اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ٣ آذر ۱٣٨۵ -  ۲۴ نوامبر ۲۰۰۶

در روز   یکشنبه   ۱۹ نوامبر از سوی "انجمن دمکراسی برای ایران" جلسه سخنرانی در شهر کلن برگزار شد که در آن از نمایندگان طُیف های مختلف فکری دعوت شده بود. موضوع سخنرانی این بود: ایران در استانه فاجعه ای دیگر یا گشایشی نو. گفتگو با صاحب نظران سیاسی پیرامون چالش های سیاسی پیش رو -   سخنرانان دعوت شده در این جلسه عبارت بودند از: فریدون احمدی (از سازمان فداییان خلق ایران – اکثریت)، ف. تابان سردبیر نشریه اینترنتی اخبار روز، حشمت رئیسی (از فعالین جنبش کارگری و رفراندوم)، شاهین فاطمی (استاد دانشگاه)، مهدی فتاپور (از اتحاد جمهوریخواهان ایران)، پرویز نویدی (از سازمان اتحاد فداییان خلق ایران)، داریوش همایون (روزنامه نگار و رایزن حزب مشروطه ایران ).
در جلسه آقای داریوش همایون توضیح داد که دکتر شاهین فاطمی به دلیل بیماری و عمل جراحی امکان شرکت در جلسه را نداشته است .   
ابتدا خانم شهلا فرید از انجمن دمکراسی برای ایران توضیح داد که این انجمن جلسه مذکور را در پاسخ به نیازی که برای پرداختن به مباحث سیاسی روز با حضور فعالین سیاسی وجود دارد، ترتیب داده است. موضوع با این پیش زمینه انتخاب شد که جمهوری اسلامی با سیاست هایی که در زمینه هسته ای در پیش گرفته است، کشور را به مرز فاجعه می کشاند و از سویی ممکن است از درون بن بستی که این سیاست ها ایجاد می کند، در مقابله با آن وضعیتی رخ دهد که تحولی ایجاد شود ولی ما با تیتر گسترده ای که انتخاب کردیم، می خواستیم این امکان وجود داشته باشد که سخنرانان چالش های سیاسی پیش رو را از منظر خود بنگرند .
سخنرانی در دو دور صورت گرفت. در هر دور هر کدام از سخنرانان ۱۵ دقیقه صحبت کردند و در دور سوم به سوالات پاسخ دادند .
ابتدا آقای مهدی فتاپور صحبت را آغاز کرد او گفت که تیتر سخنرانی فاجعه ای دیگر و یا گشایشی نوین است که به نظر من هیچکدام درست نیست. جمهوری اسلامی از ابتدا نشان داده است که امکان   مانور وسیع دارد. با آمدن احمدی نژاد فشار سیاسی بسیار زیاد شده است و با انحلال ارگان های مختلف مدنی می خواهند ایجاد رعب و وحشت کنند. دولت احمدی نژاد حتی ارگانی مانند تشکل کارفرمایان را نیز تحمل نمی کند ولی ادامه این وضع به دلیل قدرت گیری طبقه متوسط امکان ندارد. او گفت که فعالین اجتماعی در ایران اکنون روی آن فکر می کنند که چگونه خود را در مقابل تعرض حفظ کنند آیا این امر   با آرامش امکان دارد؟
 
حشمت رئیسی با این نکته صحبت های خود را شروع کرد که اپوزیسیون از عینک ایدئولوژی به قضایا نگاه می کند و به این دلیل فرصت سوزی می کند و نتوانسته متحد شود. ایمان گرایی را باید کنار گذاشت و واقع گرایی را جانشین آن کرد. فرهنگ گفتمان آغاز مرحله ایی در جامعه است. او در مورد وضعیت بین المللی و تعادل در خاورمیانه گفت طرفین درگیری ایران و امریکا هر دو ایدئوبوژیک رفتار می کنند و خاورمیانه مرکز ثقل برخوردهای بین المللی شده است. طرفین دعوا باید بتوانند آن را به وضع ثبات برسانند. جمهوری اسلامی نمی تواند آن را ایجاد کند. او در داخل کشور دعوای اصلی را دعوای سنت و تجدد خواند .
 
سپس آقای پرویز نویدی سخنان خود را شروع کرد. او بحران هسته ای را چالش عمده سیاسی خواند. او در ضمن آنکه احتمال در گرفتن جنگ را کم می دانست توافق اروپا و امریکا را محتمل می دانست که این توافق می تواند شامل تحریم اقتصادی و حمایت از اپوزیسیون باشد. او گفت که ما باید مسئله را نه از زاویه صف بندی بین المللی بلکه از زاویه ملی نگاه کنیم و بشکل سیاه و سفید نگاه کردن و از زاویه صرفا ضد امپریالیستی نگاه کردن ضربات زیادی را به ما زده است که باید از آن پرهیز کنیم. او هم چنین از چپ های اروپا   که درجنبش   ضد جنگ عملا در کنار   جمهوری اسلامی می ایسنتد و خطر جمهوری اسلامی را نادیده می گیرند،   اتنقاد کرد. او   یکی دیگر از چالش های سیاسی پیش رو را مسئله ملی در ایران و حقوق آنها توصیف کرد .
 
آقای فریدون احمدی در سخنان خود گفت که خوشبختانه به خاطر تحولات سیاسی در امریکا احتمال فاجعه جنگ تخفیف یافته اما باید به این توجه داشت که فاجعه ای سالهاست که در ایران در جریان است و کشور ما بتدریج تحت حاکمیت جمهوری اسلامی هرچه بیشتر به کام فاجعه فرو می رود. گسترش فقر، فلاکت و شکاف طبقاتی و بحران در همه عرصه های حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی کشور را به فاجعه ای تدریجی دچار کرده است. فریدون احمدی فاجعه دیگر را آن دانست که جمهوری اسلامی با تهدید فعالیت های هسته ای جهانیان را وادار کند که تداوم حیات و نفوذ منطقه ای او را بپذیرند و جهانیان بر وضع حقوق بشر در ایران چشم بپوشند و در حقیقت الگوی لیبی در مقابل ایران پیاده شود. البته در دراز مدت این الگو پیش نخواهد رفت .
 
آقای داریوش همایون در سخنان خود ضمن توصیف وضعیت جامعه گفت که اکنون خیز نهایی را به سمت ایدئولوژیک کردن جامعه برداشته اند و می خواهند جامعه را هر چه بیشتر به قهقرا ببرند و منافذ فرهنگی را ببندند. اگر به واقعیت ها توجه کنیم نمی توانیم بگوییم که با توجه به رشد طبقه متوسط این مسئله امکان ندارد این واقعیت در حال شدن است. گرچه یک طبقه وسیع فرهنگی در ایران شکل گرفته است. داریوش همایون گفت که خطر جنگ کم شده است ولی هنوز از بین نرفته است. او گفت که باید بر گفتمان تاکید کنیم و در حالی که اکنون مسئله قدرت در دستور نیست از بحث هژمونی پرهیز کرده و تلاش کنیم وسیع ترین توافق ها را براساس منافع ملی و کلیات ایجاد کنیم معنای آن به هیچ وجه اتحاد، ائتلاف و یا جبهه نیست .
 
ف. تابان در سخنرانی خود به لزوم از میان بردن شکاف اقشار متوسط و زحمتکش جامعه اشاره کرد و گفت دوم خرداد که بر اقشار متوسط تکیه داشت و به بسیج آنها پرداخت، مسئله اقتصادی و عدالت اجتماعی را فراموش کرد و این شکاف را بنیان گذاشت. سران جبهه دوم خرداد مطالبات اقتصادی زحمت کشان را «توطئه راست ها» معرفی می کردند. ظهور و قدرت گیری پدیده ای به نام احمدی نژاد، حاصل این شکاف بود. او گفت تحولاتی که از دوم خرداد به این سو رخ داده است نشان می دهد که طبقه متوسط به تنهایی قادر به ایجاد تحول نیست و باید شکاف اجتماعی پر شود و نیروی طبقه متوسط و زحمت کشان با هم متحد شده و موفق به ایجاد تحول شوند .
 
در دور دوم بحث ها سخنرانان به تکمیل نظرات خود و یا برخورد با نظران دیگر پرداختند. آقای مهدی فتاپور در دور دوم به استراتژی اپوزیسیون که باید مبنی بر همکاری باشد پرداخت، آقای حشمت رئیسی به مسئله شکاف طبقاتی و سیاست های نئولیبرالی که منجر به فقر وسیع تر شده اشاره کرد. آقای پرویز نویدی اشاره کرد که مسئله ملیت ها در ایران یک مسئله جدی است و ملیت ها یک ستم مضاعف بر آنها تحمیل می شود. ما در ضمن آنکه برای ایران مبارزه می کنیم ولی باید حق جدایی را برسمیت بشناسیم. آقای فریدون احمدی اشاره کرد که ما باید نقطه حرکت خود را درست انتخاب کنیم باید بگوییم که ایران یک کشور است و پروسه تشکیل ملت- دولت اگر چه ناکامل طی شده و شکل گیری "ملت ایران" یک واقعیت است، بعد تاکید کنیم که در آن اقوام و یا ملیت های مختلف زندگی می کنند. زبان فارسی در انتخاب کلمه ایی که بیان کننده معنی متناظر خود در زبان های اروپایی برای گروههای اتنیک است ناتوان است و کلمه ملیت و قوم هیچ کدام در بر گیرنده معنی واقعی نیستند. آقای داریوش همایون ضمن تاکید بر   آنکه همه حقوق گفته شده در مورد اقوام مختلف در ایران مانند حقوق فرهنگی، تحصیل تا دانشگاه به زبان خود، حق داشتن رسانه، عدم تمرکز و دیگر حقوق مشابه را به رسمیت می شناسد گفت که به هیچ وجه حق جدایی را به رسمیت نمی شناسد. ف. تابان تاکید کرد هرچند دفاع از منافع زحمتکشان و پر کردن شکاف طبقاتی، ضرورت بازگشت دوباره سیاست چپ در جامعه را مطرح می کند، اما مقابله با فروپاشی اجتماعی و فقر روزافزون تنها وظیفه ی چپ نیست و همه ی اقشار لیبرال و دموکرات باید به آن بپیوندند.
 
در دور سوم ابتدا آقای مهرداد احسانی پور از "انجمن دمکراسی برای ایران" به هدف انجمن که دامن زدن به گفتمان و دیالوگ است اشاره کرد و از همکاری دیگران برای ادامه کاری استقبال کرد .
سپس شنوندگان به طرح سوالات خود پرداختند. از جمله سوالاتی مبنی بر این که هدف از این برنامه چیست، چرا در این برنامه از زنان سخنران دعوت نشده است، آیا شرکت کنندگان در این جمع به هررایی که مردم بدهند، گردن می گذارند، سخنرانان چه سیاست های ائتلافی پیشنهاد می کنند ...
برنامه سخنرانی پس از هفت ساعت بحث و گفتگو که در خلال آن ۲ بار نیز وقت استراحت بود، در ساعت ۱۹ به پایان رسید .
این برنامه با استقبال گسترده ایرانیان روبرو شد و بیش از ۲۵۰ نفر از شهر کلن و شهرهای دیگر در این برنامه شرکت کردند و از طریق اینترنت   نیز قریب به   ۲۵۰ تن از نقاط مختلف این جلسه را دنبال کردند .
انجمن دمکراسی بدین وسیله از کلیه هم وطنان گرامی که در این برنامه شرکت کردند، سپاس گزاری   می کند و از   کسانی که   در خلال برنامه و یا پس از آن ما را مورد تشویق قرار دادند، نهایت قدردانی را می کند ما امیدواریم که در برنامه های آتی نیز رضایت مهمانان را جلب کنیم .
 
                                                                        انجمن دمکراسی برای ایران
                                                                        ۲۴ نوامبر ۲۰۰۶