اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۴ مرداد ۱٣۹۴ -  ۵ اوت ۲۰۱۵

۳۷ سال از آن۳۷ روزسرنوشت سازی می گذرد که جنبش آزادیخواهانه ی ملت ایران با تشکیل حکومت ملی دکتر شاپور بختیار دررهگذر رسیدن به آزادی و دموکراسی قرار گرفته بود.
شاپوربختیار، پیش از آن نیز در نامه ی سران جبهه ی ملی با صراحت از شاه رعایت قانون اساسی مشروطه را خواستار شده بود. اما شاه پس از اینکه ازتعویض مکرر مهره های سوخته رژیم خود نتیحه ای نگرفت، مجبور گردید پست نخست وزیری مملکت را به یکی از رهبران بر جسته جبهه ملی ایران دکتر شاپور بختیار واگذار نماید. دکتر بختیار که سالیان دراز ازعمر خود را در زندان های رژیم کودتا سپری کرده بود، روی کارآمدن خود را را نه در اثر اراده و خواست شاه، بلکه " نتیجه مسلم انقلابی که از دو سال پیش برای رفع تجاوزات مستمر و فجایع غیر قابل توصیف که در کشور متداول گردیده است" توصیف نمود. اوکه روش حکومت قانون مدار ودفاع از سنگر قانون اساسی را از مصدق آموخته بود، مسیر حرکت دولت خود را ادامه راه مصدق، تحقق بخشیدن به " اصول اهداف جبهه ملی ایران." و احیای قانون اسا سی مشروطه اعلام نمود.
با روی کارآمدن دولت بختیار وروشن شدن خطوط اصلی بر نامه ی آن، راهی درمقابل بی راهه ی خمینی که تا آن زمان یکه تاز میدان شده بود، وبا مکروحیله، عوام، روشنفکران جامعه، و حتی بخشی از رهبران ملی و یاران قدیمی دکتر بختیار را بدنبال خود کشانده بود گشوده شد. با عرضه شدن یک آلتر ناتیو سیاسی از طرف دکتر بختیار، مردم ایران درآن روزهای سرنوشت ساز بصورت واقعی، و هر چند دیر، بر سر این دو را هی قرارگرفتند که یا با استفاده ازامکاناتی که قانون اساسی در اختیارشان قرار داده بود، و به شکل مسالمت آمیز زمینه مناسبی را برای بازگشت دموکراسی ایجاد کرده بود روی آورد؛ ویا بستر قانون را رها کرده، هدف اولیه خود را فراموش نموده راه سراسر آمیخته به خشونت وعوام فریبی خمینی و عمالش را در جهت رسیدن به معجون ناشناخته ای بنام جمهوری اسلامی دنبال نماید.
پافشاری دکتر بختیار بر قانون اساسی که جوهر اصلی مبارزات ملیون ایران ونهضت ملی از مشروطه تا آن زمان بود، ازاین باورش سر چشمه می گرفت، که او ظرفیت این قانون را برای هر گونه تغییر و اصلاحی که کشور بدان نیاز می داشت کافی می دید. از دید اودفاع ازقانون اساسی مشروطه که به قیمت فدا کاری های زیاد نسل گذشته تدوین گردیده و به ما بارث رسیده است، دفاع ازسندی بود که، متساوی الحقوق بودن کلیه مردم ایران در برابر قانون را تضمین نموده، همه قوای مملکت را ناشی از ملت دانسته، و مشروعیت هر حکومتی را به رآی و اراده آزاد مردم واگذار نموده بود. این سند جان و مال و مسکن و حیثیت انسان را محفوظ و مصون شمرده، وهر گونه تعدی غیر قانونی بدان راجرم شناخته و ممنوع اعلام می کند. قانون اساسی علاوه بر این به نمایندگان ملت اختیار می دهد که، هر ماده از آنرا درصورت لزوم تغییردهد ودر صورت لزوم نظام نوی را جانشین نظام حاکم نما ید. بر مبنای این قانون، سلطنت ودیعه ای الاهی شمرده می شود که از طرف ملت به شخص پادشاه تفویض گردیده، و ملت هر زمان که لازم بداند می تواند آن را از پادشاه پس بگیرد.
دکتر بختیاراز معدود مردان سیاسی مملکت بود که فریب مکاریهای خمینی را نخورده، بدنبال عوام براه نیافتاده بودند. او برای جلوگیری از استقرار نظامی توتالیتر درزیر پوشش دین گذار از دیکتاتوری محمد رضا شاه به جامعه ای آزاد و دموکراتیک استقرار حکومتی لائیک را به مردم ایران توصیه می کرد. حکومتی که تضمین کننده حقوق همه ایرانیان، ونه فقط طرفداران خمینی باشد. او می گفت که: "من اول انسانم، بعد ایرانیم و بعد مسلمانم." ودر جواب به خمینی که با فکر متحجر خود اسلام را مشکل گشای تمامی مشکلات جوامع درهر زمان و مکانی معرفی می کرد، و می گفت:
"گمان نشود اسلام مثل مسیحیت هست فقط یک رابطه معنوی مابین افراد و خدای تبارک و تعالی است و بس... اسلام برنامه حکومت دارد، اسلام قریب پانصد سال ـ تقریباً یا بیشتر ـ حکومت کرده است، سلطنت کرده است... سیاست دارد اسلام، اداره مملکتی دارد اسلام، ممالک بزرگ را اداره می کند.".
بیان داشت که:
" اگرآیت‌الله خمینی بخواهد در شهر مقدس قم دولت پیشنهادی خود را به وجود آورد، به او اجازه خواهم داد تا دولتی شبیه به واتیکان تأسیس کند ."
طرفداران خمینی با مسلط نمودن محیط ترورو وحشت بر جامعه، در پی این بودندکه امرعبورازدیکتاتوری محمد رضا شاهی واستقرار نظم جدید بجای آن را، به خیابان کشانده، وبا استفاده ازحربه خشونت در جهت ساکت نمودن هر صدای مخالفی بانجام رسانند. گرچه انجام هر کار سازنده ای در آن شرایط را مشکل و حتی غیر ممکن می نمود ولی هیچ مانعی در اراده دکتر بختیار و ادامه ی کوشش او برای فراهم نمودن زمینه اعمال حاکمیت ملی به شکل برگذاری انتخابات آزاد مجلس شورای ملی اثری نداشت. از دید دکتر شاپور بختیار مجلس شورای ملی یگانه ارگان قانونی ومشروع بود، که اختیار هرگونه تغییری در قوانین مملکت را بصورت مسالمت آمیز دارا بود. تظاهرات نا آگاهانه ی مردم در محیطی مملو از خشونت نمی توانست راهی به آزادی جامعه و استقرار حاکمیت ملی ببرد. بدین دلیل او بر نامه ی دولت خود را بر سه اصل بنیادین همه جوامع دموکراتیک و مدنی تنظیم و اعلام نمود:
۱- از بین بردن ابزاراعمال خفقان رژیم گذشته وکانونهای فساد درآن، که خفقانی که بر مملکت حاکم بود، و سر مایه های مملکت را بغارت می داد :
. انحلال سازمان امنیت و سعی درتغیر ساختاری در در جهت تبدیل آن به یک دستگاه اطلاعاتی در خدمت استقلال و امنیت کشور و ملت.
.محاکمه سریع غارتگران و متجاوزان به حقوق ملت درحکومت در رژیم پهلوی .
۲-تآمین آزادی های اجتماعی و مدنی، بمنزله پیش شرط جامعه ای آزاد، و استقرار حاکمیت ملی.
. تأمین آزادی های فردی و اجتماعی، یعنی آزادی عقیده، آزادی بیان، آزادی قلم .
.آزادی زندانیان سیاسی و اعاده حیثیت از آنان.
. بر نامه ریزی برای ایجاد یک انتخابات آزاد در سطوح مختلف کشور﴿از انجمن روستا تا انجمن شهر﴾ و انتخابات آزاد شهرداریها و بالاخره انتخابات مجلسین شورا و سنا.
۳- بستن پرانتز سیاه کودتای ۲۸مرداد و اتخاذ سیاستی مبنی برحفظ و توسعه روابط با کلیه دول جهان بخصوص همسایگان براساس احترام متقابل - عدم مداخله در امور یکدیگر و همزیستی مسالمت آمیز با توجه کامل به منافع عالی ملت ایران.
.
دلایل زیر اما عمدتا سبب گردیدند که دکتر بختیار زمان لازم برای آنچه دربر نامه دولتش اعلام کرده بود را پیدا ننماید.:
. تعلل محمد رضا شاه پهلوی درواگذاری مسولیت دولت به یکی از شخصیت های شناخته شده ملی، بجای تعویض های پی در پی مهره های سوخته وفاقد اعتباراجتماعی ولی وفادار بخود.
. شکاف دردرون نیروهای ملی در مجموع و بصورت اخص میان رهبران جبهه ملی ایران و فاصله گرفتن بخشی ازآنان از شعارهای همیشگی این سازمان.
. عملکرد روشنفکران جامعه وحتی آنانیکه سالیان دراز ادعای ملی گرایی داشتند، و در آن زمان همچون مسافران بی اراده یک کشتی که سکان آنرا به خمینی سپرده بودند، وخود را بی نیاز از هر گونه تفکری در باره آینده مملکت می دیدند.
. بی توجهی مردم ایران نسبت به اعمال خمینی ومقایسه با آنچه دکتر بختیا رمی گفت. مردمی که نه جواب «هیچ» خمینی به این سوال که «حالا که پس از پانزده سال تبعید و دوری از وطن به ایران بر‌می‌گردید، چه احساسی دارید؟"، و نه هم عربده زدن های او در بهشت زهرا هم نتوانست آنان رااز خواب خرگوشی بیدارکند.
وچنین شد که ملتی با آن قدمت تاریخی، با آن سابقه مبارزاتی برای دست یابی به آزادی، دودستی مملکت خود، وطن خود را بدست مردی سپرد که، وطنش"سر زمین های پراکنده اسلامی در سطح جهان" بود، وهدفش را "اعتلای اسلام" اعلام نموده بود، و برایش کشورایران و مردمانش نقشی جز ابزار رسیدن به این هدف نبودند.
جای سۆال است که مردم ایران چگونه پذیرفتند تمام آنچه را که دکتر بختیار، مردی با سابقه و هویت ملی در جهت سیر جامعه به سمت دموکراسی گفته ودربر نامه دولت خود گنجانده بود، وبا تمام مشکلات موجود قدم در جهت اجرای آن بر می داشت را نادیده بگیرند، وآینده مملکت را بدست فردی سپارند که احساسش نسبت به مملکت "هیچ"، بر خورد با رقبایش اعمال خشونت وکشتار، و بر نامه اش " جمهوری اسلامی" بود، که در باره آن چیزی جز درتاریک خانه حوزه اش در نجف تا آن زمان بروز نداده بود.
امروزملت ما و بخصوص بخش منصف روشنفکران کشورمان به اشتباهی که آن زمان کرده اند، پی برده، و بابزرگداشتی که از دکتر بختیار بعمل می آورند در پی جبران آنند. خمینی و پیروانش هم به درستی پی برده بودند، که تا زمانیکه دکتر بختیار جان دربدن دارد ازمبارزه علیه نظام توتالیتر حمهوری اسلامی و تلاش برای نجات مملکت و مردمش از پا نخواهد نشست. بدین حهت قتل دکتر بختیار را از همان ابتدا در صدر بر نامه های خود قرار داده بودند.
شرح آنچه جمهوری اسلامی بر مملکت ما روا داشته است خود مثنوی هفتاد منی است، که آخرین نمونه آن "توافق هسته ای" ست، که پس از بباد دادن ملیارد ها سر مایه ملی، سند تسلیم رژیم بخواست دول بیگانه است. و مشقت زندگی روزانه مردم درحکومت ملایان را از زبان یک خانم ۳۱ ساله بیان می کنیم.: « به خدا وضعیت ایران شده مثل تیمارستان. هیچی معلوم نیست. نه کار هست، نه اینکه، … اصلا همه مردم نا امید هستن. ... با هر کسی صحبت می‌کنی نمی‌داند برای چی زنده است. مردم از روی عادت دارند زندگی می‌کنند.»

حسین اسدی
چهاردهم مرداد ۱۳۹۴