخدای کشتی غرق شده
با این که مالکان پارما و ضعف ساختاری در فوتبال ایتالیا باعث سرافکندگی "کالچو" شدند، اما چند نفر توانستند قهرمان این قصه باشند. بیشتر بازیکنان این تیم و اکثر اعضای باشگاه با این که حدود یک سال هیچ حقوقی نگرفتند، اما تا پایان مسابقات به کارشان ادامه دادند.
در این میان نقش روبرتو دونادونی ۵۱ ساله، سرمربی پیشین تیم ملی ایتالیا، و همینطور آلساندرو لوکارلی، کاپیتان تیم، بسیار برجسته بود. آنها با هر قیمتی که بود تیم را متحد نگه داشتند و تا آخرین بازی برای ماندن در لیگ جنگیدند.
بعضی از بازیکنان سابق پارما، دونادونی را مثل ناخدایی می‌دیدند که تا آخرین لحظه کشتی در حال غرق شدن خود را با تمام توان هدایت کرد. با وجود این که تنها یکی دو بازیکن از جمله ستاره اصلی تیم، آنتونیو کاسانو، در میانه فصل به دلیل عدم پرداخت دستمردش، از تیم جدا شد، دونادونی و اغلب بازیکنانش جنگیدند. جنگی که در آن تک و تنها بودند.