اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۰ شهريور ۱٣۹۴ -  ۱ سپتامبر ۲۰۱۵

مردم کردستان ترکیه در طول قرن گذشته با سرکوب و ستم ملی و کشتار و فشار مداومی دست و پنجه نرم کرده اند که به شیوه سیستماتیک توسط حکومتهای پی در پی از خلافت عثمانی تا جمهوری کمالیستی و رژیمهای کودتایی و در ۱۳ سال اخیر توسط حکومت حزب اسلامی AKP علیه آنها اعمال شده است. مابازاء این ستمگری، انکار و سرکوب ابتدائی ترین حقوق سیاسی و مدنی شهروندان کردزبان و تحمیل رسمی و عملی موقعیت اتباع درجه دو بر حیات اجتماعی و سیاسی آنان بوده است. بویژه در سه دهه اخیر، بر اثر جنگ ارتش ترکیه با گریلاهای PKK، خسارات فراوان انسانی در ابعاد دهها هزار قربانی، تخریب دهها هزار آبادی و شهرک و تحمیل عقب ماندگی اقتصادی و اجتماعی بر مناطق کردنشین، ببار آمده است.   

به همان شیوه رژیمهای پی در پی عراق و ایران و سوریه در دهه های گذشته ستم ملی و سرکوب و کشتار بر مردم مناطق کردنشین تحمیل کرده اند. بر پایه این ستمگری طولانی و سیستماتیک، مساله کرد طی سالیان دراز به یک گرهگاه سیاسی مهم در زندگی مردم کردستان و در روند اوضاع منطقه بدل شده است. از جنگ جهانی دوم تا امروز مساله کرد در کنار مساله فلسطین یک منشا پایدار تحمیل جنگ، کشتار، ناامنی، ویرانی، آوارگی و جابجائی اجباری بر زندگی دهها میلیون مردم ستمدیده منطقه بوده است. حل عادلانه مساله کرد از دیرباز به یک ضرورت سیاسی انکارناپذیر در سیاست خاورمیانه تبدیل شده است.

در چند دهه گذشته در مقاطع و نقاط عطف معینی فرصت مساعد برای حل مساله کرد پدید آمده و از دست رفته است. چراکه طرفهای درگیر، شامل رژیمهای حاکم، قدرتهای جهانی دخیل در خاورمیانه و احزاب جنبش ملی کرد، هر یک به نسبت جایگاهشان، به سهم خود از حل این مساله و رفع این گرهگاه سیاسی سر باز زده اند. رژیمهای حاکم با تداوم سرکوب و ستم و جنگ و کشتار و مواردی نسل کشی علیه مردم کردستان، شکافها را عمیقتر کرده و زخمهای تخاصم و تفرقه ملی را به مسیر التیام ناپذیری سوق داده اند. احزاب ملی کرد هم بنا به کاراکتر طبقاتی عشیره ای- بورژوایی و موقعیت کنکرت سیاسی شان در تناسب قوای منطقه، عملا سراغ حل مساله ملی کرد نرفته اند. با حرکت در شکاف اختلافات دولتها در پی بندوبست با رژیمهای ستمگر بوده اند تا به سهمی از قدرت سیاسی و ثروت جامعه برسند. به شهادت کارنامه سیاسی شان، مشغله احزاب مختلف جنبش ملی کرد حل این معضل سیاسی نبوده است. فرصتها و نقاط عطف مساعد موجود برای حل آن را به دست نگرفته اند. برعکس، با طرح راههای بینابینی چون خودمختاری و فدرالی و کنفدرالی، تخاصم و تفرقه ملی را چون استخوان لای زخم نگاه داشته اند. با برجسته کردن هویتهای ملی و نهادینه کردن شکاف و جدائی بر اساس ملی در چارچوب یک کشور، از ادامه تفرقه ملی دیرین برای تقویت سلطه سیاسی خود بر توده های مردم کردزبان بهره برداری کرده اند.

در این میان سنگینترین بار ستم و سرکوب و بالاترین درجه قربانی دادن در جنگ و کشمکش ملی بر دوش کارگران و توده های محروم اعماق جامعه بوده است. آنها خواهان حل فوری و عادلانه مساله ملی کرد از راه سیاسی و پایان دادن فوری به جنگ و کشتار دولتهای ستمگر هستند. منافع و مصالح طبقه کارگر و اکثریت مردم جامعه با هیچ میزان ستم ملی و تخاصم و تفرقه بر اساس ملیت آشتی و سازگاری ندارد.

حزب کمونیست کارگری- حکمتیست بر اساس این منافع طبقاتی و از موقعیت کمونیسم مسئول و اجتماعی طبقه کارگر، دیدگاه خود در ارتباط با حل مساله کرد در ترکیه در شرایط حاضر را بیان میکند:

۱- جنگی که حکومت AKP از ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۵ با گریلاهای PKK از سر گرفته است باید فورا پایان یابد. جنگ جاری دستاویز حکومت AKP برای پیشبرد اقدامات سرکوبگرانه علیه کمونیستها، سازمانهای کارگری و نیروهای چپ و آزادیخواه سراسر ترکیه با هدف غلبه بر بحران حزب حاکم و بحران عمومی تر هیات حاکمه آن کشور است. در همان حال این جنگ ادامه سیاست دیرین سرکوب و ستم ملی و کشتار بر مردم مناطق کردنشین و اعلام رسمی و عملی قطع پروژه موسوم به "پروسه آشتی" است که با هدف سازش میان حکومت AKP با PKK از سه سال پیش جریان داشته است. جنگ جاری تماما علیه منافع طبقه کارگر و اکثریت جامعه ترکیه است و ایجاب میکند که سازمانهای کارگری و نیروهای کمونیست و چپ، انسانهای آزادیخواه و صلحدوست در سراسر ترکیه با اعتراض سازمانیافته و قدرتمند علیه آن بپا خیزند و خواستار قطع فوری آن شوند.

۲- تنها راه اصولی حل مساله کرد در ترکیه، مراجعه به نظر مستقیم مردم کردستان ترکیه از راه برگزاری رفراندم آزاد در مناطق کردنشین در مورد جدائی یا عدم جدائی از ترکیه است. ستمگری ملی و جنگ و کشتار طولانی و سیستماتیک حکومتهای پی در پی ترکیه علیه مردم کردستان به یک مساله ملی ماندگار و یک گرهگاه سیاسی زیانبار در زندگی آن مردم شکل داده است که پاسخ اصولی و عادلانه آن به رسمیت شناختن حق جدائی برای مردم ستمدیده است. مردم کردستان ترکیه حق دارند به طور مستقیم و آزادانه در یک رفراندم رای بدهند که خواهان جدائی از ترکیه و تشکیل کشور مستقل و یا ماندن در چهارچوب ترکیه با تضمین برابری کامل در کلیه حقوق و آزادیها به عنوان شهروندان آزاد و متساوی الحقوق کشور هستند.

۳- برسمیت شناختن حق جدائی به معنای توصیه اتوماتیک به جدائی نیست. حزب حکمتیست بر مبنای شناخت مشخص از مجموعه شرایط سیاسی و اجتماعی و با توجه به مصالح کل جنبش طبقه کارگر و آزادی و رفاه هرچه بیشتر مردم کارگر و زحمتکش کردستان ترکیه، در شرایط حاضر ماندن در چهارچوب ترکیه با تضمین برابری کامل حقوق شهروندی را توصیه میکند. تضمین برابری کامل حقوق همه شهروندان کشور قطع نظر از زبان و مذهب و قومیت و غیره باید در قانون اساسی ترکیه به طور شفاف و غیر قابل تفسیر درج شود و همه قوانین موجود مخالف آن ملغا اعلام گردد.
         
۴- حزب حکمتیست در عین به رسمیت شناختن حق جدائی برای مردم کردستان ترکیه با هرگونه فدرالیسم قومی و طرحهای مختلف خودمختاری و فدرالی و کنفدرالی مخالف است و آنها را نه راه حل مساله ملی کرد بلکه نسخه تداوم تخاصم و تفرقه و کشمکش ملی، مجوز نهاینه کردن هویتهای ملی و قانونی کردن جدائی ملی در چهارچوب یک کشور میداند و رد میکند.

۵- حل مساله کرد در ترکیه ضرورت سیاسی قائم به ذاتی است که در اسرع زمان باید به سرانجام عادلانه برسد. در عین حال مبارزه برای حل این مساله ملی و این گرهگاه سیاسی مهم و ماندگار جامعه، جزئی از مبارزه برای تحقق آزادی و برابری در سطح جامعه ترکیه است و بر مبنای این پیوند لازم است در این راستا تلاش برای حل مساله کرد با مبارزه در راه برابری زن و مرد، استقرار آزادیهای سیاسی و مدنی، آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی، استقرار یک نظام سیاسی سکولار در ترکیه بر مبنای جدائی کامل دین از دولت و آموزش و پرورش و سیستم قضائی و قانونگزاری همجهت باشد.

۶- حزب حکمتیست ضمن تاکید مجدد بر ضرورت پایان یافتن فوری جنگ جاری دولت ترکیه علیه مردم کردستان، خواهان حل سیاسی و اصولی مساله کرد در ترکیه در اسرع زمان است و کمونیستها و آزادیخواهان را به تلاش همه جانبه برای تحقق این هدف فرا میخواند.

دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
مرداد ۱۳۹۴- اوت ۲۰۱۵